Η κλιματική να οδηγήσει σε δομική αλλαγή

Η φύση μας εκδικείται; Απ’ ό,τι φαίνεται, ναι, και το καθιστά ξεκάθαρο κάθε μέρα που περνά. Η κλιματική αλλαγή -κλιματική κρίση, καλύτερα- είναι εδώ και η κοινωνία παρακολουθεί αποσβολωμένη. Για να μην το διευρύνουμε πολύ και να αρχίσουμε να καταγράφουμε το τι συμβαίνει σε ολόκληρο τον κόσμο, μπορούμε να περιοριστούμε και να δούμε την εξέλιξη και τις συνέπειες της κλιματικής κρίσης στο νησί μας. Διότι η αλλαγή αυτή του κλίματος, μάλλον θα πρέπει να μας οδηγήσει και σε μια αλλαγή πολιτικών, δομών και υποδομών, ούτως ώστε να επιβιώσουμε όσο το δυνατόν πιο πολλοί.

Η Κύπρος ανέκαθεν μαστιζόταν από ξηρασία, υψηλές θερμοκρασίες, κυρίως τα καλοκαίρια, και μεγάλα χρονικά διαστήματα χωρίς ικανοποιητικές βροχοπτώσεις. Με το πέρασμα των χρόνων και φτάνοντας στο σήμερα, σταδιακά βλέπουμε πως τα καλοκαίρια γίνονται πιο μεγάλα σε διάρκεια και τα καιρικά συστήματα με πολύ υψηλές θερμοκρασίες επισκέπτονται την Κύπρο συχνότερα και δεν υποχωρούν σύντομα. Είναι, πια, προφανές ότι το κλίμα αλλάζει, άρα αλλαγές πρέπει να κάνουμε και εμείς οι ίδιοι. Αλλαγές στις πολιτικές μας και στις πρακτικές που αφορούν τα άτομα που ανήκουν στις ευάλωτες κατηγορίες του πληθυσμού. Και εδώ είναι που ήθελα να καταλήξω.

Εξηγούμαι… Τις τελευταίες ημέρες έχουν εισαχθεί στα νοσοκομεία του ΟΚΥπΥ άνθρωποι, κυρίως ηλικιωμένοι, οι οποίοι μετέβησαν από τις οικίες τους (αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία), με συμπτώματα θερμοπληξίας, με τον έναν, μάλιστα, να μην καταφέρνει να κρατηθεί στη ζωή. Το ερώτημα που πλανάται στο μυαλό μου τις τελευταίες ημέρες, είναι το εξής: Έχουν την οικονομική δυνατότητα οι συνταξιούχοι του σήμερα να αγοράσουν και να εγκαταστήσουν ένα κλιματιστικό στο σπίτι τους, αλλά και να πληρώνουν τον λογαριασμό του ρεύματος, ο οποίος συνεχώς «φουσκώνει»; Δεν ξέρω αν αυτή είναι η απάντηση στο ερώτημα, αλλά στη δική μου αντίληψη, η πλειοψηφία αυτών δεν δύναται οικονομικώς να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις αυτές του σήμερα. Οπότε, τι πρέπει να γίνει;

Πιστεύω ότι οι κυβερνήσεις, αρχής γενομένης από την υφιστάμενη, πρέπει να αρχίσουν να εξετάζουν τρόπους για να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής των συνανθρώπων μας οι οποίοι ανήκουν στις ευάλωτες ομάδες. Ηλικιωμένοι χαμηλοσυνταξιούχοι, οι οποίοι διαβιούν σε παλιά σπίτια, πρόσφυγες οι οποίοι διαβιούν σε παλιές πολυκατοικίες συνοικισμών… Και οι δύο αυτές κατηγορίες συνανθρώπων μας έχουν αρκετά μέλη τα οποία ενδεχομένως να βρίσκονται σε δυσχερή οικονομική κατάσταση.

Πρόσφατα, μέσω αυτής της στήλης, ως ένας άνθρωπος με πολλαπλή σκλήρυνση (δεν θα κουραστώ να επανέρχομαι), επεσήμανα και το γεγονός ότι οι χρόνιοι ασθενείς αυξάνονται με ταχείς ρυθμούς, σε συνάρτηση με τη γήρανση του πληθυσμού της Κύπρου. Καλό θα ήταν το κράτος να διαμορφώσει σταδιακά τις πολιτικές του, για να εντοπίζει, να αξιολογεί συνεχώς και να προσαρμόζεται στις ανάγκες των πολιτών του, προσφέροντάς τους το ίδιο μια καλύτερη ποιότητα ζωής. «Κράτος πρόνοιας» δεν θέλει, άλλωστε, να ονομάζεται;