Το βασικότερο επιχείρημα που διατυπώθηκε υπέρ της υποψηφιότητας του Φειδία Παναγιώτου ήταν αυτό: «Τι έκαναν στην Ευρώπη όλοι οι προηγούμενοι ευρωβουλευτές;». Όλοι οι προηγούμενοι ευρωβουλευτές συμμετείχαν σε επιτροπές και παρήγαγαν κοινοβουλευτικό έργο μαζί με τους ευρωπαίους συνάδελφους τους. Έτσι είναι οι δημοκρατίες και τα κοινοβούλια σε όλες τις δημοκρατικές χώρες. Η δημοκρατία συνεπάγεται διαδικασίες. Αργές διαδικασίες. Δεν γίνονται θαύματα στις δημοκρατίες, ούτε υπάρχουν συχνά μεγάλες ανατροπές.
Το γεγονός ότι δεν κατάφεραν να ηγηθούν οι Κυπριοι ευρωβουλευτές των ομάδων του ευρωκοινοβουλίου ώστε να ακούγεται το όνομα τους συνεχώς δεν τους κάνει και άχρηστους. Και το πρόβλημα μεγάλης μερίδας ψηφοφόρων δεν είναι η ευρωβουλή αλλά τα κόμματα και το πολιτικό σύστημα στην Κύπρο. Απλώς εξέφρασαν την οργή και την απογοήτευση τους σε επίπεδο ευρωεκλογών. Όμως το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών είχε συγκεκριμένες πρακτικές συνέπειες. Οι ψηφοφόροι τιμωρησαν πρώτα τον Νιαζί Κιζίλγιουρεκ και μετά τα κόμματα. Ήταν ο Νιαζί Κιζίλγιουρεκ ένας άχρηστος ευρωβουλευτής που δεν έκαμε τίποτε; Ο Νιαζί Κιζίλγιουρεκ πάραξε σημαντικό έργο σε επίπεδο ευρωβουλής. Μάλιστα κατήγγειλε στην ευρωβουλή την προσπάθεια του Υπουργείου Παιδείας να τιμωρήσει εκπαιδευτικό γιατί ζωγράφιζε στον ελεύθερο του χρόνο. Συμμετείχε σε αποστολές της ευρωβουλής σε τρίτες χώρες και ήταν εισηγητής εκθέσεων κ.λπ.
Αν θέλουμε να εκλογικεύσουμε και να κανονικοποιήσουμε το φαινομενο Φειδίας με αμπελεφιλοσοφίες και σοβαρές αναλύσεις μπορούμε να το κάνουμε. Όμως δεν θα το κατανοήσουμε ποτέ με τις ωραιοποιήσεις. Το φαινόμενο Φειδίας πρέπει να το δούμε κατάματα. Η έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους κυπριακούς θεσμούς είναι η μία όψη του φαινομένου. Υπάρχει και η άλλη όψη της ποιότητας του εκλογικού σώματος. Δεν είναι υποτίμηση να αναγνωρίσει κάποιος τις ελλείψεις εκείνων των ψηφοφόρων που επέλεξαν να στηρίξουν μια επιλογή δίχως πολιτικό πρόσημο. Δεν είναι όλοι οι πολίτες πολιτικοποιημένοι και δεν μπορεί να επιτευχθεί κάτι τέτοιο. Ακόμα και οι πολιτικοποιημένοι χωρίζονται σε διαστρωματώσεις που φτάνουν μέχρι τους πολιτικούς φιλοσόφους.
Στην περίπτωση του Φειδία Παναγιώτου είδαμε να συμβαίνει μια απότομη και μεγάλων διαστάσεων εκλαΐκευση της πολιτικής διαδικασίας. Δεν ήταν η πρώτη φορά. Υπήρχαν και άλλες περιπτώσεις εκλαΐκευσης της πολιτικής διαδικασίας με υποψηφιότητες χωρίς πολιτικό περιεχόμενο στην Κύπρο και στο εξωτερικό. Αυτή λοιπόν η εκλαΐκευση, που είναι και μια τάση εντός των υφιστάμενων κομμάτων, θα οδηγεί όλο και περισσότερο σε λαϊκές φιγούρες. Αυτό ήταν ο Φειδίας Παναγιώτου. Αυτό είναι και οι youtuber. Είναι μέρος του λαϊκού πολιτισμού.
Η εκλογή του Φειδία Παναγιώτου είναι το αποτέλεσμα μιας απότομης εκλαΐκευσης της πολιτικής σε μετανεωτερικές συνθήκες όπου τα μεγάλα αφηγήματα είναι νεκρά και οι δημοκρατικές ιδέες και αξίες σε σοβαρή κρίση. Δεν είναι κάποια επανάσταση της νέας γενιάς. Η νέα γενιά δεν είναι ένα μονολιθικό και μονοδιάστατο πράγμα που μπορεί κάποιος να το χωρέσει σε μια πρόταση. Είναι πολυσύνθετη και πολυδιάστατη όπως όλα τα κοινωνικά φαινόμενα.
