Η βούληση της Βουλής μας

Αν δεχτούμε ότι οι αντιπρόσωποί μας στη Βουλή των Αντιπροσώπων όντως μας αντιπροσωπεύουν, τότε σημαίνει ότι η πρόσφατη, και σίγουρα όχι πρώτη ούτε και τελευταία, εξέλιξη γύρω από την απόρριψη της αναπομπής των τριών προτάσεων νόμου που αφορούν την επιβολή ΦΠΑ στους ρύπους, τη διπλή φορολογία στα καύσιμα και την έναρξη των εκποιήσεων δεν είναι παρά η δική μας επιθυμία. Και στις τρεις περιπτώσεις 29 βουλευτές τάχθηκαν εναντίον της αναπομπής από τον ΠτΔ και 12 βουλευτές τάχθηκαν υπέρ.

Στη συνέχεια, ο ΠτΔ πήγε διακοπές, και οι προτάσεις πήραν τον δρόμο προς τη Νομική Υπηρεσία και πιθανότατα προς το Ανώτατο Δικαστήριο. Εμείς, θα μείνουμε εδώ που είμαστε, να περιμένουμε τον λογαριασμό. Επειδή αυτό ακριβώς θα γίνει.

Όσο όμως περιμένουμε, ας δούμε για λίγο τι κάναμε μέσω της πλειοψηφίας των αντιπροσώπων μας στη Βουλή. Επειδή αυτό που κάναμε δεν ξεκίνησε με την πρόσφατη απόρριψη της αναπομπής αλλά ξεκίνησε με την υποβολή των ίδιων των προτάσεων που ήταν πέρα για πέρα λαϊκίστικη και παραπλανητική.

Το πρώτο που κάναμε, ως εκ τούτου, είναι να θεωρήσουμε ότι μπορούμε να ξεχειλώσουμε μια προηγούμενη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου γύρω από τη δυνατότητα επηρεασμού των κρατικών δαπανών. Ακολούθως, σκεφτήκαμε, εμείς όλοι μέσω των αντιπροσώπων μας, ότι μπορούμε να διαγράψουμε την είσπραξη ΦΠΑ από τους δασμούς και τα τέλη, αλλά και από τους ρύπους που εμείς, ειρήσθω εν παρόδω, φορτωθήκαμε και πάλι λόγω της διαχρονικής πολιτικής απρονοησίας μας να εξελίξουμε το «ενεργειακό μείγμα» μας με τρόπο που να το καθιστούσε λιγότερο ρυπογόνο, αφού επί των ρύπων είναι που πληρώνεται και ο ΦΠΑ.

Το τελευταίο που κάναμε είναι να πετάξουμε όλη τη δουλειά που έγινε τους προηγούμενους μήνες για την ολοκλήρωση των προαπαιτούμενων, που είχε σκαλώσει στο θέμα της διαχείρισης της πληροφόρησης για τις εκποιήσεις, για την εκταμίευση της δόσης των 85 εκατομμυρίων του Σχεδίου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. Ενός σχεδίου μεταρρυθμίσεων και βελτιώσεων του τρόπου λειτουργίας της πολιτείας μας που όχι μόνο απαιτείται για να τεθούν οι βάσεις ενός καλύτερου μέλλοντος για εμάς και τα παιδιά μας, αν εφαρμοστεί βέβαια όπως πρέπει και αν δεν μείνουμε μόνο στα «χαρτιά», αλλά και για να ενισχύσουμε τα οικονομικά μας σε μια περίοδο που μόνο εύκολο δεν θα είναι.

Κι όπως ίσως δεν καταλάβαμε, ενός σχεδίου που αποτελεί και προϋπόθεση για την εφαρμογή του νέου εργαλείου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για τον μη κατακερματισμό των επιπτώσεων της αύξησης των επιτοκίων (που, εκτός κάποιου θαύματος, θα ξανααυξηθούν τον Σεπτέμβριο). Ενός εργαλείου που ίσως να χρειαστούμε αν το αξιόχρεό μας επηρεαστεί κι άλλο προς το αρνητικότερο. Και ειδικά αν συνεχίσουν τα spreads να αυξάνονται, γεγονός που θα καταστήσει ακόμα πιο επίφοβη την κατάσταση γύρω από τα δημόσια οικονομικά μας.

Προσέξτε τώρα αυτό: Η υιοθέτηση των τριών προτάσεων θα προκαλούσε μεγαλύτερη ζημιά στην οικονομία μας από αυτήν που υποτίθεται ότι ήθελαν να διορθώσουν. Θα μας έσπρωχναν ακόμα πιο βαθιά στο «κόκκινο» και καθώς θα το έκαναν, θα μας περιχαράκωναν σε ένα τρομακτικό οικονομικό αδιέξοδο. Θα είχαμε πάψει να μπορούμε να δανειστούμε στις διεθνείς αγορές με λογικούς όρους, και μαζί με τη μη ολοκλήρωση των προαπαιτούμενων του ΣΑΑ και με την είσπραξη εκείνων των χρημάτων θα χάναμε και τη δυνατότητα να αξιοποιήσουμε το εργαλείο της ΕΚΤ. Θα μέναμε με την πίτα μισή και τον σκύλο πεινασμένο. Και με μαθηματική ακρίβεια, θα ξανανοίγαμε τα κοινωνικά παντοπωλεία μόνο που αυτή τη φορά τα ράφια θα ήταν άδεια…

Αυτά όλα είναι ψιλά γράμματα για εμάς και τους αντιπροσώπους μας, αφού η σχέση μας με τη λογική και την ΕΕ και τους θεσμούς της αρχίζει και τελειώνει στις κουβέντες του «καφενέ» που ανταλλάσσουμε γύρω από το Κυπριακό. Οπότε, μετά τις διακοπές σας, πηγαίνετε και ψηφίστε και στον δρόμο, αγοράστε και καμιά κονσέρβα, αν τη βρείτε σε καλή τιμή, επειδή θα τη χρειαστούμε…