Το «φαινόμενο» Φειδίας ξάφνιασε πολλούς. Εμένα καθόλου. Ήταν κάτι, λίγο ή πολύ, αναμενόμενο. Κάποια μέρα τα «πρόβατα» θα έφευγαν από το μαντρί… Οι κομματάρχες κλαίνε και οδύρονται γιατί ο κόσμος έστειλε στο Ευρωκοινοβούλιο έναν «άσχετο». Εδώ και πολλά χρόνια από τη στήλη αυτή καλώ τους πολίτες να πάψουν να συμπεριφέρονται σαν πρόβατα μέσα στο μαντρί όταν τα κόμματά μας κάνουν πράξεις που ζημιώνουν τη χώρα μας. Και να τιμωρούν με την ψήφο τους αυτούς που ευθύνονται για την τριτοκοσμική μιζέρια που μαστίζει τον τόπο μας. Βλέπω το φαινόμενο Φειδίας ως μια λαμπρή ευκαιρία να κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα. Οι πολίτες έστειλαν ένα καθαρό μήνυμα: Δεν ανεχόμαστε άλλο την επικρατούσα κατάσταση. Θέλουμε άλλου είδους κόμματα και άλλου είδους πολιτική ζωή. Χρειαζόμαστε κόμματα που, κατ’ αρχήν, ο λόγος ύπαρξής τους δεν θα είναι η κατάκτηση και η διατήρηση της εξουσίας, αλλά η συνεισφορά τους στο συμφέρον, στην πρόοδο και στην ευημερία της κοινωνίας, με πολιτικό προσωπικό που να διαθέτει αξίες και αρετές, όπως εντιμότητα, ειλικρίνεια, υπευθυνότητα, ακεραιότητα, φρόνηση, σεβασμό στον άνθρωπο και στη φύση.
Και που να διαθέτει τις ικανότητες που απαιτεί η αποτελεσματική άσκηση της εξουσίας και η διαχείριση των κοινών. Οι πολίτες βροντοφώναξαν: Δεν θέλουμε κόμματα με πολιτικό προσωπικό από ανεπάγγελτους κομπογιαννίτες που να «ειδικεύονται» στους γάμους, στις κηδείες και σε άλλες παρόμοιες δραστηριότητες αλλά και στους «λαγούς με πετραχήλια…». Αν οι κομματικές ηγεσίες κάνουν τις αναγκαίες και επιβαλλόμενες διορθωτικές κινήσεις το «φαινόμενο» Φειδίας θα είναι παροδικό και μεμονωμένο. Αν συνεχίσουν «τα άλλα λόγια να αγαπιόμαστε» στις επόμενες βουλευτικές εκλογές το «φαινόμενο» Φειδίας θα πάρει διαστάσεις τυφώνα. Πιο κάτω αναδημοσιεύω κείμενο που έγραψα στις 5/9/2020 από τη στήλη αυτή, με τίτλο: «Όχι σαν πρόβατα στο μαντρί».
«Έχω γράψει πριν αρκετούς μήνες ότι είμαστε ένα καράβι με λάθος καπεταναίους, λάθος αξιωματικούς και λάθος πλήρωμα που το άφηναν ασυντήρητο και, δυστυχώς, με αρκετούς λάθος επιβάτες που ανεύθυνα του προκαλούσαν βλάβες. Ένα καράβι με καπεταναίους και αξιωματικούς που η μόνη τους έγνοια ήταν τα πλούτη μέσω της αρπαχτής για ν’ απολαμβάνουν τις πολυτελείς καμπίνες, τα σιρίτια τους, της Dior ή της Hermes και τα πάρτι που γίνονταν στο σαλόνι. Δεν σήκωσαν ποτέ το βλέμμα τους να κοιτάξουν τον ορίζοντα για να δουν τα σημάδια του καιρού που έρχονταν κατά πάνω μας απειλητικά. Το ίδιο έκαναν κι όσοι επιβάτες συμμετείχαν στο πάρτι δοξάζοντας τους καπεταναίους για τις απολαύσεις και τα γλέντια που τους εξασφάλιζαν.
Οι άλλοι επιβάτες, αυτοί που δεν συμμετείχαν, στο πάρτι, αποτραβηγμένοι στις καμπίνες τους σιωπούσαν απογοητευμένοι, εφησυχασμένοι και ανυποψίαστοι για τις βλάβες του καραβιού και για τους δύσκολους καιρούς που αργά ή γρήγορα θα έρχονταν. Ο καιρός όμως έφτασε. Το πάρτι τελείωσε. Η πανδημία της Covid-19 μας έκαμε ξαφνικά να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι βρισκόμαστε επιβάτες σ’ ένα καράβι με λάθος καπεταναίους και με πολλές βλάβες, μεσοπέλαγα και εν μέσω τρικυμίας. Η σιγουριά μετατράπηκε σε αγωνία και σε φόβο να μην φουντάρουμε. Η ηρεμία και η γαλήνη έγιναν σύγχυση, θυμός, οργή, αγανάκτηση, ίσως και πανικός. Εξαιτίας της συμπεριφοράς του αρχικαπετάνιου και των αξιωματικών του καραβιού χάσαμε την κρατική μας αξιοπρέπεια κι αξιοπιστία. Σαν λαός χάσαμε την αυτοπεποίθηση και υπερηφάνειά μας. Δυστυχώς, φοβάμαι ότι ακόμη δεν έχουμε δει τα χειρότερα. Με τους μαξιμαλισμούς και τη συνεχή άσκηση εξωτερικής πολιτικής για εσωτερική κατανάλωση πολύ πιθανό να χάσουμε σύντομα την Αμμόχωστο. Η απώλεια της Αμμοχώστου θα έχει ως αποτέλεσμα την εξαφάνιση κάθε προοπτικής για εξεύρεση κοινά αποδεκτής λύσης στο Κυπριακό. Στην οικονομία η ύφεση θα είναι παρατεταμένη και επώδυνη. Κινδυνεύουμε να ζούμε σε μια χαμένη πατρίδα αν δεν αλλάξουμε πορεία. Μπορούμε -και πρέπει- να μάθουμε από τα λάθη και τις παραλείψεις μας και να κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα, αφού δεν έχουμε χάσει την ψυχή μας, το μυαλό μας και τις ικανότητές μας. Μπορούμε να ξεκινήσουμε μια νέα πορεία και να χτίσουμε την πατρίδα που μας αξίζει: ανεπτυγμένη, ανταγωνιστική, πρωτοπόρα και ανθρώπινη. Μια πατρίδα πρότυπο προς μίμηση από όλους αυτούς που, τώρα, μας λυπούνται, μας χλευάζουν και μας λοιδορούν. Μπορούμε να φτιάξουμε μια Κύπρο στην οποία δεν θα κυριαρχεί, με τις ευλογίες της κυβέρνησης, η απληστία του κεφαλαίου, η αποθέωση του εύκολου και γρήγορου πλουτισμού, η διαρκής και εντεινόμενη συγκέντρωση του πλούτου στα χέρια λίγων, η καταστροφή του περιβάλλοντος. Έχουμε περιθώρια και δυνάμεις να κερδίσουμε το εθνικό στοίχημα. Μπορούμε! - διότι είμαστε τόσοι πολλοί, εντός και εκτός Κύπρου, που δεν χάσαμε τις αξίες μας, που δημιουργήσαμε στον χώρο της εργασίας μας και ζήσαμε τόσα χρόνια στη θλίψη, παρατηρώντας την κατηφορική πορεία της χώρας μας. Μπορούμε να πούμε «όχι» στο παρελθόν και στο κατεστημένο και «ναι» στην αναγέννηση του πολιτικού συστήματος. Αρκεί να πιστέψουμε στις δυνατότητές μας και να αναλάβουμε τις ευθύνες μας απέναντι στους εαυτούς μας, στα παιδιά μας και στην πατρίδα μας. Στις δημοκρατίες, οι κοινωνικές αλλαγές, απατούν πολλές προϋποθέσεις. Η πιο θεμελιώδης μεταξύ αυτών, πιστεύω, είναι η αλλαγή του καθενός από μας. Το δάσος αλλάζει όταν αλλάξουν τα δέντρα. Να πάψουμε να βαρούμε παλαμάκια ή να σιωπούμε όταν το κόμμα που ψηφίσαμε ή συμπαθούμε λέει ανοησίες.
Να πάψουμε να λέμε δεν είναι δική μου δουλειά να αντιδράσω όταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επιχειρεί να μας αποπροσανατολίσει για τις τεράστιες του ευθύνες για τη στασιμότητα στο Κυπριακό με διάφορες δηλώσεις ή κινήσεις εντυπωσιασμού. Να πάψουμε να ανεχόμαστε σκάνδαλα όπως αυτό των πολιτογραφήσεων γνωστών απατεώνων και κλεπτοκρατών. Να υψώνουμε φωνή διαμαρτυρίας όταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επιχειρεί να συγκαλύψει τις ασήκωτες ευθύνες του ιδίου και της κυβέρνησής του για το μεγάλο φαγοπότι των πολιτογραφήσεων με τον διορισμό δήθεν ανεξάρτητης ερευνητικής επιτροπής. Να πάψουμε να συμπεριφερόμαστε σαν πρόβατα μέσα στο μαντρί όταν το κόμμα μας κάμνει πράξεις που ζημιώνουν τη χώρα μας. Να τιμωρούμε επιτέλους με την ψήφο μας αυτούς που ευθύνονται για τον εξευτελισμό του ονόματος και του κύρους της πατρίδας μας. Τότε θα μπορούμε να ξανακοιτάξουμε τον γαλάζιο ουρανό της πατρίδας μας και να αφήσουμε το όνειρο να αγγίξει το μυαλό, την ψυχή και την καρδιά μας και, λίγο-λίγο, να το κάμουμε πραγματικότητα».
Χαίρομαι ειλικρινά που οι πολίτες άρχισαν να αλλάζουν.
