Let's talk about sex

«Στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο νόμος για τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία», έλεγε η είδηση χθες.

Όχι ότι… Αλλά, πώς να το πω... είμαστε… έτσι… σίγουροι; Εντελώς; Λέω τώρα. Και σκέφτομαι ότι, στην ανάγκη, παρά να πάει στον Αναστασιάδη ο νόμος, ας το χειριζόταν ακόμα κι αυτό ο Πρόδρομος. Λέω!

Μιλώντας δε για τον Πρόδρομο, δεν ξέρω τι ζόρι τραβάει πια και έχει κολλήσει έτσι μ’ αυτήν την ιστορία. Πέτρες πετάει όταν ακούει για σεξουαλική διαπαιδαγώγηση. Άλλες δουλειές δεν έχει πια κι αυτός; Ε, μα, νισάφι.

Εντάξει, του στέρησαν τον πολιτισμό που θα ήταν σίγουρα το φόρτε του από τότε που έφτιαξαν το υφυπουργείο, τα δε καλλιστεία θα είναι στον τουρισμό υποθέτω.

ΟΚ. Όμως, υπάρχει και ο αθλητισμός λόγου χάριν στο ΥΠΠΑΝ. Και για όσους δεν έχουν τον χρόνο την ημέρα, υπάρχει πάντοτε η δυνατότητα άθλησης και τη νύχτα. Αμέ. Μέχρι και μεταμεσονύχτιες ώρες. Έχουμε προχωρήσει πολύ στο συγκεκριμένο στην Κύπρο. Τώρα με όλων των ειδών τα «τονωτικά» που παίζουν στο παζάρι, ακόμα και πτώμα να είσαι, κάνεις λίγο, και μετά όλες τις ταρζανιές που μπορεί να φανταστεί κανείς.

Κάπου δε στη σημερινή έκδοση, θα διαβάσετε και τις δηλώσεις του Πάφου Γεώργιου για το θέμα, στη συνέντευξη που έδωσε στον Μανώλη Καλατζή. Εκλογές ξε-εκλογές, εγώ ένα ξέρω: είναι ξεκάθαρος. Ακόμα και αυτός ο Πάφου Γεώργιος, διάολε! Βεβαίως και να διδάσκεται, λέει, σεξουαλική αγωγή. Αρκεί να μην γίνεται από όποιον καθηγητή θέλει να συμπληρώσει ώρες και να γίνεται από καθηγητές βιολογίας.

Ότι εγώ θα συμφωνούσα ποτέ σε κάτι με τον Πάφου!..

Το ωραίο είναι που, μετά από όλο αυτό, μόνο τα Ουγκ του ΕΛΑΜ απέμειναν να διαφωνούν αλλά και πάλι, εκεί, δεν μπορείς να επεκταθείς για λόγους ευπρέπειας. Δεν κάνει να κοροϊδεύεις. Και μ' αυτούς ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος τι πραγματικά κατάλαβαν και τι νομίζουν ότι κατάλαβαν. Εάν είχε μπει λ.χ. στη Βουλή ο Γεάδης, με εκείνο το σπιρτόζικο το βλέμμα, θα έσπαγε λίγο αυτό το flatline πράγμα. Θα άλλαζαν όλα. Αλλά δεν μπήκε. Ατύχησαν.

Έτσι. Έχοντας διαγράψει και τα Ουγκ του ΕΛΑΜ από την εξίσωση, η μόνη παραφωνία που μένει είναι ο Θεμιστοκλέους. Ο οποίος κατάλαβε ότι η Μαριγούλα, λέει, θα θέλει να γίνει Κωστάκης και ο Κωστάκης θα θέλει να γίνει Μαριγούλα ή δεν ξέρω και εγώ τι. Και ότι θα... διδάσκονται έτσι τα παιδιά την ομοφυλοφιλία. Το οποίο δεν έχει και καμία σχέση κιόλας με την πραγματικότητα. Είναι παρανοϊκό!

Ο Ανδρέας που δεν έγινε Ανδρούλα; Καθόλου παρανοϊκός δεν είναι. Το επιχείρημα μόνο είναι. Ο Ανδρέας ήθελε απλώς να βγάλει το άχτι, την ομοφοβία και τον γενικότερο ρατσισμό του και σου λέει, αντί να ξεσπαθώσω στη συζήτηση για το χαλλούμι, ας πούμε, ή για το ΓεΣΥ ή για τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, θα βγάλω τα απωθημένα μου με το κεφάλαιο «γκέι» πάνω στη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση. Όσα μπορώ να βγάλω τουλάχιστον… Απωθημένα είναι αυτά. Δεν μπορείς -και εδώ τον βλέπω με συμπάθεια- να τα καταπιέζεις μονίμως τα απωθημένα. Όποια και να είναι.

Μόνο που οι άλλοι άνθρωποι, εκείνοι που στοχοποιείς ενώ θα μπορούσες να είσαι και εσύ ένας από αυτούς, δεν σου φταίνε σε κάτι. Μπορείς να το εκτονώνεις αλλού και να βγάζεις άλλως πώς τα απωθημένα σου, όταν δεν σε βλέπει κανείς. Όχι από του βήματος της Βουλής και λέγοντας ανοησίες στον κόσμο και ψέματα, δαιμονοποιώντας την όποια διαφορετικότητα.

Δεν γίνεται να είμαστε όλοι οι ίδιοι. Και όπως ο πολύς κόσμος δεν απαιτεί από τον Θεμιστοκλέους και τον κάθε Θεμιστοκλέους να γίνει αυτό που οι πλείστοι άνθρωποι αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να είναι ένας άνθρωπος σε επίπεδο συμπεριφοράς για να θεωρείται ευρέως τέτοιος, έτσι και εκείνος δεν πρέπει να θέλει ντε και καλά να προσαρμόσει τον κόσμο γύρω του στα όσα φαντάζεται ή καταλαβαίνει ή έστω βολεύουν απλά -και αυτό είναι ακόμα χειρότερο- τον τοξικό του λαϊκισμό και τη μισάνθρωπη συμπεριφορά του σε όλες τις εκφάνσεις της.

Όσο για τη σεξουαλική αγωγή, η προχθεσινή του συμπεριφορά στη Βουλή, για την οποία δικαίως κόμματα ζητούν από τον γενικό εισαγγελέα της Δημοκρατίας να ξυπνήσει επιτέλους από τη νιρβάνα του, τη σχεδόν μόνιμή του νιρβάνα, έχω αρχίσει να πιστεύω ότι αυτό που ενοχλεί τον Ανδρέα (που δεν έγινε Ανδρούλα) και όλους τους άλλους του είδους, είναι η δεύτερη λέξη.

Η αγωγή.

Είναι σαν να λες στους ΕΛΑΜίτες για τη δημοκρατία, ένα πράγμα. Ανάβουν τα λαμπάκια τους. Πονάει να ξέρεις ότι όλος ο κόσμος αντιλαμβάνεται από την ανεκδιήγητή σου συμπεριφορά ότι κάτι υπολείπεσαι.

Όμως επιμένω: οι του ΕΛΑΜ έχουν το ελαφρυντικό της φύσης η οποία στάθηκε άδικη μαζί τους.

Αυτός τι έχει;