Δεν αντιλέγω. Ο μέχρι στιγμής προεκλογικός μάλλον απελπισία είναι που προκαλεί, ειδικά εάν το ζητούμενο είναι το πόση επαφή έχουν τα όσα συζητούνται ειδικά από πλευράς κομμάτων και «κομματικών» με την καθημερινότητα του κόσμου, με τα πραγματικά του προβλήματα και, ακόμη χειρότερα, με τις λύσεις οι οποίες (δεν) προτείνονται.
Όμως, συγχωρέστε μου την απρέπεια και την κυνικότητα: το σκ… θα το φάμε που θα το φάμε. Μην βγούμε και από τη ζωή. Ούτως ή άλλως, θα τα βλέπουμε, θα τα γράφουμε και θα τα λέμε. Θα εκνευριζόμαστε, ok. Ε, όχι και να μιζεριάζουμε κιόλας. Μονίμως τουλάχιστον, όχι.
Είμαι της άποψης ότι, εν είδει συλλογικής αυτοθεραπείας, θα πρέπει να φωτίζουμε και τα «ευχάριστα». Και αυτή η Στήλη υπόσχεται να το κάνει μέχρι και την παραμονή των εκλογών, όσο μπορεί. Μισογεμάτο το ποτήρι. Έτσι; Ό,τι κι αν έχει μέσα. Ας μην το ανοίξουμε τώρα το θέμα. Είναι και κόσμος που τρώει.
Ένα τέτοιο, θετικότατο θα έλεγα γεγονός, τουλάχιστον για εμάς τους αρθρογράφους, είναι η επανεμφάνιση μια παλιάς και μεγάλης αγάπης, της Στήλης και όλων μας. Του (Λ)Άθως -No Pasaran!- Αντωνιάδη, η απόσυρση του οποίου από την πολιτική καθημερινότητα υπήρξε αναμφιβόλως μια πολύ δύσκολη στιγμή. Ευτυχώς, όπως όλοι προβλέψαμε, δεν άντεξε και πολύ.
Το πόσο θα τον αντέξετε εσείς είναι πρόβλημα δικό σας. Κάπως πρέπει να βγάζουμε και εμείς το ψωμί μας, τι να κάνουμε;
Η επανεμφάνιση του (Λ)Άθως, του ανθρώπου ο οποίος με ακρίβεια είχε προβλέψει ότι κινδύνευε η συνταγματική τάξη και συνεπώς η ίδια η δημοκρατία όταν κάποιος του είχε «τραβήξει» το καθρεφτάκι του αυτοκίνητου του σε ένα πάρκινγκ ήταν μία ακόμα σταγόνα δροσιάς για τις παραπολιτικές Στήλες και τα άρθρα μας, μετά την και επιστροφή στην πολιτική αρένα του κοριτσιού-ανεμόμυλος, της Άννας Θεολόγου, η οποία προσκολλήθηκε στον Ανδρέα Μαυρογιάννη τις προάλλες, εξηγώντας το με την πιο κάτω τοποθέτηση.
«Θα σταθώ δίπλα του», είπε η Άννα, «επειδή με εμπνέει, μου δίνει ελπίδα, θα το επιλέξω συνειδητά και ανεξαρτήτως αποτελέσματος, θα είμαι ικανοποιημένη που η επιλογή μου είναι καθαρή και αξιοπρεπής, γιατί μόνο με αυτήν την επιλογή νιώθω ότι μπορώ να αποκτήσω και πάλι τη χαμένη μου περηφάνια ως Κύπρια».
Το πολύ άβολο εκείνο «ανεξαρτήτως αποτελέσματος» που της έφυγε δεν ήταν τυχαίο. Η Άννα εδώ και καιρό μετά που πέρασε από το Ενωτικό Κίνημα της Ελένης Θεοχάρους, τον έτερο ανεμόμυλο Λιλλήκα και μετά που έφτιαξε το δικό της κίνημα προσπαθώντας να μαζέψει τις ψήφους των κυνηγών διαπρέποντας εν συνεχεία ως μούσα των πάντων των ψεκασμένων στην πανδημία, κατάλαβε ότι προς το παρόν είναι… αριστερή. Πώς; Τι να σας πω;
Το σίγουρο είναι ότι περιφερόταν εδώ και καιρό σ' αυτούς τους κύκλους, ειδικά στους ψέκες της (Άκρας) Αριστεράς και ένα, το πιο τοξικό και φαιδρό κιόλας, από τα βήματά τους στα ΜΚΔ το οποίο την πάρταρε μονίμως.
Εν συνεχεία δε, απέκτησε προσβάσεις και στο ίδιο το ΑΚΕΛ το οποίο μελετά, σοβαρά κιόλας, την προοπτική η Άννα Θεοχάρους Λιλλήκα Ανεξάρτητοι Ψέκες Κυνηγοί Αλλαγή Γενιάς Λούξεμπουργκ Θεολόγου να γίνει η διάδοχος της Ειρήνης Χαραλαμπίδου στις Νέες Δυνάμεις. Έχει άλλωστε περάσει από όλες σχεδόν.
Εάν αυτό εννοούσε με το «να αποκτήσω και πάλι τη χαμένη μου περηφάνια ως Κύπρια», δεν το γνωρίζω. Γνωρίζω μόνο ότι και ο Ανδρέας Μαυρογιάννης να γλυτώσει, το ΑΚΕΛ την έχει βάψει. Ας πρόσεχε!
Πίσω στον (Λ)Άθως Αντωνιάδη, όμως και στην απερίγραπτη χαρά την οποία η Στήλη βιώνει με την ανάκαμψή του στον πολιτικό στίβο -χαρά την οποία είμαι βέβαιος ότι δεν συμμερίζεται ο Νίκος Χριστοδουλίδης ο οποίος είμαι επίσης σίγουρος ότι αντιλαμβάνεται το βάρος των διαφόρων αυτού του είδους στην προεκλογική του εκστρατεία, από τους (Λ)Άθως και τους Κουλίες μέχρι τους λαϊκιστές της Ακροδεξιάς και τον ραλίστα των ρατσιστικών παραληρημάτων πρώην βουλευτή του ΕΛΑΜ τον μοναδικό ίσως άνθρωπο άνω των 20 ετών από τον οποίο στερήθηκε η άδεια οδήγησης υπό τέτοιες συνθήκες!- πίσω λοιπόν στην επιστροφή του (Λ)Άθως Αντίσταση και Πάλι Αντωνιάδη, η Στήλη καταθέτει κάτι συγκλονιστικό.
Ο συνάδελφος Σταύρος Αντωνίου, είχε γράψει προχθές ότι ο (Λ)Άθως Αντωνιάδης συνόδευε τον Νικόλα στις επαφές του με το ΑΚΕΛ. Ο (Λ)Άθως άστραψε και βρόντηξε -γιατί δεν ξέρω, δεν τον είπε… Καρογιαννικό π.χ.- και έγραψε ότι όλα αυτά είναι ψεύδη, με αποτέλεσμα ο συνάδελφος να αναρτήσει άρθρο με σχετική φωτογραφία στην οποία απεικονίζονταν ο γ.γ. του ΑΚΕΛ, ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ και… ο (Λ)Άθως Αντωνιάδης. Εδώ ο σωστός.
Βεβαίως το «(Λ)Άθως», για όσους δεν θυμούνται, του το έβγαλε η Στήλη επειδή στα tweets του τα λάθη ανταγωνίζονταν επάξια τα σωστά για την πρώτη θέση σε κάθε πρόταση. Κάτι που ίσως να δίνει την απάντηση και στο ερώτημα γιατί ο (Λ)Άθως Αντωνιάδης είπε κάτι τέτοιο για κάποιες επαφές οι οποίες, εντάξει, δεν ήταν και κάτι κακό. Δεν έκαναν φίλο Τουρκοκύπριο ή κάτι. Τον Στέφανο συνάντησαν.
Η απάντηση λοιπόν, ίσως να είναι πως ο (Λ)Άθως δεν είπε ψέματα. Εγώ προσωπικά το συμμερίζομαι. Όπως υπάρχει «οπτική μνήμη», «ακουστική μνήμη» κ.λπ. ίσως, λέω ίσως, να υπάρχει και… γραφική μνήμη. Ο (Λ)Άθως δηλαδή, παίζει να θυμάται όπως γράφει. Οπότε αντιλαμβάνεστε…
