Του Παύλου Κ. Παύλου
Διάβασα και ξαναδιάβασα την απόλυτη αυτή άποψη σε άρθρο του τακτικού συνεργάτη του «Πολίτη της Κυριακής» (6 Οκτωβρίου 2024) Θεόδωρου Θεοδώρου, «Too little too late») και, ειλικρινά, έμεινα με την απορία: Αυτό το απόλυτο, ηχηρό συμπέρασμα του αρθρογράφου προκύπτει από αντικειμενική γνώση και ανάλυση των ιστορικών γεγονότων, είναι μήπως απότοκο ελλιπούς ενημέρωσής του για όσα συνέβησαν στην Κύπρο τα τελευταία εβδομήντα, τουλάχιστον, χρόνια (από τη δεκαετία του 1950 και εντεύθεν), ή εντάσσεται και αυτό σε μία τάση που ευδοκιμεί πολύ τα τελευταία χρόνια και θέλει Ελληνοκύπριους (Ε/Κ), σε μία προσπάθεια να μη θεωρηθούν εθνικιστές, να παραγνωρίζουν όσα αφορούν στους συμπατριώτες μας Τουρκοκυπρίους (Τ/Κ) και την Τουρκία, και αυτομαστιγωνόμενοι να φορτώνουν αδίκως και αυθαιρέτως όλες τις ευθύνες της κακοδαιμονίας αυτού του άμοιρου νησιού εξ ολοκλήρου στους Ε/Κ; Σε αρκετές περιπτώσεις η στάση αυτή αρύεται και από την ισχυρή πεποίθηση κάποιων ότι όσοι δεν συμφωνούν μαζί τους δεν θέλουν λύση, είναι διχοτομιστές και μισούν τους Τ/Κ. Σέβομαι την αντίθετη άποψη και πιστεύω με πάθος στον ελεύθερο διάλογο, ως τη μόνη μέθοδο να τίθεται υπό το βάσανο της απόδειξης κάθε γνώμη ή άποψη, όσο αιρετική και αν είναι. Γι’ αυτό, με ιστορικά αποδεικτικά στοιχεία, θα επιχειρήσω να τεκμηριώσω τη δική μου άποψη, ότι το συμπέρασμα του αρθρογράφου είναι αυθαίρετο και αναπόδεικτο. Το κάνω, όχι χάριν αντιπαράθεσης με τον άγνωστό μου Θ.Θ., αλλά γιατί πιστεύω ότι όσο η μη παραδοχή της αλήθειας για τις δικές σου ευθύνες συνιστά υποκρισία, η προβολή της μισής αλήθεια ισοδυναμεί με ψέμα.
Σε αντίθεση με τον αρθρογράφο, η δική μου άποψη είναι ότι:
Αν καταγραφεί η αντικειμενική ιστορία του Κυπριακού, δεν θα είναι καταπελτική μόνο εναντίον μας. Θα αποδείξει σίγουρα τις μεγάλες ευθύνες μας, εκ παραλλήλου όμως με τις ίδιες μεγάλες ευθύνες των Τ/Κ και τις πολύ μεγαλύτερες των λεγόμενων Μητέρων Πατρίδων, ιδιαίτατα της κατοχικής Τουρκίας, η οποία, με την αναίδεια του άρπαγα, ουδέποτε απέκρυψε τι πραγματικά επιδιώκει σε σχέση με την Κύπρο. Θα αποδείξει ακόμη ότι ούτε οι Ε/Κ ούτε οι Τ/Κ (παρά τα υπερπρονόμια που τους δόθηκαν) πίστεψαν στη μεγαλύτερη κατάκτηση της ιστορίας τους, την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας (Κ.Δ.), θεωρώντας την σταθμό, οι μεν για την Ένωση, οι δε για τη Διχοτόμηση.
Συνοπτικά, ο αρθρογράφος υποστηρίζει ότι:
Επειδή στο πλαίσιο ενός άρθρου είναι αδύνατο να παρατεθούν αναλυτικά όλες οι διαθέσιμες έγκυρες ιστορικές πηγές (αυτό γίνεται στο υπό επεξεργασία νέο βιβλίο μου), στέκομαι μόνο σε μερικές, για να τεκμηριώσω τη θέση μου:
Αυτός που κατέχει τη Μικρά Ασία πρέπει να κατέχει και την Κύπρο, διότι η Κύπρος φυλάσσει τα νώτα της Μικράς Ασίας».
α) Αποδεχθήκαμε τις Συμφωνίες σαν προσωρινό ενδιάμεσο σταθμό. Αν ήταν η τελική λύση δεν θα την είχαμε αποδεχθεί, θα είχαμε συνεχίσει τη σύγκρουση μεταξύ των δύο κοινοτήτων και θα είχαμε θέσει το ζήτημα της Διχοτόμησης στα Ηνωμένα Έθνη.
β) Στην περίπτωση που οι Έλληνες καταλύσουν το Σύνταγμα, η τουρκική κοινότητα να προχωρήσει στην εγκαθίδρυση μιας Τουρκικής Δημοκρατίας. Ο Τούρκος Αντιπρόεδρος θα γίνει αποδεκτός ως ΠτΔ και μια κυβέρνηση που θα απαρτίζεται εξ ολοκλήρου από Τούρκους θα σχηματιστεί. Η Μητέρα Πατρίδα θα αναγνωρίσει αμέσως την κυβέρνηση. Οι Τούρκοι-μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων και οι Τούρκοι-μέλη της Κοινοτικής Συνέλευσης θα σχηματίσουν τη Βουλή μιας Δημοκρατίας αποτελούμενης αποκλειστικά από Τούρκους.
γ) Όταν αρχίσει η σύγκρουση, η διασκορπισμένη σε όλο το νησί τουρκική κοινότητα πρέπει να συγκεντρωθεί διά της βίας σε μία περιοχή και να υποχρεωθεί να την υπερασπιστεί.
δ) Για να κάνουμε ακόμα πιο δύσκολη στους Έλληνες την εφαρμογή του Συντάγματος σε κάθε τομέα, όλα τα μέλη της τουρκικής δημόσιας υπηρεσίας, στηριζόμενα στα καθήκοντά τους και στο Σύνταγμα, θα συγκρουστούν με τους Έλληνες.
ε) Για να αναζωογονηθεί οικονομικά η τουρκική κοινότητα, είναι απαραίτητο να αυξηθεί όσο γίνεται ο πληθυσμός των Τούρκων του νησιού με την είσοδο δήθεν τουριστών από την Τουρκία.
στ) Στην Πενταμερή Διάσκεψη του Λονδίνου του 1964, οι τ/κ θέσεις, όπως διατυπώθηκαν από τον Ραούφ Ντενκτάς, διαλάμβαναν και τα εξής: Το κυπριακό κράτος να διαμορφωθεί με βάση τον γεωγραφικό διαχωρισμό των δύο κοινοτήτων, οι οποίες να έχουν στις περιοχές τους πλήρη αυτονομία και αυτοδιοίκηση. Να γίνει μετακίνηση πληθυσμών, ώστε οι Τ/Κ να συγκεντρωθούν σε μία ή δύο μεγάλες περιοχές. (Ν. Κρανιδιώτη ίδιο, σελ.105).
Αποδείξεις υπάρχουν πολλές άλλες, περιορίζομαι, όμως, έως εδώ για την ώρα. Τόνισα και πιο πάνω ότι οι Ε/Κ, όχι μόνο δεν πίστεψαν στην Κ.Δ. και έκαναν το παν για να την καταλύσουν, αλλά δεν έπραξαν και όσα έπρεπε, για να στηρίξουν τις μετριοπαθείς δυνάμεις ανάμεσα στους Τ/Κ, ενώ αντίθετα με ενέργειές τους ενίσχυαν τα πιο εξτρεμιστικά στοιχεία στην τ/κ κοινότητα.
Ας εξετάσουμε τώρα και τον έτερο ισχυρισμό του Θ.Θ. ότι δεν είναι οι Τούρκοι αλλά εμείς πουν δεν τηρούμε τις συμφωνίες. Επί τούτου δύο μόνο επιπλέον παραδείγματα: Στο πλαίσιο της πρώτης φάσης της τουρκικής εισβολής συμφωνήθηκε επισήμως με μεσολάβηση των Ηνωμένων Εθνών κατάπαυση του πυρός στις 4 μ.μ. της Δευτέρας 22 Ιουλίου 1974. Η Ε.Φ., ακόμη και κάτω από τις διαταγές των πραξικοπηματιών, τήρησε ευλαβικά τη συμφωνία. Αντιθέτως, όπως και με χάρτη κατέδειξε ο προεδρεύων Γλαύκος Κληρίδης, οι Τούρκοι παραβιάζοντας τη συμφωνία κατέλαβαν ολόκληρη την Κερύνεια, τη Λάπηθο, τον Καραβά, τα γύρω τους χωριά και πολλές άλλες περιοχές.
Με την Τρίτη Συμφωνία της Βιέννης (2 Αυγούστου 1975), η Τουρκία ανέλαβε επισήμως δέσμευση ότι οι Ε/Κ (πέραν των 15 χιλιάδων), που δεν έφυγαν από τα κατεχόμενα χωριά τους, «είναι ελεύθεροι να παραμείνουν και ότι θα παρασχεθή εις αυτούς πάσα βοήθεια διά να δύνανται να διάγουν μίαν ομαλήν ζωήν, περιλαμβανομένων…». Η Τουρκία δεν σεβάστηκε την υπογραφή της. Οι εγκλωβισμένοι ζούσαν σε συνθήκες φόβου, απειλών και στερήσεων, με αποτέλεσμα να εξαναγκασθούν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Σήμερα παραμένουν στα κατεχόμενα μόνο μερικές δεκάδες άτομα.
Εμείς οι Ε/Κ δεν είμαστε άγιοι, ούτε άχραντοι και αμόλυντοι. Και δεν πρέπει να αποκρύβουμε τις ευθύνες μας. Αλλά, για όνομα του Θεού και του Αλλάχ, να λέμε όλη την αλήθεια και να μη δίνουμε τόσο απερίσκεπτα άλλοθι στην κατοχική Τουρκία.
*Δημοσιογράφου (pcpavlou@gmail.com)
Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων
Οι ιδιοκτήτες της ιστοσελίδας www.politis.com.cy διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρούν σχόλια αναγνωστών, δυσφημιστικού και/ή υβριστικού περιεχομένου, ή/και σχόλια που μπορούν να εκληφθεί ότι υποκινούν το μίσος/τον ρατσισμό ή που παραβιάζουν οποιαδήποτε άλλη νομοθεσία. Οι συντάκτες των σχολίων αυτών ευθύνονται προσωπικά για την δημοσίευση τους. Αν κάποιος αναγνώστης/συντάκτης σχολίου, το οποίο αφαιρείται, θεωρεί ότι έχει στοιχεία που αποδεικνύουν το αληθές του περιεχομένου του, μπορεί να τα αποστείλει στην διεύθυνση της ιστοσελίδας για να διερευνηθούν. Προτρέπουμε τους αναγνώστες μας να κάνουν report / flag σχόλια που πιστεύουν ότι παραβιάζουν τους πιο πάνω κανόνες. Σχόλια που περιέχουν URL / links σε οποιαδήποτε σελίδα, δεν δημοσιεύονται αυτόματα.