Το θράσος

Ως κοινωνία πάσχουμε από πολλά προβλήματα. Νομίζω όμως ότι το κυριότερό μας πρόβλημα είναι η τεράστια ανοχή μας στο θράσος πολλών και διαφορετικών ανθρώπων σε αυτό τον τόπο. Ας ξεκινήσω από τα πολύ πρόσφατα γεγονότα. Ένας δέσποτας, άνοιξε το στόμα του και έβγαλε από μέσα οχετό. Το θέμα δεν είναι ο δέσποτας, το θέμα είναι το θράσος του όποιου κληρικού σε αυτό το νησί. Ο κάθε κληρικός θεωρεί, λανθασμένα βέβαια, ότι έχει το δικαίωμα να ανοίγει το στόμα του και να κάνει κηρύγματα σκοταδισμού για θέματα τα οποία δεν έχει ιδέα, δηλητηριάζοντας έτσι, μυαλά κυρίως νεαρών και μικρών παιδιών. Στην Κύπρο, η Εκκλησία σ’ ένα κοσμικό κράτος, θεωρεί ότι έχει το δικαίωμα να παρεμβαίνει στην εκπαίδευση, ενισχύοντας με το «χριστιανικό της κήρυγμα» τον εθνικισμό και σπέρνοντας το μίσος και τον φόβο ανάμεσα στα νέα παιδιά. Η Εκκλησία στην Κύπρο παρεμβαίνει στην πολιτική λες και είναι το πρώτο μεγάλο κόμμα στη νήσο,  παρεμβαίνει στην οικονομία του τόπου λες και είναι η μεγαλύτερη εταιρεία επενδύσεων. Η Εκκλησία σε αυτό το ευρωπαϊκό κράτος παρεμβαίνει και δημιουργεί σχολεία για «σωστούς ανθρώπους». Παρεμβαίνει στις επιλογές του καθενός ως προς το τι θα φορέσει, ποιον θα ερωτευτεί, ποιον θα επιλέξει για σύντροφο και ποια χόμπι θα έχει. Άγιο θράσος!

Ανεχόμαστε, επίσης, εδώ και αρκετό καιρό το θράσος του Προέδρου της Δημοκρατίας, να μας κοροϊδεύει για το πλαίσιο Γκουτέρες, να συντρώγει κρυφά με τον «όμοιό» του Όζερσαϊ και να συζητούν τη διχοτόμηση της πατρίδας μας αντί να προσπαθεί να δημιουργήσει γέφυρες επικοινωνίας με τον Ακιντζί για επανέναρξη των συνομιλιών. Ακόμα και η συνάντηση της Παρασκευής είναι ένα ακόμα φιάσκο του Προέδρου της Δημοκρατίας να αποδείξει σε όλους εμάς ότι δεν θέλουμε λύση ομοσπονδίας αλλά δυο κράτη. Έχει χάσει την αξιοπιστία του διεθνώς και οι διαπραγματεύσεις για λογικούς ανθρώπους απέχουν έτη φωτός από τον ίδιο. Θράσος είναι επίσης οι «άριστοι» του Προεδρικού και κάποιοι αρχηγοί κομμάτων να κατακρίνουν εκδήλωση στις ελεύθερες περιοχές με κύριο ομιλητή τον Οζντίλ Ναμί για το τι πραγματικά έγινε στο Κραν Μοντανά, αλλά να κρατούν το στόμα τους κλειστό και να σφυρίζουν αδιάφορα την επόμενη μέρα που διέρρευσε το μυστικό δείπνο του Προέδρου της Δημοκρατίας με τον Όζερσαϊ. Υπέρμετρο θράσος είναι και η εξάλειψη της δημοκρατίας αυτού του κράτους τα τελευταία χρόνια. Το θράσος της κυβέρνησης να ελέγχει όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, όλες τις τράπεζες (μέσω συγκεκριμένου δικηγορικού γραφείου με το οποίο συνεργάζεται το δικηγορικό γραφείο του Προέδρου της Δημοκρατίας), τους ημικρατικούς οργανισμούς, τη δημόσια υπηρεσία κ.ο.κ. Όπου να 'στε, θα ελέγξει και τη Νομική Υπηρεσία. Νομίζω είναι η μόνη που του ξέφυγε, αλλά όχι για πολύ. Όπου να 'στε με το θράσος και το τουπέ του θα μας διορίσει τον Ιωνά γενικό εισαγγελέα με τον ίδιο τρόπο που διόρισε το Ρίκκο τότε βοηθό γενικό εισαγγελέα και γίναμε ρεζίλι των σκυλιών. Ω ναι, αυτά και αν είναι υπέρμετρο θράσος που το τρίβει στα μούτρα μας.

Υπέρμετρο θράσος έχουν όλοι αυτοί που θεωρούν ότι η κοροϊδία των πολιτών σε όλα τα επίπεδα είναι καθήκον τους, όπως για παράδειγμα το θράσος όλων αυτών που μας κορόιδευαν για τον Συνεργατισμό και έστηναν την ίδια ώρα φαγοπότι. Υπέρμετρο θράσος έχουν όλοι αυτοί που έφεραν την Κύπρο μας σε αυτή την αθλιότητα, στο χείλος του γκρεμού, και είμαστε πλέον περικυκλωμένοι από τουρκικά γεωτρύπανα, βαφτίζοντας αυτή την καταστροφή ως εξωτερική πολιτική και μας έφεραν μια ανάσα πριν τη διχοτόμηση.

Τόσο θράσος για τους λάθος λόγους, πού το βρήκαν βρε παιδιά; Γιατί τους ανεχόμαστε ακόμα και δεν τους κόβουμε τον αέρα;