Trump: Deus ex Machina [από μηχανής Θεός]

Σε άρθρο μου στον «Πολίτη» στις 9/6/2024 είχα σημειώσει ότι η αντιμετώπιση της πολυπλοκότητας της υφιστάμενης ιστορικής συγκυρίας απαιτούσε την ανάδειξη ενός νέου σοφότερου, λογικού και πραγματιστικού αμερικανικού ηγεμονικού αφηγήματος. Η συνθήκη αυτή, είτε συμφωνεί κάποιος είτε διαφωνεί, συνιστά την πιο κρίσιμη μεταβλητή για τη διαφύλαξη και τη διατήρηση της παγκόσμιας ειρήνης. Στον πυρήνα του αφηγήματος αυτού η αποκατάσταση της δημοκρατικής αρχής της λαϊκής κυριαρχίας.

Το διακύβευμα των προεδρικών εκλογών στις Ηνωμένες Πολιτείες πρώτα και κύρια ήταν η διαφύλαξη της δυτικής φιλελεύθερης δημοκρατίας που τόσο πολύ είχε δοκιμασθεί από το Δημοκρατικό Κόμμα με την πολεμοκαπηλεία, τον ακραίο δικαιωματισμό, την πολιτισμικά αυθαίρετη και κοινωνικά αλχημική και αποσταθεροποιητική Woke Culture, τη δυσβάστακτη οικονομικά μετάβαση στη λεγόμενη πράσινη ενέργεια και οικονομία για τα μη προνομιούχα στρώματα, τη βιομηχανική συρρίκνωση και την απίστευτα επιβαρυντική πράσινη αγροτική πολιτική που καθιστούσε δυσοίωνο τον αμερικανικό τρόπο ζωής για την αγροτική αμερικανική οικογένεια, και το αμερικανικό όνειρο. Με λίγα λόγια υπήρχε ένας έντονος ταξικός αλλά συνάμα και πολιτισμικός διαχωρισμός με την ευρεία έννοια του όρου ανάμεσα στις ακτές, ανατολική και δυτική, που σηματοδοτούσαν το αφήγημα των Δημοκρατικών συμπιέζοντας τις μεσοδυτικές βιομηχανικές πολιτείες και αυτό που ονομάζεται, «American Heartland», όπου το αξιακό τους σύστημα χαρακτηρίζεται από ένα οργανικό συντηρητισμό βασισμένο σε ένα παραδοσιακό σύστημα οικογενειακών και θρησκευτικών αξιών. Σταθερό σημείο αναφοράς η οικονομική ανεξαρτησία και αυτοσυντήρηση. Οι πολιτείες αυτές συνιστούν λόγω της εδαφικής ευφορίας τους το λεγόμενο αμερικανικό καλάθι του ψωμιού.

Το αφήγημα των Δημοκρατικών ενίσχυσε την οικονομική ανασφάλεια των στρωμάτων αυτών, και όχι μόνο. Μια γρήγορη δημογραφική ματιά [See US NEWS and world report How 5key Demographic Groups Voted in the 2024 Election. Nov6, 2024] αναδεικνύει μαζικές μετατοπίσεις μη προνομιούχων στρωμάτων, λευκών, μαύρων, γυναικών, Λατίνων, νέων (κάτι που απουσίαζε τόσο το 2016 όσο και το 2020) προς τον Ντόναλντ Τραμπ όπου το πολιτικό του αφήγημα ενσωμάτωνε τα μη προνομιούχα στρώματα σε ένα sui generis κοινωνικό κίνημα έναντι των αλαζονικών ελίτ τόσο της ανατολικής όσο και της δυτικής ακτής, καθιστώντας τη νίκη του πανηγυρική, αφού πλειοψηφεί και σε εκλέκτορες και λαϊκή ψήφο.

Πράγματι αυτή η δυστοπία [της αλλαγής, μέσω φτωχοποίησης, οικονομικού υποδείγματος της λεγόμενης πράσινης μετάβασης] κατά την αρχαιοελληνική μυθολογία, χρειαζόταν έναν από μηχανής Θεό για την αποδυνάμωσή της και τη συνακόλουθη ακύρωσή της. Η επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ σηματοδοτεί επίσης την ανάδειξη στην Ευρώπη, και ιδιαίτερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, την ύπαρξη ενός αυταρχικού πολεμοκάπηλου ελιτισμού αποξενωμένου από την κοινωνία αλλά και εις βάρος της, όπως η τελευταία σύνοδος της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας αποτυπώνει μέσα από τις δηλώσεις του ληγμένου θητείας και κατά συνέπεια ανομιμοποίητου Ζελένσκι, του Βρετανού Πρωθυπουργού, του νέου ΓΓ του ΝΑΤΟ, και των γραφικών και επικίνδυνα ανόητων εκπροσώπων των Βαλτικών κρατών. Δηλώσεις εξόχως υβριστικές και απαξιωτικές αλλά συνάμα και αφελείς. Δεν κατανοούν ότι ο Ντόναλντ Τραμπ είναι πρώτα και κύρια υπόλογος απέναντι στην αμερικανική κοινωνία.

Προφανώς, εθισμένοι από την κατάργηση της αστικής φιλελεύθερης δημοκρατίας μέσα από τον γραφειοκρατικό και αλαζονικό θεσμικό αυταρχισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν αντιλαμβάνονται πλέον τη σημασία της λαϊκής ετυμηγορίας των προεδρικών εκλογών στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η αμερικανική ενδοχώρα και οι μη προνομιούχοι Αμερικανοί πολίτες, εξοικειωμένοι με τις πολυεπίπεδες δημοκρατικές διαδικασίες διέσωσαν τη φιλελεύθερη αστική δημοκρατία μέσα από την ηγεσία του Ντόναλντ Τραμπ που τους αφουγκράστηκε και καθοδήγησε μέσα από ένα ευφάνταστο μοντέλο δημοκρατικού πεφωτισμένου ελιτισμού.

Εν κατακλείδι, η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ εν δυνάμει θα έχει καταλυτικές εξελίξεις, ιδιαίτερα στην αναγέννηση της εκλιπούσας από την Ευρωπαϊκή Ένωση αστικής φιλελεύθερης δημοκρατίας και στη διαφύλαξη της παγκόσμιας ειρήνης και σταθερότητας. Ο ισχυρισμός ότι η επιβολή δασμών θα λειτουργήσει αποσταθεροποιητικά για την παγκόσμια οικονομία είναι υποκειμενική. Η επιβολή δασμών θα βοηθήσει την ανοικοδόμηση της αμερικανικής βιομηχανίας και θα έχει ουσιαστικά δημοσιονομικά οφέλη, ιδιαίτερα για το δημόσιο χρέος των 35 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Σε ό,τι αφορά τον πόλεμο στην Ουκρανία, πιθανότατα θα υπάρξει αποκλιμάκωση. Ο βαθμός και το εύρος της θα αποτυπωθεί κατά τη γνώμη μου μέσα από τη σύνθεση του Υπουργικού του Συμβουλίου. Πολύ σημαντικό να μην συμμετέχει ο Μάικ Πομπέο που διατηρεί ιδιαίτερες σχέσεις με το καθεστώς Ζελένσκι και επεξεργάζεται αυτόβουλα παράξενες φιλοπολεμικές προτάσεις σχετικά με το Ουκρανικό. Σε περίπτωση επιλογής των Βολτζ ή Γκρένελ [ο οποίος ήταν παρών στη συνάντηση Τραμπ-Ζελένσκι πριν τις εκλογές] για το Άμυνας ή το Εξωτερικών το μήνυμα για την αναγκαιότητα τερματισμού του πολέμου θα είναι ξεκάθαρο, τόσο στους Ευρωπαίους πολεμοχαρείς όσο και στο ουκρανικό καθεστώς. Στη Μέση Ανατολή η στήριξή του προς το Ισραήλ δεν θα είναι λευκή επιταγή. Στόχος του ο τερματισμός και αυτού του εγκληματικού πολέμου. Σε κάθε περίπτωση με την εκλογή Τραμπ η δυναμική της ειρήνης παγκόσμια έχει ενισχυθεί. Και η δυτική φιλελεύθερη δημοκρατία άρχισε να ανασαίνει και πάλι.

* PhD Political Sociology