Ευθέως, σαφώς και… ξεκάθαρα!

• Οι υπερμεγέθεις εικόνες αγίων ένθεν και ένθεν του δρόμου προς Τρόοδος, εναλλασσόμενες με άχαρες μικρογραφίες εκκλησιών, εικονοστάσια, θρησκευτικά και χουντικά σλόγκαν, πέραν της οπτικής ρύπανσης, σου δημιουργούν την εντύπωση ότι διασχίζεις μια θεοκρατική χώρα, όπως το Αφγανιστάν. Συγκεκριμένα, στο τμήμα του δρόμου Ακάκι-Περιστερώνα-Αστρομερίτης, νομίζεις ότι κάνεις τη διαδρομή… Καμπούλ-Κανταχάρ-Τζαλαλαμπάντ! Όταν όμως συνειδητοποιήσεις ότι η πιο πάνω περιοχή ανήκει στην επικράτεια του μητροπολίτη του… Μορφιστάν, όλα εξηγούνται, δείχνεις κατανόηση και, είτε θρησκεύεις είτε όχι, εύχεσαι ο Θεός να τον ελεήσει. Ποιον; Τον… Άγιο!

• Μόνιμη επωδός του Προέδρου Χριστοδουλίδη, από τότε που εκλέγηκε, είναι «να συνεχίσουμε απ’ εκεί που μείναμε στο Κραν Μοντανά». Μα στο Κραν Μοντανά δεν μείναμε στη μυστική συνάντηση Αναστασιάδη-Τσαβούσογλου, με τον τέως να προτείνει στον Τούρκο ΥΠΕΞ τη λύση δύο κρατών; Εν γνώσει μάλιστα και με τη συγκατάθεση του τότε υπουργού Εξωτερικών και νυν Προέδρου της Δημοκρατίας; (ασχετα αν ούτε ο ένας μήτε ο άλλος τολμούν να το παραδεχτούν δημόσια). Επομένως, η πουποτζεί -αφού υπάρχει τζαι η πουποδά- μετενσάρκωση του Ντενκτάς, (Πιλανιβ)Ερσίν Τατάρ, είναι ο μόνος που, λόγοις και έργοις, «συνεχίζει απ’ εκεί που μείναμε». Άρα λοιπόν, ποιος παίζει θέατρο;...

• Σε άρθρο του στον «Φιλελεύθερο» της 11ης Αυγούστου, ο κ. Χρύσης Παντελίδης, βουλευτής του ΔΗΚΟ, ο οποίος δηλώνει ότι ανήκει στους λεγόμενους απορριπτικούς -διευκρινίζοντας ότι χρησιμοποιεί τα εισαγωγικά ακριβώς γιατί αυτό δεν ισχύει- απευθύνεται σε όσους τους χαρακτηρίζουν ως τέτοιους, προκαλώντας τους να πουν τι ακριβώς αποδέχονται. «Διότι η όποια λύση του Κυπριακού δεν θα περιγράφεται από όσα απορρίπτουμε εμείς οι λεγόμενοι απορριπτικοί αλλά από όσα αποδέχονται αυτοί που μας χαρακτηρίζουν έτσι», γράφει ο κ. Παντελίδης, ο οποίος τελειώνει το άρθρο του με τα ακόλουθα: «Επομένως, ας μην ασχολούνται άλλο με εμάς τους λεγόμενους απορριπτικούς [...] και ας ενημερώσουν τον Κυπριακό Ελληνισμό για το τι ακριβώς αποδέχονται οι ίδιοι. Με ευθύτητα, συγκεκριμένες αναφορές, λεπτομέρειες και σαφήνεια. Να μας πουν, δηλαδή, ξεκάθαρα: Αυτά κι αυτά είναι που αποδεχόμαστε εμείς, αποδεχτείτε τα και εσείς. Και να σταματήσουν να κρύβονται». Διευκρινίζοντας καταρχάς ότι εκπροσωπώ τον εαυτό μου και κανέναν άλλο, συμμορφούμενος με την υπόδειξη του κ. Παντελίδη… βκαίννω που τη χώστρα μου και δηλώνω ότι ανήκω στους λεγόμενους «οπαδούς της όποιας λύσης -λύση να ‘ναι κι ό,τι να ‘ναι»- και χρησιμοποιώ εισαγωγικά ακριβώς γιατί δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Σίγουρα ο αξιότιμος βουλευτής θα έππεσε που τα σύννεφα ακούγοντας -για πρώτη φορά(!)- τον χαρακτηρισμό με τον οποίον οι λεγόμενοι απορριπτικοί στολίζουν καθημερινά τους επικριτές τους. Τώρα, το ποιος χαρακτηρισμός, μεταξύ του «απορριπτικού» και του «οπαδού της όποιας λύσης», είναι πιο αισχρός το αφήνω στην κρίση των αναγνωστών. Επί της ουσίας: Ενημερώνω τον Κυπριακό Ελληνισμό ότι υποστηρίζω μια λύση δίκαιη, βιώσιμη, λειτουργική, δημοκρατική, ευρωπαϊκή, πανανθρώπινη, οικουμενική, με το σωστό περιεχόμενο, η οποία να προνοεί, μεταξύ άλλων, και την απελευθέρωση των, ίσhια με την Αλυκή της Λάρνακας, πέντε γειτονιών του Βαρωσιού. Πώς θα την πετύχουμε; Με μια νέα στρατηγική, στοχεύουσα στο να προκαλέσει τέτοιο κόστος στους Τούρκους ώστε να παττίσουν πόλα σέλα, να λυσhιοπεινάσουν τζαι να ξηλειφτούν inshallah ούλλοι ώς τον έναν, όπως προφήτευσε ο γέροντας Παΐσιος και άλλοι… φιλεύσπλαχνοι Πατέρες της Εκκλησίας μας. Είναι αυτό εφικτό μέσω διαπραγματεύσεων; Ασφαλώς! Η τέχνη είναι να μείνεις φεύγοντας! Δηλώνω επίσης ότι εμείς όχι μόνο δεν εκάμαμεν πολλά αλλά, απεναντίας, εν εκάμαμεν τίποτε, αφού εμείς είμαστε αγγελούθκια». Τώρα, αν δεν κατάφερα να είμαι ευθύς, σαφής και ξεκάθαρος, όπως μας παρότρυνε ο κ. Παντελίδης -όπερ σημαίνει ότι τα Ελληνικά μου εν λλία- ας μου επιτραπεί, την κατακλείδα των απόψεών μου, να τη διατυπώσω… αγγλιστί: «The present situation is the second WORST solution». Αν ούτε και τώρα έγινα κατανοητός, ευελπιστώ στην κατανόηση του κ. Παντελίδη. Ε, τι να γίνει… δεν έχουμε όλοι το χάρισμα να εκφράζουμε τις απόψεις μας με την ενάργεια με την οποία ανέκαθεν τις διατυπώνει… το ΔΗΚΟ!