Ταγίπ, ζούμε για να ακουμπούμε!

Δεν έχω καμία ιδιαίτερη φιλοδοξία να μπω στο μυαλό του Ερντογάν. Αλλά εάν το μπορούσα και το άντεχα για λίγο, θα ήθελα πραγματικά να μάθω τι σκέφτεται ο Τούρκος Πρόεδρος για τη διαχρονική τάση μας να αναδεικνύουμε ως μείζον ζήτημα, όταν δεν κατουριόμαστε κιόλας, την όποια προσοχή μας χαρίζει διαχρονικά. Πόσο δεύτεροι πια;

Με pop όρους, κυπριακούς pop όρους, το όλο θέαμα και η μεταφορά του στη συνέχεια στα όμματα και τα ώτα των ιθαγενών θα μπορούσε να χωρέσει στο αλήστου μνήμης και ιστορικό πια εκείνο «Σάκη τζιίζ’ μου!» το οποίο φώναζαν οι συμπατριώτισσες μας στην εφηβεία και την προεφηβεία, τω καιρώ εκείνω, στην πρώτη γραμμή των εδώ εμφανίσεων του Ρουβά όταν ο Σάκης μεσουρανούσε.

Ειλικρινά όμως. Τι να σκέφτεται ο Ταγίπ; Διότι, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι τους έχει δει όλους μέχρι σήμερα, έτσι; Από το 2003 είναι στην εξουσία. Και η αρχή, αν θυμάστε, είχε γίνει με τον Τάσσο.

Είχαν πάει στη Μόσχα το 2005 για την τελετή συμπλήρωσης 60 χρόνων από τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και οι του καθεστώτος, του δικού μας εννοώ, είχαν αμοληθεί για να μάθει και η τελευταία κοτζιάκαρη η οποία τύλιγε κουπέπια στον Κάμπο της Τσακκίστρας το συνταρακτικόν του πράγματος.

Από τη Μόσχα αδελφές μου! Από τη Μόσχα!

Έναν ακριβώς χρόνο μετά το Δημοψήφισμα και εν μέσω μιας διακριτικής αλλά σαφούς απομόνωσής μας διεθνώς για το παιγνίδι που είχε παίξει ο ηγέτης της «δεύτερης καλύτερης λύσης» στο Δημοψήφισμα, η «συνάντηση» στη Μόσχα ήταν μια από τις ελάχιστες ευκαιρίες του Προεδρικού να περάσει στον κόσμο ότι κάτι μπορούσε να κάνει ακόμη. Και τι μάλιστα! Να μην σου μιλά το Λουξεμβούργο και να πετυχαίνεις Ερντογάν.

Ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος Κύπρος Χρυσοστομίδης, διατηρώντας ευτυχώς για τον ίδια τη σοβαρότητά του, είχε απλά επιβεβαιώσει την τυχαία συνάντηση η οποία είχε γίνει στην παρουσία και του τότε Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Κόφι Ανάν. Χωρίς να πει κάτι άλλο. Και τι να πει;

Μέχρι το βράδυ είχε γίνει της κακομοίρας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα πλείστα εδώ ΜΜΕ -με εξαίρεση εμάς τους γνωστούς υπόπτους, οι οποίοι ήμασταν σταμπαρισμένοι ως προδότες επειδή πήραμε τη μία από τις δύο επιλογές που είχε δώσει κλαίων ο Τάσσος στο Δημοψήφισμα, αλλά όχι εκείνη που ήθελε- έδιναν τότε στον Τάσσο την προσοχή που δεν του έδινε όλος ο υπόλοιπος πλανήτης μαζί. Στα τραγικά χάλια και τα ελλείμΜατα των ημερών, έστηναν αδιαλείπτως εικονίσματα στον παραλίγο Εθνάρχη και τα λιβάνιζαν μέχρι να πάθουν οι ιθαγενείς συνάδελφοι τενοντίτιδα.

Έτσι μάθαμε πως ήταν μια «ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και πιθανώς αποδοτική συνάντηση και ανταλλαγή απόψεων». Πιθανώς. Δεν σας κάνω πλάκα. Έτσι επί λέξει το είχαν μεταφέρει. Και επειδή δεν μπορούσαν να πουν ότι είχε συζητηθεί κάτι στη «συνάντηση» του ποδαριού στην οποία, τι άλλο από τα τυπικά να συζητήθηκε, θα τους διέψευδε η Άγκυρα αν το έκαναν, τα τασσούθκια είχαν καταλήξει στο καταπληκτικό εκείνο ότι, ενδεικτικό τού πόσο παραγωγική ήταν η «συνάντηση» αυτή, ήταν το γεγονός πως όταν ερωτήθηκε ο Ταγίπ Ερντογάν το επιβεβαίωσε (and I quote), «χωρίς αφορισμούς για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας».

Τον ρώτησαν, είπε ναι τον είδα, δεν είπε κάτι άλλο -και τι να πει;- αλλά ΟΚ, δεν τον πέρασε γενεές δεκατέσσερις. Επιτυχία μεγάλη! Πήραμε την Πόλη. Έτσι, ήταν μια «πιθανώς αποδοτική συνάντηση και ανταλλαγή απόψεων» για την οποία δεν μπορούσε να ειπωθεί τίποτα άλλο. Το πιο πιθανό είναι, ο Ερντογάν, ο οποίος σημειωτέον δεν μιλά αγγλικά, να είπε στον μεταφραστή κάνα «ολάν μπουρνουνού γκιορντούν μου;», γελώντας και ζητώντας του να μην το μεταφράσει. Ο μακαρίτης είδε την ευθυμία και κατάλαβε ότι του έκανε χαρούλες ο Ταγίπ. Χωρίς να ξέρει ότι σημαίνει «ρε, μα είδες τη μύτη του;»

Ο θρίαμβος επαναλήφθηκε το 2009, όταν ο διάδοχος του Κόφι Ανάν, Μπαν Γκι - μουν, παρέθεσε στη Νέα Υόρκη το καθιερωμένο δείπνο για (όλους) τους ηγέτες (όλων) των χωρών της υφηλίου οι οποίοι μετείχαν στις εργασίες της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ. Το περιεχόμενο και εκείνης της «συνάντησης», η οποία προβλήθηκε εν μέσω τυμπανοκρουσιών, παραμένει Top Secret μέχρι τις μέρες μας.

Ο μακαρίτης ο σύντροφος, όμως, είχε δώσει κάποιες συνταρακτικές λεπτομέρειες για τα όσα εκείνος είπε στον Ταγίπ Ερντογάν: «Είπα στον Γ.Γ., όπως είπα και στον κ. Ερντογάν, ότι η Τουρκία είναι κλειδί για λύση του Κυπριακού. Γι’ αυτό θα πρέπει ο Ταλάτ να βοηθηθεί από την Τουρκία, να αλλάξει ρότα», είχε πει ο μακαρίτης, σημειώνοντας ότι, «με τον κ. Ερντογάν συζήτησα αρκετά». O Ερντογάν δεν το είχε καταλάβει, πάντως. Το πρόβλημα άλλωστε ήταν ο… Ταλάτ. Ε, μα ναι! Έπρεπε να αλλάξει ρότα.

Τώρα, με τα αγγλικά του Χριστόφια, δεν ξέρω τι άκουσε ο δύσμοιρος ο μεταφραστής και τι μετέφρασε τελικά. Το σημαντικό όμως είναι πως ο δικός μας στήριξε για άλλη μια φορά τότε τον σύντροφό του – ηγέτη των Τουρκοκυπρίων. Και εάν είχε χάσει βαθμούς με την κωλοτούμπα στο Σχέδιο Ανάν επί Τάσσου, εκεί ο Χριστόφιας σίγουρα κέρδισε την εκτίμηση και κυρίως την εμπιστοσύνη των Τ/Κ. Και ας μην βοηθήθηκε στο τέλος από την Τουρκία ο Ταλάτ.

Αργότερα, ο Ερντογάν γνώρισε και τον Αναστασιάδη. Άλλος μέγας στυλοβάτης στην οικοδόμηση εμπιστοσύνης ανάμεσα στις δύο μεγάλες κοινότητες της Κύπρου. Για το τετ – α – τετ τους προχθές στη Μαδρίτη εκδόθηκε και επίσημη ανακοίνωση του κυβερνητικού εκπροσώπου Μάριου Πελεκάνου. Αμέ! Το αντίστοιχο με τις ρουβίτσες που έλεγα στην αρχή του κειμένου θα ήταν να χάιδευε κάποιαν ο Σάκης στο κεφάλι.

Με βάση την ανακοίνωση, «ο κ. Αναστασιάδης δήλωσε «την ετοιμότητά του για επανάληψη των διαπραγματεύσεων κ.λπ. κ.λπ.», ενώ σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες ο Ερντογάν του απάντησε ότι και οι δύο πλευρές έχουν καταθέσει τις θέσεις τους και θα ήταν σωστό να γίνει μια προσπάθεια με την τ/κ ηγεσία να βρεθεί κοινό σημείο για να επαναρχίσει ο διάλογος. Δηλαδή, τον έστειλε στον Τατάρ!

Βεβαίως, αν και δεν είναι μέτρο σύγκρισης, υπάρχουν και χειρότερα. Στην Τουρκία η αντιπολίτευση κατηγόρησε τον Ερντογάν ότι, χωρίς πλάκα, μας αναγνώρισε επειδή είπε δύο προτάσεις στον Αναστασιάδη. Ενώ τουλάχιστον, ο δικός μας σκέφτηκε ότι κατάφερε επιτέλους να μιλήσει κατευθείαν στην Άγκυρα, αλλά, ευτυχώς, δεν το μοιράστηκε μαζί μας.