Το να ανησυχεί κάποιος για τις διαστάσεις που λαμβάνει το μεταναστευτικό πρόβλημα τόσο στη χώρα μας όσο και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες είναι μια πτυχή. Το να δείχνουν όμως κάποιοι και μάλιστα συνειδητά τόση απανθρωπιά είναι κάτι που ξεπερνάει την ανθρώπινη φύση. Για τους «λεβέντες» του ΕΛΑΜ φαίνεται πως για τις εκατοντάδες ψυχές που χάθηκαν πρόσφατα στην τραγωδία της Πύλου δεν αποτελεί ζήτημα. Γιατί το να αποφεύγεις να τηρήσεις απλά το ελάχιστον, δηλαδή μονόλεπτη σιγή για τα θύματα αυτής της τραγωδίας μόνο με την λέξη αίσχος μπορεί να χαρακτηριστεί. Το ΕΛΑΜ και οι βουλευτές που το εκπροσωπούν στη Βουλή δείχνουν συχνά πυκνά την μισαλλοδοξία που τους διακατέχει. Διερωτώμαι μερικές φορές εάν αυτοί οι «λεβέντες» έχουν οποιαδήποτε ενσυναίσθηση στις πράξεις που προβαίνουν ή απλά προβαίνουν στις πράξεις αυτές είτε από αφέλεια είτε από βλακεία.
Όλοι αναγνωρίζουμε ότι οι μεταναστευτικές ροές αποτελούν μείζον ζήτημα για όλη την Ευρώπη και την Ευρωπαϊκή Ένωση, αφού η Ένωση μας γειτνιάζει με χώρες στις οποίες επικρατεί η οικονομική δυσπραγία, η φτώχια, οι εμφύλιες διαμάχες, η έλλειψη δημοκρατικών αξιών και ορθής διακυβέρνησης.
Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια ένας άλλος μεγάλος παράγοντας ο οποίος οξύνει το μεταναστευτικό πρόβλημα είναι και η κλιματική αλλαγή. Μελέτες καταδεικνύουν πως οι φυσικές πηγές στερεύουν, οι εμφύλιες διαμάχες αυξάνονται, ωθώντας εκατομμύρια ανθρώπους στην αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Επομένως, το βλέμμα αναγκαστικά ή μη στρέφεται στην Ευρώπη η οποία γειτνιάζει με περιοχές όπως τη Βόρεια Αφρική και την Μέση Ανατολή. Γιατί η ΕΕ παρά τα προβλήματα της αποτελεί την μεγαλύτερη Ένωση δημοκρατικών κρατών ανά το παγκόσμιο, για την οποία ως Κύπριοι πρέπει να είμαστε υπερήφανοι που η χώρα μας αποτελεί μέρος της.
Είτε το θέλουμε είτε όχι το μεταναστευτικό είναι μια πραγματικότητα. Το πρόβλημα δεν λύνεται με μισαλλόδοξες Ελαμίτικες και φασιστικές συμπεριφορές. Το κυπριακό κράτος θα πρέπει να αντιληφθεί ότι το πρόβλημα είναι υπαρκτό και χρειάζονται λύσεις κοινωνικής ένταξης αυτών των μεταναστών που φθάνουν στην πατρίδα μας και όχι πρακτικές αποκλεισμού.
