Η «μάχη» της ταμπέλας και η αισθητική μας

Δεν μας έφτανε η μεγάλη οπτική ρύπανση που υπάρχει σε όλη την Κύπρο με τις διάφορες παράνομες πινακίδες, συνθήματα και μουντζούρες σε δρόμους και κτήρια καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, κάθε εκλογές το φαινόμενο αυτό γιγαντώνεται. Όπου κοιτάξει το μάτι σου βλέπει υποψηφίιους. Με το κουστούμι ή το ταγιέρ (οι ελάχιστες γυναίκες), με φόντο το χρώμα του κόμματος και δίπλα ένα μάλλον γενικόλογο και αόριστο σύνθημα. Από δημάρχους που θα λύσουν όλα τα προβλήματα του δήμου, μέχρι σχολικούς εφόρους και μέλη κοινοτικών συμβουλίων που νομίζουν ότι κατέρχονται στις εκλογές για Πρόεδροι της Δημοκρατίας.

Με τόσους χιλιάδες υποψηφίους σε όλη την Κύπρο γεμίσαμε από επίδοξους πολιτικούς που ενώ, από τη μία, προμοτάρουν την αφεντιά τους με βαρύγδουπα συνθήματα, από την άλλη, δεν φακκούν πέννα για τις νομοθεσίες και κυρίως για την αισθητική της πόλης και της γειτονιάς τους. Αλήθεια, κάποιος που γέμισε τον δήμο ή την κοινότητά του με παράνομες αφίσες και πανό όπου βρήκε με ποιο θράσος διεκδικεί και την ψήφο του κόσμου «για την πόλη που μας αξίζει» ή «για έναν καλύτερο δήμο» (τυχαία σλόγκαν, να με συγχωρέσουν οι υποψήφιοι που έπεσα πάνω τους, αλλά ας προβληματιστούν για την έλλειψη ευρηματικότητας). Πώς μπορείς να ζητάς τη στήριξη για να φτιάξεις τα πράγματα σε έναν δήμο, όταν πρώτος εσύ με τη συμπεριφορά σου δείχνεις ότι δεν σέβεσαι απολύτως τίποτα; Τι εμπιστοσύνη να δείξουμε για να ομορφύνει η πόλη μας, σε κάποιον που θυσιάζει την αισθητική όλων μας για να δούμε το πανό του;

Καταλαβαίνω και κατανοώ σε μεγάλο βαθμό ότι υπάρχει ανάγκη προβολής των διαφόρων υποψηφιοτήτων και ειδικά εκεί που δεν πρόκειται για τις «μεγάλες» θέσεις είναι δύσκολο να βρεθούν κονδύλια και πόροι για διαφημίσεις σε νόμιμες μεγάλες πινακίδες ή μέσα ενημέρωσης ή ακόμα και ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν αποτελούν λύση για όλους. Αυτό όμως δεν επιτρέπει σε κανέναν, που -υποτίθεται- νοιάζεται για το καλό της πόλης του, να παρανομεί με πανό και αφίσες, έξω από επιχειρήσεις, σπίτια, κτήρια, πάνω σε τοίχους και όπου φανταστεί ο καθένας. Μέχρι και αυτοκίνητα έχουν «ντύσει» με φωτογραφίες και συνθήματα! Μάλιστα, επειδή το κόστος είναι αρκετές φορές η καλύτερη δικαιολογία, να ενημερώσουμε διάφορους υποψηφίους πως ένα γιγαντοπανό σε κάποιο κτήριο κοστίζει περισσότερα από μια σοβαρή καμπάνια με στόχευση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Τέλος και αφού πλέον είμαστε σε επίσημη προεκλογική περίοδο, να ενημερώσουμε τους υποψηφίους ότι υπάρχει όριο στα χρήματα που δικαιούνται να δαπανήσουν για τις ανάγκες της προεκλογικής περιόδου. Και επειδή η νομοθεσία είναι πολύ συγκεκριμένη, επιτέλους κάποιος ας ασχοληθεί σοβαρά με το ζήτημα καθώς ορισμένοι έχουν καλύψει το όριο χρημάτων από μία και μόνο ταμπέλα. Στα έξοδα δεν υπολογίσαμε τα φυλλάδια με το «σπουδαίο» βιογραφικό και την κάρτα με το μεγάλο ««√» δίπλα από τον αριθμό υποψηφίου, συνήθως… χωρίς καμιά αναφορά στον κομματικό συνδυασμό!