9000 φορές στη μέρα της Μαρμότας

Το φύλλο στις 22 Μαΐου του «Πολίτη» έγραφε 9000. Έχουν περάσει 9000 φορές που η εφημερίδα κυκλοφόρησε στα περίπτερα. Που την βρήκατε στα χέρια σας. Και είναι να απορεί κανείς, τι άλλαξε σε τούτον τον τόπο 9000 φορές που προσπάθησε μια εφημερίδα να πει τις ειδήσεις. Και πόσο έχουν αλλάξει οι ειδήσεις από τότε μέχρι σήμερα.

Δεν αθροίζουν τα χρόνια που υπάρχει η εφημερίδα με τα φύλλα, αφού υπάρχουν γιορτές και αργίες. Αυτές οι μέρες που ξεφεύγεις από την επικαιρότητα που ελπίζεις πως με καθαρό μυαλό θα επιστρέψεις και θα δεις να αλλάζει κάτι. Και ζεις τη μέρα της Μαρμότας. Ξανά και ξανά στα ίδια. Στη διαφθορά. Στους δρόμους πρέπει να φτιάξουμε. Στα υπουργεία που πρέπει να φωνάξουμε. Στα σκάνδαλα που ζήσαμε, καταγράφησαν, διαγράφηκαν, παραγράφηκαν.

Ακόμη και το ίδιο το Μέσο δεν είναι το ίδιο 9000 φύλλα μετά. Όταν η εφημερίδα Πολίτης κυκλοφόρησε το 1999, το ίντερνετ στην Κύπρο ήταν σε προνηπιακή μορφή και σίγουρα κανείς δεν είδε αυτή την εξέλιξη που θα ερχόταν. Φυσικά, λίγους μήνες μετά την κυκλοφορία του ΠΟΛΙΤΗ δημιουργήθηκε και η ιστοσελίδα, ωστόσο ήταν μάλλον λόγω κύρους, παρά μια προσπάθεια να γίνει μια επένδυση σε ένα μέσο που θα κυριαρχούσε πολύ αργότερα στη ζωή μας. Το ίδιο έγινε και με άλλα παραδοσιακά Μέσα στην Κύπρο και το εξωτερικό, με αποτέλεσμα το διαδίκτυο να μας ξεπεράσει. Να μας προσπεράσει.

Το ίδιο μας προσπέρασαν και τα γεγονότα. Στα 9000 φύλλα που κυκλοφόρησε η εφημερίδα μπορεί να θυμηθεί κανείς πως δεν είχαμε καν λόγου χάρη ΓεΣΥ. Υπήρχαν οι συζητήσεις για τη δημιουργία ενός Εθνικού Σχεδίου Υγείας και στα χτυπήματα στην πρώτη σελίδα οι υποσχέσεις για τις λίστες αναμονής των ασθενών που θα καταργούνταν. Κάτι που δεν έγινε.

Και στο Κυπριακό. Στις 9000 μέρες καταγραφής της ειδησεογραφίας, υπάρχει εκείνο το αποτύπωμα που μας άφησε το σχέδιο Ανάν, οι συζητήσεις για το σχέδιο μέχρι την απόρριψή του και μετά σαν λούπα ξανά και ξανά οι ατέρμονες άλλες συζητήσεις στο Μοντ Πελεράν, στο Κραν Μοντανά. Ατέλειωτα ξενύχτια συναδέλφων που έγραφαν τις πολιτικές συζητήσεις, ατέλειωτα ξενύχτια ανθρώπων που ήλπιζαν για τη λύση στο Κυπριακό που δεν ήρθε ακόμη. Κι ύστερα ήταν κι εκείνες οι εκλογικές βραδιές. Με τις υποσχέσεις της μιας βραδιάς. Άντε των τριών τεσσάρων εβδομάδων. Μετά ξανά στα ίδια. Όπως και τώρα, όπως και τότε. Και φυσικά οι προσωπικές στιγμές, χαρές, τα δράματα, που έφυγαν και χάθηκαν. Και; Όλα τα άλλα που σε περιτριγυρίζουν έγκλημα, το ανεξιχνίαστο, η διαφθορά, ο υπόκοσμος, η Αστυνομία, οι καμένοι φάκελοι, τα αυτοκίνητα νόμιμα και παράνομα, οι παπάδες.

Όλοι εντέλει βιαστικοί κι αδαείς δεν προχωράει ουδείς που λέει και το τραγούδι. Δεν είναι γιορτή οι 9000 φορές. Είναι μια συνειδητοποίηση. Και ας είμαστε ακόμη εδώ. Όσο μας αντέξει. Όσο αντέχουμε. Και πάλι ξανά. Στη μέρα της Μαρμότας; Γιατί άλλωστε, ποιος έχει εφεύρει της γιατρειάς το ρίσκο, πέρα απ’ τον Σαββόπουλο;