Κάθε μέρα και καλύτερα, λέμε!

Δεν αντιλέγω. Ο μέχρι στιγμής προεκλογικός μάλλον απελπισία είναι που προκαλεί, ειδικά εάν το ζητούμενο είναι το πόση επαφή έχουν τα όσα συζητούνται ειδικά από πλευράς κομμάτων και «κομματικών» με την καθημερινότητα του κόσμου, με τα πραγματικά του προβλήματα και, ακόμη χειρότερα, με τις λύσεις οι οποίες (δεν) προτείνονται.
Όμως, συγχωρέστε μου την απρέπεια και την κυνικότητα: το σκ… θα το φάμε που θα το φάμε. Μην βγούμε και από τη ζωή. Ούτως ή άλλως, θα τα βλέπουμε, θα τα γράφουμε και θα τα λέμε. Θα εκνευριζόμαστε, ok. Ε, όχι και να μιζεριάζουμε κιόλας. Μονίμως τουλάχιστον, όχι.
Είμαι της άποψης ότι, εν είδει συλλογικής αυτοθεραπείας, θα πρέπει να φωτίζουμε και τα «ευχάριστα». Και αυτή η...

Για να διαβάσετε το άρθρο, συνδεθείτε με την έκδοση PREMIUM ή αγοράστε τον «Π» από τα περίπτερα.