Απάντηση στον πρώην Πρέσβυ Θεόφιλο Θεοφίλου σχετικά με άρθρο στην εφημερίδα «Φιλελεύθερος».
Ευχαριστώ Θεόφιλε .
Διάβασα με προσοχή το άρθρο σου.
- Όπως κατάλαβα απορρίπτεις την πολιτική ισότητα , συνεπακόλουθα και την ΔΔΟ εφ όσον είναι στο ψήφισμα του 1991 αλλά και εφ όσον οι ΤΚ δεν αποδέχονται να συμμετέχουν στην Ομοσπονδία σαν μειοψηφία , με το καθεστώς που πολλοί ΕΚ σήμερα ζητούν , αλλά και εσύ όπως αντιλήφθηκα , δηλ. καθεστώς «ένας άνθρωπος -μια ψήφος». (Προβλέπω ότι κάποτε οι ΤΚ θα απαιτούν το καθεστώς «ένας άνθρωπος -μια ψήφος» όταν θα είναι οι ίδιοι πλειοψηφία, όπως προέβλεπε και ο Ντενκτάς).
- Όμως έκλεισες το άρθρο χωρίς να προτείνεις εναλλακτική λύση , χωρίς να έχεις άποψη για το αύριο . Η άποψη σου είναι να μείνουμε ως είμαστε; Είναι αυτό εφικτό; Και θα συνεχίσουμε επ’ αόριστον με εγγυήσεις της Τουρκίας, με επεμβατικά δικαιώματα , με 43Κ Τουρκικό στρατό , με 400 ίσως τανκς και με ασταμάτητο η και εντεινόμενο εποικισμό που αλλάζει εις βάρος μας τις πληθυσμιακές αναλογίες; Αυτή δεν είναι λύση , είμαι βέβαιος ότι δεν επιθυμείς αυτή τη λύση.
- Η άλλη λύση είναι η διολίσθηση στην διχοτόμηση δια της απραξίας , λύση επιλογής του κάθε Δούντα , η να συμφωνήσουμε σε διχοτόμηση με κάποια ανταλλάγματα. Αλλά έστω με συμφωνημένη διχοτόμηση , με επιστροφή κάποιων εδαφών , με σύνορα της Τουρκίας στην οδό Λήδρας και στη Δερύνια, οι κίνδυνοι νέας εισβολής , νέας προέλασης μετά από κάποια επεισόδια η κάποια προβοκάτσια , η παρουσία Τουρκικού στρατού , ο εποικισμός θα εκλείψουν; Η απάντηση , συμφωνούμε νομίζω, είναι ότι δεν θα εκλείψουν οι κίνδυνοι , αντίθετα θα αυξηθούν μέχρι η Κύπρος όλη να ακολουθήσει την τύχη που είχε το Σαντζάκιο της Αλεξανδρέττας.
- Συνεπώς θα καταλήγαμε να συμφωνήσουμε όλοι , θέλοντας και μη , στη μόνη προσφερόμενη εφικτή λύση της ΔΔΟ με πολιτική ισότητα μεν αλλά με ενισχυμένη αυτονομία στις δυο περιοχές οι οποίες θα ασχολούνται με τα καθημερινά τους, όπως και σήμερα, με την Ομόσπονδη Κυβέρνηση να διατηρεί τις λίγες αλλά σημαντικές εξουσίες που απαιτούνται για ένα ενιαίο ομόσπονδο Κράτος ( το αποκαλώ ενιαίο- ομόσπονδο διότι έτσι θα είναι. Ένα κράτος με μια κυριαρχία, μια ιθαγένεια, μια διεθνή προσωπικότητα .Αυτές οι τρεις ουσιαστικές εξουσίες το καθιστούν ενιαίο . Έτσι ήταν και το Σύνταγμα Ζυρίχης - Λονδίνου . (Δες το δικό μου συνολικό όραμα ,σαν ΕΠΙΛΟΓΟ , για το οποίο όμως χρειαζόμαστε ένα οραματιστή ΒΕΝΙΖΕΛΟ)..
- Οι υπόλοιπες εξουσίες που θα διαχειρίζεται το Ομόσπονδο Κράτος θα είναι το νόμισμα (€) , οι Ευρωπαϊκές υποθέσεις , οι εξωτερικές υποθέσεις ( δεν με ενοχλεί αν η Λιλιπούτια χώρα μας θα συμφωνεί και θα ψηφίζει την γενική γραμμή της ΕΕ είτε δεν θα συμφωνεί και θα απέχει - εξ άλλου ο εθνικιστικός μεγαλοϊδεατισμός μάς προκάλεσε πολλά κακά . Καλύτερα να απέχει , σεμνά και ταπεινά ).
- Περαιτέρω , το Ομόσπονδο Κράτος θα διαχειρίζεται την Κεντρική Τράπεζα ( =οδηγίες Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ) , την ΑΟΖ ( και αν δεν συμφωνούμε για την όδευση των αγωγών είτε δεν θα βγαίνει απόφαση είτε θα την βγάζει το Συνταγματικό Δικαστήριο είτε ένας μηχανισμός στον οποίο θα παραπέμπει το Συνταγματικό Δικαστήριο -το πιθανότερο- όπου θα αποφασίζεται η πιο επικερδής για την Κύπρο όδευση και όχι η πιο εθνική η εθνικιστική όδευση ) . Έτσι θα έκανε ένας Νέλσον Μαντέλα.
- Άλλες εξουσίες που θα υπαχθούν στο Ομόσπονδο Κράτος θα είναι φαντάζομαι ο εναέριος χώρος , το FIR , τα τελωνεία, ο διεθνής δανεισμός (στα πλαίσια των δεικτών Maastricht ) , η ασφάλεια , οι αρχαιότητες ( των οποίων η διαχείριση θα ανατεθεί στην πλευρά που θα υπάρχουν οι αρχαιότητες -πονώ για τη Σαλαμίνα αλλά η Σαλαμίνα τοιουτοτρόπως θα διασωθεί στους αιώνες ) και μερικά άλλα που θα έπρεπε όσοι ασχολούνται με το Κυπριακό τόσες δεκαετίες να σκεφτούν. Τόσο για την ανάθεση της διαχείρισης όσο και για τον τρόπο επίλυσης διαφορών όταν προκύπτουν αντί συνεχώς να απορρίπτουν. Ιδίως οι τεχνοκράτες του Υπουργείου Εξωτερικών .
- Νομίζω καταλήγουμε ότι η πολιτική ισότητα σε σύστημα αποκεντρωμένης Ομοσπονδίας είναι η καλύτερη χρυσή τομή μεταξύ της Διχοτόμησης και της ΔΔΟ χωρίς πολιτική ισότητα. Όπως τα κάναμε με τον μακροχρόνιο δεν βλέπω άλλη διέξοδο. Έχουμε πάθει κεφαλοκλείδωμα αλλά ακόμα να το καταλάβουμε ώστε να βρούμε τη χρυσή τομή για συνεχίσει να υπάρχει ελληνισμός στην Κύπρο .
- Ταπεινή μου άποψη είναι αντί να αναλωνόμαστε σε άρθρα και αναλύσεις που φοβίζουν τον κόσμο καλύτερα θα είναι αν καταγράψουμε τον ελάχιστο αριθμό αρμοδιοτήτων που θα αναλάβει υπό την ευθύνη της η Ομόσπονδη Κυβέρνηση.
- Καταλήγω με την πιο κάτω ρήση που ισχύει απόλυτα στην περίπτωση των ΕΚ ηγετών και τεχνοκρατών, των ανθρώπων που σκέφτονται και αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς:
« RIGIDITY IS SAFER - AND MORE POPULAR- THAN FLEXIBILITY , BUT FLEXIBILITY IS NECESSARY FOR OUR SURVIVAL “.
“Η ΑΚΑΜΨΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΕΛΙΞΙΑ , ΟΜΩΣ Η ΕΥΕΛΙΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΒΙΩΣΗ».
Και κλείνω αγαπητέ Θεόφιλε και αγαπητοί φίλοι με την σκέψη ότι το πρόβλημα της Κύπρου μας δεν ήταν τόσο τα συστήματα εξουσίας ( η Ζυρίχη ήταν ευλογία , παραδέχτηκε ο Τάσσος Παπαδόπουλος το 2005 , με καθυστέρηση 42 ετών από την κατάρρευση της ) αλλά οι άνθρωποι που θα εφαρμόσουν τα συστήματα εξουσίας.
Δεν έχουμε ένα Βενιζέλο που να τολμήσει να μαζέψει τα ερείπια όπως τόλμησε αυτός μετά την Μικρασιατική καταστροφή και δεν έχουμε ένα Νέλσον Μαντέλα για να διαχειριστεί συναινετικά , συμφιλιωτικά , το σύστημα εξουσίας που θα προκύψει, αν προκύψει.
Αυτό ήταν πάντα το πρόβλημα μας.
Είχαμε φλογερούς δημαγωγούς- εθνικιστές που παρέσερναν το λαό ( με πρώτο διδάξαντα τον Μακάριο ) η δειλούς και ανίκανους που δεν ήξεραν η δεν τολμούσαν να αποφασίσουν την ώρα που έπρεπε .
Επισυνάπτω ανάρτηση μου που ανέβασα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προχθές.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ: Το δικό μού όραμα είναι η λύση WIN -WIN πού επεδίωκε , κατά την γνώμη μου, η #ΤΟΥΡΚΙΑ στο CRANS MONTANA, πού ήταν η περιφερειακή γεωπολιτική συμφωνία όλων των χωρών της περιοχής , δηλαδή συνεταιρισμός στις θάλασσες της Ανατολικής Μεσογείου με στόχο την κοινή ωφέλεια όλων από τον τεράστιο υποθαλάσσιο πλούτο με συμμετοχή των χωρών που διαθέτουν αποδεδειγμένα αποθέματα και όδευση των αγωγών μέσω Τουρκίας . Στον ευρύτερο συνεταιρισμό να συμμετέχουν η Αίγυπτος, το Ισραήλ , η Ελλάδα ,η Κύπρος , η Τουρκία , οι ΗΠΑ, ,η Γαλλία, η Μ. Βρετανία . Οι τρείς τελευταίες θα προσφέρουν κεφάλαια και τεχνολογία καθώς και τίς εγγυήσεις για την εξασφάλιση τού συνεταιρισμού.
Τοιουτοτρόπως όλοι οι συμμετέχοντες θα προσφέρουν στον ευρύ συνεταιρισμό . Στον συνεταιρισμό αυτό η Κύπρος θα συγκατατίθετο στην συμμετοχή της Τουρκίας στον πολυεθνή συνεταιρισμό και στην όδευση του αγωγού μέσω Τουρκίας με κόστος 10% του κόστους του εθνικιστικού αγωγού μέσω Κρήτης. Ο αγωγός μέσω Κρήτης , EASTMED, είναι απραγματοποίητος για τον απλό λόγο ότι αποφασίζουν οι επιχειρηματίες πού διευθύνουν τίς Εταιρείες πού θα επενδύσουν τα κεφάλαια και όχι εθνικιστές πολιτικοί πού δεν μπορούν να σκεφτούν έξω από το κουτί.
Όμως δεν βλέπω πιά στο σενάριο αυτό να συμμετέχει η Κύπρος. Η ευκαιρία αυτή μπορούσε να τύχει διαπραγμάτευσης και συμφωνίας στο CRANS MONTANA , με αντάλλαγμα ένα κανονικό Κράτος όπως πρότεινε ο ΓΓ ΟΗΕ στις 6/7/2017. Ο Ερντογάν έστελνε μηνύματα αλλά εμείς δεν τα αντιληφθήκαμε . Ήδη διαφάνηκε πρόσφατα ότι οι χώρες της περιοχής θα προχωρήσουν χωρίς εμάς.
ΚΡΙΜΑ.
