Το θέμα δεν είναι ότι κέρδισε ο Φειδίας. Το θέμα είναι ότι έχασαν οι άλλοι. Όποιος κι αν ήταν απέναντι από τους «άλλους» ως «η πιο αντισυστημική εναλλακτική επιλογή» και «καθαρή φωνή», με τα εργαλεία που έχει στη διάθεσή του ο «are you talking to me», τα οποία του χάρισαν μια περίοπτη θέση στη δημόσια σφαίρα, θα κατάφερνε να κεφαλαιοποιήσει την αγανάκτηση, τον θυμό, τον πόνο, τα αδιέξοδα και την απόγνωση των πολιτών. Καταστάσεις για τις οποίες ευθύνεται το παραδοσιακό πολιτικό «σύστημα».
Χύθηκε αίμα για να διασφαλιστεί η αξιοπρεπής διαβίωση των ανθρώπων, η ποιότητα ζωής και η πρόσβαση της κοινωνίας σε φαγητό, παιδεία, αλλά και για την ελευθερία. Σήμερα, οι άνθρωποι έχουν περιορισμένη πρόσβαση ακόμα και στα είδη πρώτης ανάγκης, ακόμα και στην ποιοτική τροφή, τα παιδιά «ψήνονται» στα σχολεία εξαιτίας του καύσωνα αφού η Πολιτεία (διαχρονικά) μάλλον ιεραρχεί πολύ χαμηλά τα θέματα που άπτονται του ευρύτερου τομέα της εκπαίδευσης ενώ την ίδια ώρα η ελευθερία ψυχομαχεί κι ο χάρος λείπει (ο «χάρος» μπορεί να είναι η διαφθορά, η διαπλοκή, τα αλλότρια και ιδιοτελή συμφέροντα, η κοροϊδία, η μη απόδοση δικαιοσύνης για τα σκάνδαλα που έχουμε γιόρκι κ.λπ.). Ως αποτέλεσμα, το χάσμα μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών διευρύνεται, η μεσαία τάξη συρρικνώνεται ή και χάνεται, ο περισσότερος κόσμος δεν μπορεί να αποκτήσει στέγη, κόσμος κινδυνεύει να χάσει τα σπίτια του διότι εκείνοι οι «γραμματιζούμενοι» που έπρεπε να τον προστατεύσουν για να μην πέσει θύμα χειραγώγησης, δεν το έκαναν και άφησαν (βοήθησαν/παρότρυναν) οικονομικά αναλφάβητους πολίτες να απλώνουν το χέρι εκεί που δεν έφτανε, αφήνοντας ουσιαστικά τον κόσμο στο έλεος του Θεού, γεγονός που συνέβαλε και στην κυπριακή οικονομική τραγωδία του 2013. Το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών δεν διευρύνεται επειδή κάποιοι είναι πιο άξιοι από τους υπόλοιπους, αλλά επειδή τους ευνόησε/ευνοεί το διεφθαρμένο και διαπλεκόμενο σύστημα.
Τι είναι όμως το «σύστημα»; Κατ' αρχάς οι γενικεύσεις γεννούν επικίνδυνα αποτελέσματα, ευνοούν την άνοδο της ακροδεξιάς και του κάθε «are you talking to me» ή του κάθε «νέβερσαρεντερ». Το «σύστημα» ή το «κράτος» ή ο κάθε θεσμός της Δημοκρατίας δεν μπορεί να είναι ούτε διεφθαρμένος ούτε διαπλεκόμενος. Διεφθαρμένοι και διαπλεκόμενοι είναι κάποιοι συντελεστές του «συστήματος», είτε μιλάμε για το κράτος ή για οποιονδήποτε άλλο θεσμό. Ο κόσμος ήθελε σε αυτές τις εκλογές κάτι «καλύτερο». Θα μπορούσε κανείς να αντιπαραβάλει ότι με τον ίδιο τρόπο και τα ίδια επιχειρήματα, θα έπρεπε να είχε εκλεγεί και ο Μακάριος Δρουσιώτης, ο οποίος έτρεξε στην κούρσα των εκλογών με όπλο του την ανάγκη (του κόσμου) για καταπολέμηση της διαφθοράς και της προάσπισης του δημοσίου συμφέροντος που όταν δεν προστατεύεται πλήττονται οι πολίτες. Ναι, αλλά ο Δρουσιώτης ήταν μέρος του «συστήματος» το οποίο τώρα πολεμά (και καλά κάνει). Άρα δεν αποτελούσε «αντισυστημική» επιλογή εναντίον ενός συστήματος το οποίο έχει απογοητεύσει τους πολίτες. Επιπλέον, ο Φειδίας έπαιξε το χαρτί της ηλικίας, της νεαρής του ηλικίας, της αθωότητας και ειλικρίνειας που συνοδεύει αυτή την ηλικία. Δεν θα μπορούσε να το κάνει αυτό ο Δρουσιώτης.
Άλλη μια σημαντική παράμετρος είναι ότι ένας στους δύο πολίτες δεν πήγαν να ψηφίσουν. Μήπως το μισό εκλογικό σώμα έχει λυμένα όλα του τα προβλήματα; Δεν νομίζω. Απλά δεν είδε διέξοδο πουθενά, ούτε στον Φειδία. Το μισό εκλογικό σώμα δεν ψήφισε κανέναν. Δεν είναι βλάκες το 50% των Κυπρίων που δεν ψήφισαν κανέναν επειδή μάλλον δεν τους εκφράζει κανένας, περιλαμβανομένου του Φειδία. Ούτε βεβαίως το 80% των ψηφοφόρων που ψήφισαν, αλλά δεν ψήφισαν τον Φειδία είναι βλάκες.
Ψυχραιμία λοιπόν και συγχαρητήρια στους νεοεκλεγέντες Κύπριους ευρωβουλευτές.
ΥΓ Καλά, στο Κυπριακό άστα να πάνε...
