Ανεξάρτητα από την πολιτική τοποθέτηση του καθενός, πρέπει να δεχτούμε ότι ο Δημοκρατικός Συναγερμός αποτελεί τη μεγάλη πολιτική δύναμη του τόπου, έχει συμβάλει πολλαπλά στη λειτουργία και στην πρόοδο της χώρας και ενήργησε καταλυτικά για την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, που είναι η μεγαλύτερή μας επιτυχία μετά την τουρκική εισβολή. Η πιο σημαντική όμως συνεισφορά του είναι οι ρεαλιστικές και ορθολογιστικές του θέσεις στο Κυπριακό όπως θεμελιώθηκαν από τον ιδρυτή της παράταξης Γλαύκο Κληρίδη και συνιστούν την κατευθυντήρια γραμμή προς τη λύση. Και είναι ευχής έργο που σε αυτό το μείζον θέμα οι θέσεις του συμπίπτουν με αυτές της άλλης μεγάλης δύναμης του τόπου, το ΑΚΕΛ. Είναι συνεπώς πολύ φυσικό η πορεία της μεγάλης παράταξης του ΔΗΣΥ να ενδιαφέρει όλους τους πολίτες, αφού σε μεγάλο βαθμό οι αποφάσεις του επηρεάζουν τις τύχες όλων.
Είναι γεγονός ότι το τελευταίο διάστημα, και κυρίως κατά την προεκλογική περίοδο, συνέβησαν διεργασίες που δεν τιμούν ούτε τους πρωταγωνιστές ούτε το ίδιο το κόμμα. Ο τέως ΠτΔ φέρεται να υπονόμευε τον υποψήφιο του κόμματος για την προεδρία της Δημοκρατίας και το ίδιο έκαμναν και άλλα προβεβλημένα στελέχη. Σχηματίστηκαν δύο στρατόπεδα, οι υποστηρικτές του υποψηφίου του κόμματος και άλλοι που υποστήριζαν τον Νίκο Χριστοδουλίδη. Δημιουργήθηκε μια έντονη εσωστρέφεια που οδήγησε στο πρωτόγνωρο για το κόμμα φαινόμενο ο υποψήφιός του να μην περάσει στη δεύτερη Κυριακή. Επικράτησε μια αμηχανία, χάθηκε προς στιγμή το πολιτικό στίγμα και οι ίδιοι του ΔΗΣΥ δεν μπορούσαν να καθορίσουν κατά πόσον ανήκαν στη συμπολίτευση ή την αντιπολίτευση.
Αναμενόταν ότι το συνέδριο θα ξεκαθάριζε θέματα όπως την ανάλυση των λόγων που έφεραν την εκλογική ήττα, τον προσδιορισμό του ρόλου της παράταξης στα πολιτικά τεκταινόμενα και ιδίως τις θέσεις της στο Κυπριακό, που κατά το τελευταίο διάστημα έχουν ατονήσει. Μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση γίνεται μια αποτίμηση των λόγων που έφεραν το συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Ενώ όλοι γνώριζαν τι συνέβη και τι προηγήθηκε, κανένας δεν τόλμησε να αναφερθεί σε αποστάτες. Στο όνομα της ενότητας του κόμματος, όπως ισχυρίστηκαν, έκρυψαν τα προβλήματα κάτω από το χαλί «για μια νέα αρχή». Η μέχρι το συνέδριο στάση του ΔΗΣΥ, παρ' όλες τις γκάφες και τα ατοπήματα του Ν. Χριστοδουλίδη, δεν ήταν ούτε συμπολίτευση ούτε αντιπολίτευση. Και τούτο γιατί έκαναν πως δεν υπάρχει πρόβλημα και δεν έβαλαν τους αποστάτες στη θέση τους. Το κόμμα χάνει σταδιακά τη φυσιογνωμία του και παρατηρείται απουσία πραγματικού πολιτικού λόγου. Τα ερωτήματα για τα αίτια του εκλογικού αποτελέσματος έμειναν αναπάντητα. Αυτό όμως δείχνει τουλάχιστον ανοχή στους αποστάτες και κανένας δεν ξέρει μέχρι πού μπορούν να το τραβήξουν. Ήδη μερικοί από αυτούς αποβλέπουν να εξαργυρώσουν σε θέσεις και αξιώματα τη στήριξη που έδωσαν στον Ν.Χρ.
Η παρέμβαση της προέδρου του κόμματος, Αννίτας Δημητρίου, υπήρξε υπό τις περιστάσεις καθοριστική και είναι κατανοητή η προσπάθειά της να κρατηθούν οι εσωτερικές ισορροπίες. Επισημαίνονται οι ακόλουθες άκρως σημαντικές τοποθετήσεις της: (α) Ο πρώτος βασικός στόχος της πολιτικής είναι το Κυπριακό και τούτο έχει ιδιαίτερη σημασία. Εδώ θα παρατηρήσω ότι αυτή η διακήρυξη είναι μεν απόλυτα σωστή, αλλά από μόνη της δεν είναι αρκετή. Χρειάζεται πίεση προς την κυβέρνηση να αναλάβει πρωτοβουλίες τις οποίες να εισηγηθεί ο Συναγερμός. Η πρόταση προς την Τουρκία, σε περίπτωση λύσης, να στηριχθεί ένας ορθολογικός ενεργειακός σχεδιασμός, είναι πολύ εποικοδομητική. Θα έλεγα αυτός ο σχεδιασμός να αποτελέσει μέρος της λύσης. (β) η επιμονή από τον ΠτΔ να προωθηθεί το Κυπριακό μέσω της ΕΕ να μην αποτελέσει άλλοθι για κωλυσιεργία, με άλλα λόγια την ευθύνη την έχει πάντοτε ο Γ.Γ. των ΗΕ. (γ) Η κ. Δημητρίου έκανε απόλυτα σαφές προς όλους εντός και εκτός ότι ο ΔΗΣΥ είναι κόμμα της αντιπολίτευσης. Ελπίζεται να πάρουν το μήνυμα εκείνοι που πρέπει.
Οι θέσεις της προέδρου είναι προς την ορθή κατεύθυνση, αρκεί να μην παραμείνουν απλές διακηρύξεις, και αυτό θα διαφανεί μέσα από την καθημερινή πολιτική πρακτική. Θα παρακολουθούμε και θα επανέλθουμε.
