Σας πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι έχουμε 57 χρόνια Κυπριακή Δημοκρατία και από αυτά τα 57 χρόνια τα 54 έχουμε τεράστια προβλήματα; Μέσα σε 57 χρόνια καταφέραμε να σφαχτούμε κυριολεκτικά, να δεχτούμε εισβολή, να γίνουμε πρόσφυγες, να τινάξουμε την οικονομία του τόπου στον αέρα, περισσότερες από 3 φορές, με τα μυαλά και τις πράξεις μας. Χθες με έβρισε κάποιος πολύ άσχημα γιατί τον ρώτησα αν στη διαφύλαξη της Κυπριακής Δημοκρατίας που διατείνεται περιλαμβάνει και το χωριό μου το Ριζοκάρπασο. Δεν θέλω να σας αναφέρω τις βρισιές που μου έσουρε, απλώς θέλω να τονίσω ότι τέτοια μυαλά είναι που έφεραν την καταστροφή σε αυτόν τον τόπο και συντηρώντας αυτά τα μυαλά μέσα από την παιδεία μας κυρίως, αυτό το νησί δυστυχώς ποτέ δεν θα μεγαλουργήσει. Μέχρι τώρα κανένας πολιτικός στον προεκλογικό του λόγο δεν συνέδεσε την οικονομία του τόπου με την επίλυση του Κυπριακού, αλλά με μεγάλη ευκολία τη συνέδεσαν μέσω των υπερφίαλων λόγων τους με τα καζίνα και τα διαβατήρια. Προς το παρόν οι δυνατότητες αυτού του νησιού συναντούν μπροστά τους έναν τοίχο, η μόρφωση και οι καριέρες των ανθρώπων σταματάνε σε αυτόν ακριβώς τον τοίχο που ονομάζεται κυπριακό πρόβλημα και όσο αυτό δεν το συνειδητοποιούμε στο πετσί μας αυτήν την κατάντια θα συντηρούμε.
Η επίλυση του κυπριακού προβλήματος δεν είναι θέμα πλέον διεθνών παραγόντων (και επιτρέψετέ μου να αμφιβάλλω αν ήταν και ποτέ), ούτε και θέμα της Τουρκίας, ούτε και θέμα ευθυγράμμισης πλανητών. Είναι καθαρά πρόβλημα διαμοιρασμού της πολιτικής δύναμης και της εξουσίας. Στην τελευταία ευκαιρία που είχαμε εμείς διά του εκπροσώπου μας, του Πρόεδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, επιτρέψαμε να χαθεί από τα χέρια μας η ευκαιρία επίλυσης του Κυπριακού. Εκεί, ανάμεσα σε αυτά τα βουνά της Ελβετίας, έδωσε ρεσιτάλ έπαρσης, ανεξέλεγκτου παρορμητισμού και φιλοδοξίας για την εξουσία και την πολιτική δύναμη. Στην ιστορία αυτού του τόπου μέχρι στιγμής οι πολιτικοί ρίχνονται σε έναν αγώνα επιβίωσης των κομμάτων τους και όχι του λαού και της χώρας. Έρημος να γίνει η Κύπρος, τα κόμματα θα αγωνίζονται, προπαγανδίζοντας για τη δική τους επιβίωση και όχι του λαού. Μόνο ένας τυφώνας είναι ικανός να τους καθαρίσει το μυαλό…
Από την άλλη, είμαστε και εμείς οι πρόσφυγες που μπορεί να μας έβγαλαν με τη βία έξω από τα σπίτια μας και τις ρίζες μας, αλλά ποτέ δεν κατάφεραν τόσα χρόνια να βγάλουν τα χωριά και τις ρίζες μας μέσα από τις ψυχές μας. Πρόσφυγες και μη κρατάμε τη σπίθα της επανένωσης ζωντανή. Δεν σταματήσαμε ούτε στιγμή να πιστεύουμε στην επανένωση του τόπου μας ως το ισχυρότερο μέσο να ορθοποδήσει η οικονομία μας και να σταθεροποιηθεί. Μπορεί να μας διέλυσαν αμέτρητες φορές την ελπίδα για επανένωση, αλλά δεν πάψαμε ποτέ, από τη μέρα που άνοιξαν τα οδοφράγματα, να αλληλεπιδρούμε με τους Τουρκοκύπριους συμπολίτες μας και να συμπεριφερόμαστε ως και να το είχαμε λύσει. Λυπάμαι που παρατηρώ ότι οι πλείστοι εκπρόσωποι των προσφύγων κομματικοποιήθηκαν για ιδίο συμφέρον και έπαψαν για τα καλά να εκπροσωπούν τους πρόσφυγες, όπως πραγματικά τους αξίζει. Ποιος είπε στον κ. Παπαδόπουλο και στον κ. Αναστασιάδη ότι αυτό που λείπει στον πρόσφυγα είναι η εξαγορά της συνείδησής του με τα ταμεία προσφύγων ή τη δημιουργία δύο κρατών; Όσοι είμαστε ρεαλιστές, γνωρίζουμε ότι δεν θα επιστρέψουν όλοι πίσω στα σπίτια τους, κάποιοι δεν θέλουν κιόλας, αλλά αλλιώς είναι το αίσθημα της δικαίωσης μέσα από μια λύση και σίγουρα αλλιώς θα είναι το αίσθημα όταν επισκέπτεσαι το χωριό σου και δεν αισθάνεσαι ξένος.
Έναν τυφώνα χρειαζόμαστε, έναν τόσο δυνατό αέρα που να καθαρίσει τα διεφθαρμένα μυαλά και να φουντώσει αυτήν τη σπίθα στις ψυχές του καθενός από εμάς.
