Να μας πιάσεις που την μούττη πριν μας την κόψεις έστω και μεταφορικά τη Δευτέρα. Σε αυτή τη φάση είμαστε. Θα σκάσουμε αν δεν μάθουμε τη λίστα του νέου Προέδρου. Ο οποίος γράφει και σβήνει τις κόλλες του και ελπίζουμε να μην τις σβήνει με την μπλε πλευρά του σβηστηρκού, να μεν σκίσει τις κόλλες του και χαθεί το καλό το όνομα. Του οποίου η λίστα με τους υπουργούς και τους υπόλοιπους που θα διορίσει έχει περισσότερη αγωνία και από τον «Σασμό» με την απαγωγή του μωρού. Σου λέει είναι κοντά ο τίτλος, κάμνεις κλικ και διαβάζεις πως έχει συμπληρώσει το 80% της λίστας, αλλά όνομα γιοκ. Γράφει ο άλλος πως είναι έτοιμος ο Πρόεδρος, και μέσα στο κείμενο η τελετή των υπουργών που δεν τους ξέρεις, αλλά μαθαίνεις πώς θα ορκιστούν. Ποιοι; Ούτε καν!
Είναι λέει πιο χαμένος στη λίστα από έναν τύπο που πάει πρώτη φορά σε σούπερ μάρκετ και δεν ξέρει πού είναι τα τυριά και πού τα σαλάμια. Έχει λέει τη λίστα, του λείπουν κάποια ονόματα. Και πρέπει μέχρι την 1η Μαρτίου να την έχει τη λίστα, να την ανακοινώσει. Και μπορεί την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές να την έχει συμπληρώσει τη λίστα. Και να αγωνιούμε τζάμπα. Αλλά μπορεί και όχι. Και οι πολιτικοί συντάκτες αναζητούν εκείνα τα ονόματα που θα μπουν στις λίστες για να κάνουν τα σενάρια. Αλλά σου λέει είναι σχεδόν έτοιμη η λίστα του σαν το σχεδόν έγκυος. Ψάχνει, γράφει, σβήνει ονόματα. Να βρει τις ισορροπίες, να βρει τα ονόματα εκείνα που θα ικανοποιήσουν τους πάντες, όλους αυτούς που τον στήριξαν. Και φυσικά να είναι μέσα σε όλα αυτά τα κριτήρια που έβαλε. Να μην είναι εν ενεργεία βουλευτές, να μην είναι κομματικά στελέχη πρώτης γραμμής, να μην διετέλεσαν υπουργοί της προηγούμενης κυβέρνησης, να είναι τεχνοκράτες, να είναι μιας ηλικίας και κάτω, να είναι ωραίοι, νέοι, να έχουν PhD, να είναι σύγχρονοι, αρεστοί στο κοινό, να μην του χαλάσουν το προφίλ του Προέδρου, να μπορούν να παίζουν τάβλι μαζί, όπως έκαμναν άλλοι. Εντάξει, κάποια από αυτά τα κριτήρια είναι δικές μας, αυθαίρετες προσθήκες. Αλλά τόσο σίριαλ για ένα Υπουργικό; «Και νεαρούς που διαπρέπουν στο εξωτερικό έχει στο μυαλό του ο Νίκος Χριστοδουλίδης για να αποτελέσουν μέρος του Υπουργικού του Συμβουλίου» είδαμε να γράφουν σε μια ιστοσελίδα. Το δικό μου τηλέφωνο δεν χτύπησε που έκανα και στο Παρίσι έξι μέρες σύνολο με πέντε διανυκτερεύσεις.
Όσο ο Πρόεδρος ιδρώνει για τη λίστα, εμείς μάθαμε τη δική μας λίστα, της πραγματικότητας. Όχι των σούπερ μάρκετ με την Καθαρά Δευτέρα που είναι τσιμπημένες οι τιμές. Αυτή την έχουμε συνηθίσει, όπως τον πόλεμο, τα βάσανα. Την άλλη τη λίστα με τις απόψεις και τις θέσεις μας που δεν λένε να ξεκολλήσουν από την οπισθοδρομική αντίληψη της ανοιχτής κοινωνίας, όπως μας έδειξε με τον χειρότερο τρόπο το περιστατικό στο ΤΕΠΑΚ. Και αυτή είναι μια λίστα που μας πόνεσε περισσότερο. Για το πόσο δρόμο έχουμε να διανύσουμε ακόμη. Και πόσο πρέπει να σβήσουμε και να γράψουμε ακόμη, όπως ο Πρόεδρος, μέχρι να καταφέρουμε να μην ζούμε αυτά τα περιστατικά.
