Προεκλογικές διεργασίες, τοξικότητα και μηχανορραφίες

Δεν υπάρχει προεκλογική διεργασία που να μην συνοδεύεται από ίντριγκες, μηχανορραφίες, διαβολή, τοξικότητα και κτυπήματα κάτω από τη μέση. Ακόμα κι αν η εκλογική αναμέτρηση αφορά την επιτροπή συνοικιακού συλλόγου ή την εκκλησιαστική επιτροπή ενορίας, πόσω δε μάλλον όταν η αναμέτρηση αφορά κομματικές, πολιτειακές ή εκκλησιαστικές εκλογές. Με αυτή τη δυσάρεστη πραγματικότητα, φαντάζομαι, έχουμε πλέον ειρηνεύσει όλοι. Διότι, κακά τα ψέματα, «Φύσιν πονηρά μεταβάλειν ού ράδιον», δεν είναι εύκολο να διορθώσεις τον κακό χαρακτήρα κάποιου. Και στις εκλογές, ο κακός χαρακτήρας των υποψηφίων και του περίγυρού τους βγαίνει προς τα έξω, τόσο εμφανώς, όσο, πολύ περισσότερο, υπογείως.

Συνεπώς, δεν είμαστε αμάθητοι από τις κακίες που εξαπολύουν εναντίον των αντιπάλων τους οι ανθυποψήφιοι. Στις ημέρες μας, ειδικά οι προεδρικοί ανθυποψήφιοι, αλλά και οι εκκλησιαστικοί. Μάλιστα, οι τελευταίοι, στα όσα αναφέραμε πιο πάνω προσθέτουν και τους βυζαντινισμούς, κάνοντας τους πολιτικούς να ωχριούν μπροστά τους. Κι έχουν από πάνω και το θράσος να αλληλοαποκαλούνται «αδελφοί» ή να αποκαλούν ο ένας τον άλλο «άγιο»! Βέβαια, η… αγιοσύνη τρέχει από τα μπαντζάκια τους!

Βεβαίως και είναι θεμιτό να ανεβαίνουν οι τόνοι στις προεκλογικές περιόδους. Βεβαίως και είναι κατανοητό να οξύνεται το κλίμα. Από εκεί και πέρα, όμως, το ήθος, ο σεβασμός, η δεοντολογία, ο πολιτικός πολιτισμός, πρέπει να διαφυλάσσονται και να τυγχάνουν πλήρους σεβασμού.

Δεν ηθικολογούμε, αλλά υπόνοιες, σκιές και κατηγορίες που δεν μπορούν να τεκμηριωθούν δεν πρέπει καν να διατυπώνονται. Δεν κάνουμε κήρυγμα, αλλά οι έωλες κατηγορίες κα η λάσπη εκθέτουν – ή έστω έπρεπε να εκθέτουν – αυτόν ή αυτούς που τις εξαπολύουν. Πώς είναι δυνατόν το ψέμα και η ύβρις να τίθενται και να αξιοποιούνται στην ημερήσια διάταξη; Πώς είναι δυνατόν να αφήνονται σκιές που θίγουν υπολήψεις, που προσβάλλουν την αξιοπρέπεια ενός ανθυποψηφίου;

Όλα τούτα είναι, δυστυχώς, δυνατά διότι συχνά επιβραβεύεται ο συγκρουσιακός, αντιπαραθετικός, επιθετικός και τοξικός λόγος. Επιβραβεύεται η κραυγή, η φωνασκία, όχι η νηφάλια φωνή, ο συναινετικός, μετριοπαθής και συνετός λόγος. Φτάσαμε στο σημείο η μετριοπάθεια να θεωρείται αδυναμία, η αποφυγή των μετωπικών συγκρούσεων να θεωρείται δειλία.

Άλλα όμως επιτάσσει το δημόσιο συμφέρον, η κοινωνία των πολιτών και το εκκλησιαστικό ποίμνιο. Η σημερινή εποχή, δυσχερής όσο ποτέ προηγουμένως τις τελευταίες δεκαετίες, απαιτεί οράματα υπερβατικότητας, νηφαλιότητας, μετριοπάθειας, σύνεσης και συναίνεσης.

Εδώ κάποιοι υποψήφιοι, πολιτικοί και ιεράρχες, προσπαθούν να μας πείσουν ότι εάν κερδίσουν οι αντίπαλοί τους θα έλθει η συντέλεια του κόσμου, θα οδηγηθούμε στην καταστροφή και την εξαθλίωση. Έτσι οικοδομείται η κοινωνία του μέλλοντος, το εκκλησίασμα του μέλλοντος, με δηλητήριο, ιαχές, κραυγές και αναθέματα κατά των αντιπάλων;

Τόσο στη μια όσο και στην άλλη εκλογική αναμέτρηση που μας αναμένουν, ας επιλέξουμε αυτόν που φωνάζει λιγότερο, αυτόν που προσβάλλει λιγότερο, αυτόν που δεν χρειάζεται να φωνασκεί για να πείσει. Οι ίντριγκες, οι μηχανορραφίες, η διαβολή και η τοξικότητα πάντοτε θα υπάρχουν στη ζωή μας, ειδικά σε προεκλογικές περιόδους. Ας προσπαθήσουμε όμως όλοι έτσι που αυτές οι συμπεριφορές να μην δεσπόζουν, να μην ηγεμονεύουν, αλλά να κρίνονται και να επικρίνονται συνεχώς.