Είναι ή όχι λαϊκισμός, η επιστολή Μαυρογιάννη;

Παρακολουθώ τη συζήτηση αναφορικά με την επιστολή του Ανδρέα Μαυρογιάννη στην Ανεξάρτητη Αρχή κατά της Διαφθοράς. Διάβασα διάφορα σχόλια και έλαβα και κάποια μηνύματα στο «Δελτίο Θυέλλης» τα οποία απηχούν μία συγκεκριμένη αντίληψη την οποία, νομίζω ότι δεν πρέπει με τίποτα να την αφήσουμε να περάσει και πάλι ασχολίαστη. Μια αντίληψη δική μας.

Ο Μαυρογιάννης, λέει η αντίληψη αυτή, έκανε την κίνηση για προεκλογικούς λόγους και εκμεταλλεύθηκε το ζήτημα για να λαϊκίσει και να κερδίσει πόντους. Είναι ίδιον της κοινωνίας μας νομίζω αυτό το φαινόμενο. Το να χάνουμε το δάσος για το δέντρο, πόσω μάλλον δε, να ξυλεύεται και το δέντρο τελικά.

Ο υποψήφιος έκανε μια καταγγελία. Και πολύ σωστά την έκανε, από τη στιγμή που αυτά τα πράγματα έχουν γραφτεί. Ομολογώ ότι δεν καταλαβαίνω πού βρίσκεται ο λαϊκισμός, όταν μάλιστα ο συγκεκριμένος υποψήφιος δεν ήταν ο πρώτος που έθιξε το ζήτημα, αλλά και ο πρώτος να ήταν, δεν μπορώ να καταλάβω την αντίδραση αυτή.

Και δεν μπορώ να την καταλάβω πρώτον, διότι ως πολίτες έχουμε υποχρέωση να επικροτούμε οποιαδήποτε ενέργεια οδηγεί σε συντεταγμένη διερεύνηση και στην εφαρμογή του νόμου -όχι να την υποσκάπτουμε- και, δεύτερον, διότι όλοι μας ως πολίτες οφείλαμε να γνωρίζουμε πως από τη στιγμή που η Αρχή δεν παρενέβη -και κακώς δεν παρενέβη- αυτεπάγγελτα, αυτό που έκανε ο Ανδρέας Μαυρογιάννης, την υποβολή δηλαδή καταγγελίας, μπορούσε να το έκανε οποιοσδήποτε και οποιαδήποτε από εμάς. Δεν φτάνει που δεν το κάναμε, θα ζητήσουμε και τον λογαριασμό από εκείνον που το έκανε;

Δικαίως θα απορήσει κάποιος εάν αυτό είναι τόσο σημαντικό. Στη δική μας περίπτωση, θα τολμούσα να πω ότι είναι. Και είναι τέτοιο διότι αφορά το συλλογικό κριτήριο και την ικανότητά μας να κρίνουμε όσο πιο ακριβοδίκαια και κυρίως ανεπηρέαστα μπορούμε, αυτά που συμβαίνουν γύρω μας.

Σ’ αυτήν την προσπάθεια, δεν πρέπει να παρεισφρέουν άλλα πράγματα, είτε αυτό είναι η προτίμησή μας στις εκλογές, είτε το εάν συμπαθούμε κάποιον ή όχι, είτε και αυτά ακόμα τα κίνητρά του, τα οποία επιμένω ότι στην περίπτωση αυτή και τον Αντρέα Μαυρογιάννη, δεν έχουν οποιοδήποτε πρόβλημα ηθικά. Κάθε άλλο.

Σημασία έχει η ουσία των όσων συζητάμε. Εάν μιλάμε για καταγγελίες, όπως εδώ, το θέμα είναι η ουσία των καταγγελιών η οποία επιβάλλεται να διερευνηθεί, αν μη τι άλλο, για να αντιμετωπιστεί και η ανάλογη τάση μας να χαντακώνουμε αυτό το συλλογικό μας κριτήριο, χάφτοντας αμάσητα και θεωρώντας δεδομένα τα όσα διαβάζουμε, όταν βέβαια αφορούν κάποιον ή κάτι που δεν συμπαθούμε.

Στην προκειμένη περίπτωση, ο Ανδρέας Μαυρογιάννης ζήτησε από την αρμόδια Αρχή να κάνει ακριβώς αυτό: να εξετάσει καθηκόντως εάν οι καταγγελίες έχουν βάση και πολύ περισσότερο εάν αποδεικνύονται, πόσες και ποιες ενδεχομένως να αποδεικνύονται (ή και όχι) και πόσες και ποιες το αντίθετο.

Ούτε το τεκμήριο της αθωότητας οιουδήποτε άγγιξε, ούτε υιοθέτησε κάτι από όσα γράφτηκαν, ούτε και προδίκασε. Ζήτησε να ενεργοποιηθεί η προβλεπόμενη από τον νόμο διαδικασία. Και αυτό μόνο θετικά μπορεί να το αντικρίζει κανείς, στη δική μου τουλάχιστον αντίληψη.

Όσο για εμάς, επειδή έχουμε μια τάση να ξεκατινιαζόμαστε μονίμως σ’ αυτή τη χώρα και να ψάχνουμε πάντα το κακό και το... υπόγειο στο καθετί, τα αλλότρια κίνητρα, οφείλουμε να μην ξεχνάμε πως όσο απομακρυνόμαστε από την ουσία, αυτό που φθείρεται δεν είναι η υποψηφιότητα Μαυρογιάννη ή η καλή πρόθεση αυτού ή κάποιου άλλου, αλλά η ικανότητα να συζητάμε μακριά από όλα αυτά και να μην χάνουμε το νόημα της συζήτησης.

Πολιτικά, ο Μαυρογιάννης έκανε, ναι, μια έξυπνη κίνηση, δείχνοντας ότι σε μια περίοδο κατά την οποία ο Αναστασιάδης κατεβαίνει –έστω και ανειλικρινώς…- και υποστηρίζει τον βασικό αντίπαλό του στον Α’ γύρο, εκείνος, αντί να τον καλύπτει για όσα κατηγορείται, βγαίνει και ζητά να διερευνηθεί ο Πρόεδρος. Αμφισβητεί δηλαδή τον ίδιο τον Νίκο Αναστασιάδη.

Αυτό όμως δεν έχει να κάνει με την ουσία. Έχει να κάνει με τις προεδρικές εκλογές και μόνο και γι’ αυτό άλλωστε η αντίδραση στην κίνηση Μαυρογιάννη προέρχεται κυρίως από τους μαντρωμένους του ΔΗΣΥ, εκείνους οι οποίοι υποστηρίζουν τον Αβέρωφ Νεοφύτου.

Το θέμα που μας απασχολεί εμάς ή καλύτερα αυτό που πρέπει να μας απασχολεί, είναι εάν η Αρχή κατά της Διαφθοράς θα μπει στη διαδικασία να εξετάσει όλα αυτά που γράφτηκαν. Ναι, και γιατί δεν το έχει κάνει ήδη.