Το κίτρινο μυρμήγκι

Ήταν με την πλήρη έννοια σαν ένας όρκος πίστης στην Τουρκία το συνέδριο του CTP, στο οποίο φιλοξενήθηκαν και ελληνοκυπριακά πολιτικά κόμματα και συνδικαλιστές. Ούτε το όνομα του Ταγίπ Ερντογάν αναφέρθηκε στο συνέδριο, ούτε το όνομα του ΑΚΡ. Δεν λέχθηκε έστω και μια κουβέντα για την Τουρκία, που κρατάει το νησί μας υπό κατοχή εδώ και 48 χρόνια. Αγνοήθηκε η κατοχή την οποία αποδέχεται η Ευρώπη και ολόκληρος ο κόσμος. Ενώ υπήρξε άρνηση για το γεγονός ότι η διοίκηση εδώ είναι υποτελής της Τουρκίας, αποκρύφθηκε η πραγματικότητα ότι η Τουρκία είναι η ανώτερη διοίκηση. Δεν μπορώ να ξέρω τι εντυπώσεις αποκόμισαν οι Ελληνοκύπριοι φιλοξενούμενοι στο συνέδριο. Όμως, αν κάποιος τους ρωτήσει στον νότο, αναμένω να πουν το εξής: «Οι Τουρκοκύπριοι αποτελειώθηκαν»! Στο συνέδριο παρεβρέθηκαν οι τέως και νυν ηγέτες του ΑΚΕΛ και εκπρόσωποι του ΔΗΣΥ και της ΠΕΟ. Έγιναν ομιλίες που τους χτυπούσαν κατάμουτρα την πραγματικότητα ότι η ΤΔΒΚ είναι ένα κράτος και κανείς δεν μπόρεσε να πει τίποτα. Κανείς δεν μπόρεσε να σηκωθεί όρθιος και να πει: «Τι λέτε. Η πατρίδα μας βρίσκεται υπό κατοχή εδώ και 48 χρόνια. Εμείς χάσαμε τα χώματά μας και εσείς χάσατε τη βούλησή σας. Δεν έχουμε άλλη λύση εκτός από το να ενώσουμε τις δυνάμεις μας».

Ο Τουφάν μιλά. Λέει «μη νόμιμη κυβέρνηση» επειδή έγινε με διορισμό. Αν δεν γινόταν με διορισμό, θα ήταν νόμιμη; Θεωρούν την κυβέρνησή μας μη νόμιμη και οι Ελληνοκύπριοι φίλοι μας. Αλλά όχι για τον λόγο που είπε ο Τουφάν. Δηλαδή, όχι επειδή έγινε με διορισμό τώρα. Εκείνοι δικαίως θεωρούν μη νόμιμες όλες τις κυβερνήσεις μας που πέρασαν. Όχι μόνο τη σημερινή. Όλες. Εκείνοι ξέρουν ότι αυτό είναι ένα προϊόν της κατοχής. Το CTP δεν το ξέρει. Ή, για να φανεί αρεστό στην Τουρκία, προσποιείται σαν να μην το ξέρει.

Αυτό το συνέδριο του CTP δεν ωφελεί σε τίποτε άλλο εκτός από την περαιτέρω υποδαύλιση της απαισιοδοξίας στην κοινότητά μας. Πλέον, δεν μπορεί να θεωρηθεί καν αντιπολίτευση. Το να είσαι αντιπολίτευση σημαίνει να αντιπολιτεύεσαι ενάντια στις κυρίαρχες δυνάμεις. Οι κυρίαρχοι εδώ δεν είναι οι συνεργάτες δούλοι που βρίσκονται στη διοίκηση, αλλά οι αφέντες τους. Δηλαδή, η Τουρκία. Αν δεν έχεις να πεις απολύτως τίποτα για τον εδώ και 48 χρόνια κατακτητή σου, σώπασε τουλάχιστον! Του κλείνεις το μάτι για να φέρει εσένα στη θέση των τωρινών. Αυτό τι άλλο εκτός από ντροπή μπορεί να είναι; Η τουρκοκυπριακή κοινότητα βρίσκεται σε μια σοβαρή διαδικασία αφανισμού. Φεύγουν συνεχώς από το νησί. Όσοι φεύγουν, λένε «χαιρετίσματα σε όσους μένουν». Στέλνουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους στο εξωτερικό ακόμα και εκείνοι που ονειρεύονται να εκλεγούν εκ νέου βουλευτές και υπουργοί, με το να φαίνονται αρεστοί στον κατακτητή. Συμβουλεύουν εκείνους που φεύγουν, λέγοντας «φύγετε και μην επιστρέψετε». Ενώ επιταχύνθηκε τόσο πολύ η διαδικασία αφανισμού και στον πληθυσμό γίναμε λιγότεροι ακόμα και από τους Αφρικανούς μετά από τους εποίκους από την Τουρκία, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης υπόσχεται στην κοινότητα μόνο να γίνει «κίτρινο μυρμήγκι»! Αν οι υποστηρικτές του CTP δεν δουν όλες αυτές τις πραγματικότητες και δεν ζητήσουν από τη διοίκηση του κόμματος να λογοδοτήσει και πάνε ξανά στην κάλπη να τους ψηφίσουν, μόνο συνένοχοι θα γίνουν!

Ονειρεύονται την εξουσία! Εξουσία μόνοι τους! Μήπως έχουν εξουσία οι ευρισκόμενοι υπό κατοχή σε μια κατοχική διοίκηση; Από πότε αποκαλούν τον εαυτό τους εξουσία εκείνοι που δεν έχουν εξουσία; Γίνεται τόση ανοησία; Μήπως είχε εξουσία η γαλλική κυβέρνηση όταν ο Χίτλερ κατέκτησε τη Γαλλία; Φυσικά, αυτό το κόμμα έγινε έτσι προ πολλού και όχι τώρα. Τώρα, απλώς έφτασε στο αποκορύφωμα με την κολακεία του. Αφότου απέβαλε τον Οζκέρ Οζγκιούρ, πάντα στεκόταν στο πλευρό των κρατούντων το καθεστώς. Πάντα προσπαθούσε να φιμώσει εκείνους που κατηγορούσαν την Τουρκία ως κατοχική δύναμη. Συμπεριφερόταν σαν να έκαναν οι εδώ συνεργάτες δούλοι της Τουρκίας τους νόμους και όχι η ίδια η Τουρκία. Αν και στον Ταγίπ Ερντογάν ανήκει η φόρμουλα των δύο κυριαρχικά ίσων κρατών, πάντα θύμωνε στον Τατάρ. Δεν λέω να μην θυμώνει στον Τατάρ. Αλλά δεν γίνεται να θυμώνει στον Τατάρ χωρίς να λέει απολύτως καμία κουβέντα για τον Ερντογάν.

Είναι τελειωμένη μια κοινότητα που πιάνεται από τα κομματικά συμφέροντα και όχι από τα κοινωνικά συμφέροντα. Κίτρινο μυρμήγκι, λέει. Μακάρι να ήταν μέλισσα. Όπως το ανταλλακτικό λάστιχο της Τουρκίας, περιμένει να σκάσει το άλλο λάστιχο και να αλλαχτεί. Και χειροκροτήματα στην αίθουσα!