Δώσε παγκύπριες να γίνεις TikToker

Ανοίγω την πόρτα και βγαίνω στον διάδρομο. Μια κυρία, η κυρία Γεωργία, από ένα διαμέρισμα παραδίπλα, ανοίγει κι αυτή την πόρτα ξενυχτισμένη για να κατεβάσει τα σκουπίδια. «Άστα», μου λέει. «Ξενυχτήσαμε χθες να κάνουμε επανάληψη στα Νέα Ελληνικά, να μάθουμε και να σώσουμε ό,τι σώζεται». Ο γιος της (το εκνευριστικό παιδί της πολυκατοικίας που κάνει θόρυβο) παίζει ήδη ντραμς, άρα το παιδί ξέρει ήδη μια τέχνη που θέλει να ακολουθήσει, αλλά δεν το λέει στους γονείς του. Παράλληλα, με τα ντραμς του ανεβάζει και βιντεάκια στο TikTok. Έχει ήδη πάνω από 5.000 ακόλουθους και δεν ξέρω αν βγάζει και κανένα χαρτζιλίκι από εκεί. Αλλά η μάνα εκεί. Επιμονή, να δώσει το παιδί παγκύπριες. Προσδοκίες γονέων... παιδεύουσι τέκνα. Παγκύπριες, που όταν εφαρμόστηκε το σύστημα για τις εξετάσεις δεν υπήρχε το καν ίντερνετ. Στο χάιγουεϊ της Λευκωσίας είχε δύο λωρίδες και έκανες τον σταυρό σου για να φτάσεις στην ώρα σου από την πολλή κίνηση. Ειδικά αν ήθελες να πάεις Πρωταρά για τα πρώτα σου μπάνια. Στο κέντρο της Λευκωσίας, η Μακαρίου ήταν κανονικός δρόμος με μπόλικο κόσμο χωρίς να έχει ευρωπαϊκών προδιαγραφών πεζοδρόμια που τα θαυμάζει μόνος του ο Κωνσταντίνος Γιωρκάτζης. Στην τηλεόραση είχαμε μόνο ΡΙΚ, αλλά εντάξει και τότε και τώρα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει ο Γιαννάκης Καρεκλάς. Το τηλέφωνό μας είχε εκείνο το γυριλλούι για να μπορέσεις να καταφέρεις να πάρεις γραμμή. Η κυβέρνηση είχε λεφτά και τα έφερνε τότε με τα αεροπλάνα, αλλά εντάξει, πάντα ξεπλέναμε και ξεπλένουμε, γιατί αυτοί είμαστε, που θα έλεγε και ο Κουτσούμπας. Στη νυχτερινή ζωή της Κύπρου δεν υπήρχαν τα κλαμπ που παίζουν τραπ, άντε να έπαιζαν καμιά ντίσκο στην Κλάρενς, αν ήσουν κοντά στην Κακοπετριά, και να κάνεις μια κίνηση τον γοφό σου δεξιά-αριστερά το πολύ. Τα επαγγέλματα τεχνικής φύσεως, τύπου ηλεκτρικών υπολογιστών κ.λπ. ήταν άγνωστα, δεν ξέραμε τι είναι δημόσια διοίκηση, το μάνατζμεντ δεν ήταν καν στη δική μας ζωή τουλάχιστον.

Για να καταλάβεις πόσο απαρχαιωμένο είναι το σύστημα των παγκύπριων εξετάσεων που έχουμε, από το οποίο γονείς πιέζουν τα παιδιά να δώσουν εξετάσεις γιατί έτσι θα βρουν το μέλλον τους. Και πληρώνουν κι ένα σκασμό λεφτά στα φροντιστήρια, αφού ως γνωστόν πάντα ήθελες έναν νεφρό για να καταφέρεις να περάσεις τις τάξεις, τις εξετάσεις. «Ο Αγών» είναι μια παλιά εφημερίδα. Σε δημοσίευμα ημερομηνίας 13 Οκτωβρίου 1983 με τίτλο «Καταγγελία: Καθηγητές παίρνουν εννέα λίρες την ώρα για 'ιδιαίτερα' στο σπίτι», ο συντάκτης του δημοσιεύματος ανέφερε ότι καθηγητές έχουν μετατρέψει τα σπίτια τους σε φροντιστήρια και θησαύριζαν κάνοντας «ιδιαίτερα» σε μαθητές πλούσιων οικογενειών. «Οι γονείς αποκάλυψαν ότι καθηγητής κάμνει φροντιστήρια στο σπίτι του σε ομάδα μαθητών έναντι αμοιβής εννέα λιρών για κάθε ώρα». Και τώρα, δίνει ξανά φροντιστήρια για σχολές και τμήματα που πολλά από αυτά δεν προσφέρουν καν εργασία. Μήπως ήρθε η ώρα να συζητήσουμε επί της ουσίας το θέμα;