Οι ψήφοι δεν έπρεπε να μετριούνται αλλά να ζυγίζονται

Του Δημήτρη Χαραλάμπους*

«Το πλάτεμα, το βάθεμα και άλλες χωματουργικές εργασίες της Δημοκρατίας τελείωσαν», είχε πει γλαφυρά σε απρόοπτο χρόνο ο Κ. Ζουράρις. Συμπληρώνω πως πλησιάζει η τελευταία χωματουργία. Το θάψιμο.

Αν πάρετε κατά μέρος ένα ψηφοφόρο και τον αποξενώσετε από τις καφενειακές του διαπιστώσεις, πολύ σύντομα θα αντιληφθείτε ότι η δημοκρατία είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση για να την εμπιστευτούμε στον κάθε επιπόλαιο.

Ο ευφυήw κωμικός Χάρρυ Κλυνν σε μια “αποστροφή” σοβαρότητας χαρακτήρισε την ημέρα των εκλογών «μέρα ομαδικής αυτοκτονίας». Έχουμε όμως τελικά δίκιο ή είμαστε απλά πικρόχολοι;

Η δημοκρατία κάποτε γκρέμισε την Φεουδαρχία, τους Βασιλιάδες και την Βαστίλη. Τώρα κατάντησε έρμαιο στους εθνικούς χονδρέμπορους πάσης φύσεως, τους εφοπλιστές και τους εργολάβους καναλάρχες.

Τα ΜΜΕ αντί να ανεβάζουν το επίπεδο της λαϊκής τάξης, ανεβάζουν με τηλεοπτικά σκουπίδια το επίπεδο της ηλιθιότητάς της.

Η κοινή γνώμη κατάντησε να είναι η χειρότερη γνώμη και πλειοψηφία να σημαίνει περισσότεροι ηλίθιοι από την από δω μεριά.

Ο Χάρρυ Κλυνν θα ξανά επέμβει για να μας θυμίσει ότι: «Στη δημοκρατία μπορείς να λες αυτό που σκέφτεσαι ακόμα κι όταν δεν είσαι σε θέση να σκέφτεσαι».

Το χρήμα επιπλέον διαβρώνει διαχρονικά την δημοκρατία. Ο λαός δωροδοκείται με τα δικά του χρήματα και η παραπληροφόρηση τον μετατρέπει σε μια αγέλη ηλιθίων αμνών που στις εκλογές διαλέγουν απλώς «χασάπη».

Η δημοκρατία για να επιβιώσει χρειάζεται τίμιους, συνειδητοποιημένους και ορθά πληροφορημένους πολίτες, αλλιώς υπάρχει για να ξεθυμαίνουμε με γηπεδικές ύβρεις σε προεκλογικές ανοησίες.

Πιστεύω πως οι ψήφοι δεν έπρεπε να μετριούνται αλλά να ζυγίζονται. Δεν μπορεί η ψήφος ενός ανόητου να είναι ίση με τη ψήφο κάποιου καταξιωμένου και κατά κοινή παραδοχή σοφού ανθρώπου. Αυτό είναι μια άλλη συζήτηση, επαναστατική, μεγάλη και σίγουρα στενάχωρη.

Για τώρα σταματάω εδώ γιατί όσο υπάρχουν δικτατορίες δεν μου κάνει καρδιά να βρίσω κι άλλο τις δημοκρατίες μας.

*Ανειδίκευτος Νομικός