Του Στέλιου Θεοδωρίδη, Εκπαιδευτικού
Μία από τις εμβληματικότερες σκηνές της αρχαιότητας είναι αυτή που ακολουθεί τον φόνο του Έκτορα από τον Αχιλλέα. Αυτό που κάνει συγκλονιστική την εικόνα είναι τα όσα ακολούθησαν τη μάχη των δύο ηρώων: ο Αχιλλέας δένει το άψυχο κορμί του Έκτορα στο άρμα του και το σέρνει έξω από τα τείχη της Τροίας.
Αργότερα, όπως όλοι ξέρουμε, ο κεντρικός ήρωας της Ιλιάδας θα τιμωρηθεί από τους θεούς γι’ αυτήν την ασέβεια.
Ασέβεια είναι και ο εξευτελισμός ενός άρρωστου κρατουμένου, οποιοσδήποτε κι αν είναι αυτός, όταν παρακολουθείται από 12 κάμερες επί 24ώρου βάσεως, εφτά ημέρες την εβδομάδα, λες και βρίσκεται στο Big Brother ή το Survivor. Μόνο που ακόμη και στα reality show τα φώτα κάποια στιγμή κλείνουν.
Γιατί είναι άλλο πράγμα το να τιμωρείς έναν παραβάτη με φυλάκιση ή εγκλεισμό, και άλλο να μην του δίνεις καν το δικαίωμα στη στοιχειώδη ιδιωτική ζωή: να αλλάξει ρούχα, να κάνει μπάνιο, να κοιμηθεί, να είναι μόνος του με τον εαυτό του έστω για ένα δευτερόλεπτο.
Αυτό δεν είναι σωφρονισμός – λέγεται εξευτελισμός και πιστοποιείται, μάλιστα, και από επίσημα χείλη. Αρκεί να διαβάσει κανείς τα πορίσματα της επιτρόπου Διοικήσεως και της επιτρόπου Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού που μιλούν για ξεκάθαρη παραβίαση των δικαιωμάτων, τόσο του κρατουμένου όσο και του παιδιού του, το οποίο αναγκάστηκε να βλέπει τον εξευτελισμό του πατέρα του σε live μετάδοση.
Το πώς έχει παρακμάσει η κυπριακή δικαιοσύνη τα τελευταία χρόνια είναι λίγο-πολύ γνωστό και έχει να κάνει με τις παθογένειες της οικογενειοκρατίας και του πολιτικού μας συστήματος.
Άλλα όσα συμβαίνουν αυτό το διάστημα στο Μέλαθρο Αγωνιστών υπερβαίνουν τις συνήθεις καταχρήσεις. Αυτή η εικόνα σήψης δεν είναι μόνο αποτέλεσμα άγνοιας, ανεπάρκειας, επιπολαιότητας, μαγκιάς. Έχει όλα τα χαρακτηριστικά υλοποίησης προσωπικών στρατηγικών εκδίκησης. Είναι μια απόπειρα δολοφονίας χαρακτήρα. Κάτι όμως που δεν αφορά ποσώς, ούτε τον φορολογούμενο, ούτε τον πολίτη που διψά για δικαιοσύνη, ούτε το ίδιο το δικαστικό σώμα που προσβάλλεται βάναυσα από τέτοιες συμπεριφορές.
Κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσουν τα πολιτικά και προσωπικά παιχνίδια με τους θεσμούς. Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια να τρωθεί περισσότερο η ήδη πληγωμένη κυπριακή δικαιοσύνη, η οποία, πρώτα απ’ όλα, οφείλει να προστατεύσει τον εαυτό της.
Είναι βέβαιο ότι δεν θα αργήσει να προχωρήσει στην αυτοκάθαρσή της. Ώστε εγκαίρως να ανακτήσει το κύρος που της αναλογεί και που ο κόσμος προσδοκεί από αυτήν. Όπως η αρχαία σοφία περιγράφει, το σχήμα ύβρις, άτη, νέμεσις, τίσις εξακολουθεί να ισχύει από την εποχή του Έκτορα μέχρι σήμερα.
