Λένε ότι μια εικόνα ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις. Ε λοιπόν δεν είμαι και σίγουρη ότι αυτές οι χίλιες λέξεις αρκούν για να περιγράψει κανείς την παραπάνω εικόνα. Μια ολόκληρη τάξη (σχεδόν) να χαιρετά ναζιστικά και μια καθηγήτρια, σύμφωνα με την καταγγελία του ΑΚΕΛ, να στέκεται από κάτω και να τους ενθαρρύνει.
Θα κάνει, λέει, έρευνα το Υπουργείο Παιδείας. Έπρεπε ήδη η εκπαιδευτικός να είναι τουλάχιστον σε διαθεσιμότητα. Από την πρώτη κιόλας στιγμή. Μόνο έτσι περνάς το μήνυμα ότι κάτι τέτοια φαινόμενα δεν χωρούν εντός του σχολικών μονάδων.
Πέραν όμως της καθηγήτριας, αυτό που πραγματικά ενοχλεί είναι άλλο. Πώς φτάσαμε σ’ αυτό το σημείο;
Aκόμη και αν η φωτογραφία αυτή τραβήχτηκε για χάριν αστεϊσμού και τα παιδιά δεν γνωρίζουν τι σημαίνει ο χαιρετισμός που κάνουν, δεν ξέρουν τι είναι ο ναζισμός, αυτό και αν είναι πρόβλημα. Ποιος θα έπρεπε να τους δώσει αυτά τα εφόδια και τη γνώση; Προφανώς το σχολείο, άρα αποτύχαμε ως κοινωνία να διασφαλίσουμε ότι εντός των σχολικών μονάδων προάγεται η δημοκρατία, η πολυφωνία και η αποδοχή της διαφορετικότητας.
Τρέχουμε κάθε χρόνο να φορτώσουμε τα παιδιά με ένα σωρό αχρείαστες πληροφορίες, τα έχουμε καταντήσει παπαγαλάκια, και ένα-δύο βασικές αξίες που θα τους χρειαστούν μελλοντικά, που θα τους κάνουν καλύτερους ανθρώπους, δεν καταφέραμε να τους τις μεταλαμπαδεύσουμε.
Το «βολικό» στην προκειμένη περίπτωση θα ήταν να μην ήξεραν τα παιδιά τι σημαίνει ο χαιρετισμός τους. Αν ξέρουν όμως και το κάνουν επίτηδες; Σε μια τέτοια περίπτωση, λοιπόν, τι κάνουμε;
Στην εποχή του chart gpd, του tik tok, του Instagram και όλων των υπολοίπων ΜΚΔ και τεχνολογικών εργαλείων, είναι λιγάκι δύσκολο να πιστέψω ότι δεν πήρε πουθενά το μάτι τους τον χαιρετισμό αυτό, δεν είδαν ποιοι τον χρησιμοποιούν και τι είδους απόψεις και ιδανικά ενστερνίζονται.
Μπορεί να μην ξέρουν να ορίσουν τι είναι ο ναζισμός, αλλά «ακολουθούν» ανθρώπους με ναζιστικές-φασιστικές απόψεις και αυτό είναι ακόμη χειρότερο, διότι στην πορεία υιοθετούν τις απόψεις αυτές, χωρίς να το καταλάβουν. Και έρχονται αύριο-μεθαύριο τα 12χρονα και τα 15χρονα, στην αρχή χαιρετούν ναζιστικά, έπειτα επιτίθενται στον συμμαθητή τους που είναι ξένος, στον συμμαθητή τους που είναι ομοφυλόφυλος ή στη συμμαθήτριά τους, η οποία ντύνεται «προκλητικά». Στη συνέχεια δέρνουν τον ντελιβερά, του οποίου έστησαν ενέδρα, και ποιος ξέρει τι έρχεται μετά.
Δεν ξέρω για τους υπόλοιπους αλλά, προσωπικά, εμένα με φοβίζει το τι έπεται μετά. Κυρίως όμως με φοβίζει το γεγονός ότι δεν φαίνεται να αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχει πρόβλημα και επιλέγουμε τη γνωστή πρακτική του «κρύψε να περάσουμε».
