Ο Κουλίας, οι καράολοι και οι πιγκουίνοι στον Βόρειο Πόλο

Το πρόβλημα ξεπεράστηκε τελικά, αλλά η γελοιότητα που μας δέρνει αιωρείται στην ατμόσφαιρα και εν γένει στον κυπριακό καταγάλανο ουρανό. Την κοιτάνε οι γλάροι και πετούν ανάποδα. Δεν θέλουν ούτε να μας βλέπουν. Την οσμίζονται το βράδυ τα νυχτοπούλια και κρύβονται ακόμα περισσότερο στις κουφάλες και τις φυλλωσιές των δέντρων.

Ένα ανθρωποπούλι τελικά έλυσε τη σιωπή του και φώναξε: Κου, Κου, Κου. Το πρωί έδωσε συνέχεια ένας πετεινός στην ίδια ρίμα: Κου, κου, κου, Ρίκου, ου, ου.

Κανένας δεν άκουσε. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έλειπε στο εξωτερικό, όπου έδινε τη μάχη των μαχών για την απελευθέρωση της μικρής κατεχόμενης μας πατρίδας. Η δεύτερη τη τάξει, η πρόεδρος της Βουλής ετοιμαζόταν να μεταβεί στη Μάλτα στο πλαίσιο του Συνεδρίου των Προέδρων των Κοινοβουλίων. Η κυρία Χαραλαμπίδου ετοίμαζε πλακάτ και ετοιμαζόταν για τη διαδήλωση έξω από το Προεδρικό για την προάσπιση του κράτους δικαίου.

Κου κου

Τελικά το ανθρωποπούλι, εκεί που άρχισε να χαράζει, κατάφερε να ολοκληρώσει τη λέξη, προσθέτοντας ακόμα μια συλλαβή: Κου, Κου, λίας. Το όνομα αυτό τα τελευταία χρόνια επενεργεί ως καθαρτικό. Είναι συνώνυμο του πολιτικού κλύσματος. Συμβατικά ομιλούντες, το κλύσμα είναι μια τεχνική που χρησιμοποιείται πολύ συχνά για την ενεργοποίηση της κένωσης του εντέρου, η οποία εφαρμόζεται με την εισαγωγή υγρών από την πίσω πόρτα. Ο κ. Κουλίας, δίκην κλύσματος, εισέρχεται και αρχίζει να καθαρίζει την κόπρο του Αυγεία, με εργαλείο την Επιτροπή Ελέγχου της Βουλής, προετοιμάζοντας με αυτό τον τρόπο μια ολόκληρη χώρα για την πολιτική κολονοσκόπηση που θα ακολουθήσει. Ο Κουλίας επιπλέον έχει ρόλο ρετρό να διαδραματίσει γιατί μας διακτινίζει στη δεκαετία του 1960. Τότε οι άνθρωποι επικοινωνούσαν με τα χωνιά.

Who is who

Ποιος είναι ο Ζαχαρίας Κουλίας, αλήθεια; Είναι ένας μάγος της πολιτικής; Δεν νομίζουμε να συγκρίνεται με τον Μακάριο τον Γ΄. Μάλλον ένας γητευτής καραόλων είναι. Έτσι ο ίδιος αποκαλεί τους πολίτες που τον ψηφίζουν. Το κόμμα του το ΔΗΚΟ συνεχώς συρρικνώνεται αλλά αυτός εκλέγεται ανελλιπώς τα τελευταία χρόνια στην επαρχία Αμμοχώστου. Η Καρπασία, απ' όπου φτάνει, έχει μια παράδοση στη συλλογή καραόλων, ενώ βασικό πιάτο στο Ριζοκάρπασο οι «καραόλοι με το ρύζι», ιδιαίτερα σε περιόδους νηστείας.

Δεν τους βρίσκεις εύκολα τους καραόλους, αλλά ο Κουλίας ξέρει πώς να ποσσιεπάζει και να τους βρίσκει κάτω από τις πέτρες. Ξέρει, επίσης, μέχρι τις επόμενες εκλογές, πώς να τους κρύβει μέχρι τα πρώτα εκλογικά πρωτοβρόχια. Τότε βγάζει το χωνί αρχίζει να φωνάζει και αυτοί βγαίνουν και πορεύονται στις κάλπες για να ψηφίσουν και να δώσουν φωνή στον πιο ρετρό βουλευτή της χώρας.

Ο Κουλίας γενικά είναι μια πολύ ειδική περίπτωση για τα πολιτικά πράγματα της χώρας. Πρόκειται για κλασική περίπτωση Κυπρίου χωριατοθυμόσοφου. Ξέρει να επιχειρηματολογεί και κυρίως να φωνάζει μέχρι να ακουστεί. Σαν αυτόν υπάρχουν πολλοί στην Κύπρο αν και στη Βουλή μάλλον είναι unique, παρά τις προσπάθειες της Ειρήνης Χαραλαμπίδου να τον φτάσει. Στο ίδιο υψηλό επίπεδο με αυτόν δραστηριοποιούνται σε άλλα επαγγέλματα αρκετοί Κύπριοι, όπως ποιητάρηδες, διοργανωτές παναϋρκών, άτομα που διαχειρίζονται καζαντί και κυρίως πλανοδιοπώλες οι οποίοι κάνουν θραύση στις γειτονιές, πωλώντας, με στυλ, κυρίως ζαρζαβατικά. Σε πλήρη ανταγωνισμό, θα έλεγα, ακόμα και με τα μεγάλα σουπερμάρκετ, αφού υπερέχουν στο μάρκετινγκ. Αν μη τι άλλο όταν φωνάζουν στο μεγάφωνο «Ελάτε, ελάτε, ελάτε να δείτε το πρώτο, το πιο ζουμερό, το μεγαλύτερο αγγούρι», δεν υπάρχει σοβαρός άνθρωπος μιας κάποιας ηλικίας που δεν θα βγει στη γειτονιά να δει περί τίνος πρόκειται; Υπάρχει πάντα και εναλλακτικός λόγος, σύμφωνα με την παροιμία: «Γριάς το μεσοχείμωνο αγγούρι της θυμήθη», αλλά δεν αποτελεί τον κανόνα.

Αναπληρωτής

Ο Ζαχαρίας με λίγα λόγια ως ένας sui generis πολιτικός δεν είναι και δεν μπορεί να είναι άνθρωπος εμπιστοσύνης του συστήματος. Είδατε τι συνέβη τη βδομάδα που πέρασε; Έφυγε ο Χριστοδουλίδης, σκέφτηκε να φύγει η Αννίτα και όπως προκύπτει από τον σχετικό κανονισμό, ο Κουλίας λόγω ηλικίας επρόκειτο στις 25 του μηνός να αναλάβει την προεδρία της Δημοκρατίας, «εξοπλισμένος» με όλα τα καθήκοντα και προνόμια που έχει ο εκλεγείς Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Θα μπορούσε π.χ. να κηρύξει στρατιωτικό νόμο, θα μπορούσε να διατάξει την Εθνική Φρουρά να επιτεθεί και να καταλάβει τον Πενταδάκτυλο, θα μπορούσε να διατάξει την απόλυση όλων των κρατουμένων στις Κεντρικές Φυλακές, θα μπορούσε να κάνει ανασχηματισμό. Ο Ζαχαρίας βεβαίως είναι άνθρωπος σοβαρός και βαρετός. Ουδέποτε θα προχωρούσε σε τέτοιου είδους απονενοημένες πράξεις. Κάτι όμως έπρεπε να κάνει, οπότε σου λέει... δεν διορίζουμε κανένα νέο Γενικό Ελεγκτή, μιας και μας φάγανε λάχανο τον Οδυσσέα και τώρα δεν θα έχουμε τι να λέμε στην Επιτροπή Ελέγχου; Εκ των υστέρων κρίνοντας και βλέποντας ποιον διόρισε ο Χριστοδουλίδης, μάλλον η επιλογή του Κουλία να διορίσει τον Στέλιο Πλατή δεν ήταν κακή. Ο Πλατής είναι και δόκτορας και έχει και μια πελλάρα, συγκρατημένη βέβαια, ικανή να δημιουργήσει προβλήματα κρατώντας συνεχώς σε εγρήγορση πολιτικούς και δημοσιογράφους. Ο Οδυσσέας ήταν κυρίως ένας τίζερ, ο Πλατής, ως doer, την επομένη μέρα θα προέβαινε σε κάτι πιο πρακτικό. Πολύ πιθανό να ζητούσε από όλους τους πολιτικούς capital statement, ακολουθώντας την πολιτική follow the money, κάτι που ο Οδυσσέας δεν ήξερε, δεν ήθελε και δεν έκανε ποτέ. Πόσοι πολιτικοί νομίζετε ότι θα περνούσαν τον πήχη;

Ποιος αναπληρώνει;

Το πολιτικό πραξικόπημα Κουλία απετράπη αλλά πλέον κανένας δεν κοιμάται ήσυχος. Ποιος θα αναπληρώνει τον Πρόεδρο και την Αννίτα όταν λείπουν στο εξωτερικό; Το πρόβλημα βεβαίως δεν είναι μεγάλο. Αφορά μερικές μέρες τον χρόνο. Τις υπόλοιπες μέρες που ο Πρόεδρος λείπει (περίπου τις μισές, έως τώρα, της προεδρίας του) τον αναπληρώνει με ασφάλεια η Αννίτα Δημητρίου. Η οποία λογικά άρχισε να δυσανασχετεί και άρχισε να σκέφτεται τρόπους ώστε να μπορεί και αυτή να ταξιδεύει ως πρόεδρος της Βουλής όταν προσκαλείται σε διεθνή events. Με δική της πρωτοβουλία ήδη ξεκίνησε στη Βουλή ένα brain storming, δηλαδη μια ιδεοθύελλα, πώς θα λυθεί το πρόβλημα. Στο τραπέζι έχουν ριχθεί βασικά δύο ιδέες:

Πρώτον, να κόψουν λίγο το αεροπλανάκι στον Χριστοδουλίδη. Να μπει ένα όριο πτήσεων. Από την ημέρα που του το έδωσε ο Μητσοτάκης, «δεν κάθεται ο κώλος του έναν τόπο».

Δεύτερον, να εκλέξει η Βουλή κάποιους αντικαταστάτες της Αννίτας ώστε να μην αναλαμβάνει ο γηραιότερος.

Πιθανοί αντικαταστάτες

Ποιοι θα μπορούσαν να εκλεγούν ως αντικαταστάτες της Αννίτας;

1. Πολλοί είναι αυτοί που σκέφτηκαν αμέσως τον Αβέρωφ Νεοφύτου ως τον εμπειρότερο βουλευτή της Βουλής τη στιγμή που μιλάμε. Από την άλλη βέβαια όλοι γνωρίζουν ότι δεν χωνεύει ιδιαίτερα τον Πρόεδρο, οπότε δεν θα απέκλειαν μόλις αναλάμβανε την προεδρία να έβαζε τον Νίκο Χριστοδουλίδη στο stοp list. Εκδίδοντας ταυτόχρονα διεθνές ένταλμα σύλληψής του μέσω Interpol.

2. Μια καλή πρόταση θα ήταν να αναλάμβανε χρέη προεδρεύοντος ο Νίκος Αναστασιάδης, λόγω εμπειρίας, αλλά για να γίνει αυτό θα χρειαζόταν μάλλον αλλαγή του Συντάγματος. Κι εδώ ελλοχεύει ένας κίνδυνος. Να αναλάβει προεδρεύων αλλά την επομένη με διάταγμα να καταργήσει την Αρχή κατά της Διαφθοράς που διερευνά εναντίον του αρκετές καταγγελίες. Σίγουρο θεωρείται ότι θα έθετε τον Μακάριο Δρουσιώτη σε κατ' οίκον περιορισμό μέχρι νεωτέρας στο χωριό του, τον Μονιάτη.

3. Υπάρχει και η τρίτη επιλογή. Που λέει ότι ο καλύτερος αντικαταστάτης και συνάμα η καλύτερη λύση είναι να σταματήσουμε να αναζητούμε αντικαταστάτη. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ακόμα κι αν επισκεφθεί τον Βόρειο Πόλο για εθιμοτυπική επίσκεψη στον αρχηγό των πιγκουίνων (του βάζω ιδέες τώρα), μπορεί μέσω τεχνολογίας να είναι ανά πάσα στιγμή προσβάσιμος. Ζούμε σε ένα παγκόσμιο χωριό και μπορούμε να μιλούμε στο τηλέφωνο ή να κάνουμε βιντεοκλήσεις ακόμα και από την κορυφή του Έβερεστ.

Αχρείαστος

Εν ολίγοις τι τους θέλουμε τους προεδρεύοντες, όταν ο Πρόεδρος μπορεί ανά πάσα στιγμή να συνομιλεί με τους υπουργούς του, οι οποίοι μπορούν να τον αντικαθιστούν σε μνημόσυνα, παρελάσεις και άλλου είδους συναντήσεις; Ο προεδρεύων πρέπει να υπάρχει μόνο σε μια περίπτωση. Αν ο Πρόεδρος, ασθενήσει σοβαρά και πρέπει να μπει σε νοσοκομείο για εγχείρηση και δεν έχει δυνατότητα να συνομιλήσει με τους συνεργάτες του. Επίσης ο προεδρεύων είναι αναγκαίος αν, μη κακό του, πεθάνει όπως έγινε με τον Μακάριο το 1977. Σε τέτοιες περιπτώσεις μόνον δικαιολογείται ο διορισμός προεδρεύοντος. Εκτός βέβαια κι αν θέλουμε να κάνει χάζι πάνω μας ο κάθε Κουλίας.