Λουκούμι Γεροσκήπου

Φαντάζομαι ότι όλοι έχετε δει ή δοκιμάσει λουκούμι Γεροσκήπου. Αν όχι, δεν χάνετε και τίποτα, δεν είναι δα και «σου αλά κρεμ», ούτε «παρίς μπρεστ». Στη όψη είναι σχεδόν όμορφα, συνήθως είναι διαφόρων χρωμάτων αναλόγως του αρώματος που προστίθεται από τον φρούτο ή φυτό (φράουλα, μέντα, τριαντάφυλλο κ.ά.) που το φτιάχνουν. Προσφέρονται ή συσκευάζονται πασπαλισμένα με πάρα πολύ αλεσμένη ζάχαρη, τη λεγόμενη άχνη. Στην αίσθηση μέσα στο στόμα είναι που είναι πολύ περίεργα και δεν αρέσουν σε πολύ κόσμο. Είναι μια ζελατινώδη μορφή, που εκτός του ότι αισθάνεσαι ότι τρως το απόλυτα τίποτα, μιας και δεν είναι στέρεο, όπως ας πούμε ένα κέικ, είναι τόσο γλυκό που αισθάνεσαι το γλυκαιμικό σου δείκτη να αγγίζει κόκκινο. Την ίδια ώρα, καθώς το μασάς, κολλά στα δόντια σου και χρειάζεται να ανακατέψεις τη γλώσσα σου πολλές φορές μέσα στο στόμα σου για να σπρώξεις το μείγμα να ξεκολλήσει και να το καταπιείς.

Η Γεροσκήπου όμως δεν είναι διάσημη μόνο για τα λουκούμια της, αλλά και για τον υπουργό Εξωτερικών μας που έχει καταγωγή από εκεί! Την περασμένη βδομάδα, μάλιστα, ολόκληρος ο ελληνικός Τύπος, αλλά και η ίδια η ελληνική κυβέρνηση, ασχολήθηκαν διεξοδικά με το Υπουργείο Εξωτερικών μας, εκφράζοντας τη δυσαρέσκειά τους για σωρεία λαθών στην εξωτερική πολιτική της Κύπρου που έφερε την Ελλάδα ενώπιον σοβαρών θεμάτων στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και όλος ο ελληνικός λαός τελεί υπό μια μόνιμη ανησυχία ενός επεισοδίου εξαιτίας του. Βγήκαν, δηλαδή, οι άνθρωποι από την οικονομική κρίση να αναπνεύσουν λίγο, και η δική μας απερίσκεπτη εδώ και δύο χρόνια εξωτερική μας πολιτική, ήρθε να διαταράξει την πορεία και τους στόχους της Ελλάδας. Ας είναι καλά και το φαξ του Υπουργείου Εξωτερικών!

Θα μου πείτε τώρα, η Τουρκία φταίει. Τα ίδια θα έκανε και χωρίς τις τριμερείς και τα πανηγύρια με Νεντανιάχου και λοιπούς. Αν καθίσει κάποιος να αναλύσει τα γεγονότα, αν και πολλοί δημοσιογράφοι το έπραξαν ήδη την περασμένη βδομάδα, θα συνειδητοποιήσουμε ότι η εξωτερική μας πολιτική επέτρεψε με τις ενέργειές της, να ισχυροποιήσει ακόμη περισσότερο η Τουρκία τη θέση της στη Μεσόγειο, αλλά και στον διεθνή χώρο. Καμία στρατηγική καμιάς χώρας δεν κτίζεται στο κενό και χωρίς να συνδέεται με τις κινήσεις και τις στρατηγικές άλλων χωρών. Μόνο εμείς είμαστε και στενόμυαλοι και ξεροκέφαλοι, γιατί αυτό που αποδεικνύεται εδώ και χρόνια είναι ότι δεν έχουμε συνδέσει καμία στρατηγική μας με την ευρωπαϊκή μας οικογένεια. Το μόνο που συνδέσαμε είναι τα διαβατήρια και θεωρώ ότι και σε αυτές τις διασυνδέσεις δεν είναι άμοιρος ευθυνών ο υπουργός Εξωτερικών.

Συνεπώς, αν και εφόσον υπάρξει επανεκκίνηση των διαπραγματεύσεων, να θυμάστε ότι το τραπέζι των διαπραγματεύσεων δεν θα είναι όπως το αφήσαμε στο Κραν Μοντανά, αλλά θα έχει διαμορφωθεί στη βάση των αλλαγών που έγιναν επί του εδάφους αλλά και επί της θαλάσσης της Κύπρου τα τελευταία χρόνια (π.χ. η βάση drones στο Λευκόνοικο, ΑΟΖ) και στο πόσο ισχυροί επιστρέφουν οι παίχτες γύρω από το τραπέζι με βάση τον διεθνή παράγοντα!

Η Τουρκία είναι αλλιώς σήμερα, εμάς όμως, δυστυχώς, μας ενδιαφέρει μονάχα η εικόνα και βιτρίνα, για αυτό και θα μας μείνει το λουκούμι στα χέρι και κολλημένο ανάμεσα στα δόντια μας…