Κάτι κινείται στο Κυπριακό;

Ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, γράφει ο τουρκοκυπριακός Τύπος, κάλεσε τον Ερσίν Τατάρ στη Νέα Υόρκη. Κι ασφαλώς δεν τον κάλεσε στην έδρα του ΟΗΕ για καφέ και κουνουσμά, αλλά τον κάλεσε για να μιλήσουν για το Κυπριακό. Φανταζόμαστε πως ανάλογης πρόσκλησης θα τύχει και ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης, αν δεν την έχει ήδη στο γραφείο του.

Η προσωπική απεσταλμένη του Αντόνιο Γκουτέρες, ήλθε στο νησί, συνάντησε τους δύο ηγέτες, είδε πολιτικά κόμματα, συνομίλησε με την κοινωνία των πολιτών και στις δύο πλευρές του νησιού μας. Πήγε στις πρωτεύουσες των εγγυητριών χωρών και έκανε συναντήσεις με αρμοδίους. Έχοντας μια σφαιρική αντίληψη της κατάστασης, η Μαρία Άνχελα Ολγκίν, μπόρεσε να σχηματίσει γνώμη και άποψη και να αντιληφθεί την ουσία του Κυπριακού. Αυτό, τουλάχιστον, συνάγεται από τις δηλώσεις συνομιλητών της. Αυτά που γνώριζε, ήδη, ίσως τα είδε και στην πράξη.

Τα Ηνωμένα Έθνη, με δηλωμένη τη θέση τους για λύση στη βάση των συμφωνηθέντων, για λύση στη βάση του διεθνούς δικαίου, δεν σταμάτησαν να εργάζονται προς την κατεύθυνση της διευθέτησης του Κυπριακού. Δεν είναι λίγες οι προσπάθειές τους που δεν τελεσφόρησαν. Δεν είναι λίγες οι αρνήσεις που εισέπραξαν και δεν είναι λίγες οι απογοητεύσεις που γνώρισαν. Και μαζί τους και όλοι όσοι πίστεψαν και πιστεύουν στη λύση και την επανένωση του τόπου μας και του λαού μας.

Ας ελπίσουμε πως κάτι κινείται στο Κυπριακό. Και πως αυτή τη φορά θα δώσουμε όλοι μια ευκαιρία στον διάλογο. Και πως θα ανατείλει ξανά η ελπίδα.

Φέτος, που συμπληρώνεται μισός αιώνας κατοχής και διαίρεσης, ας κάνουμε το ορόσημο ελπίδα. Και, επιτέλους, να περάσουμε από τα ευχολόγια στην πράξη, από τις διακηρύξεις στην ουσία και από τα λογύδρια και τα εύηχα συνθήματα, στο αποτέλεσμα.

Είδαμε που μας έχουν οδηγήσει ο μακροχρόνιος αγώνας, οι μαξιμαλιστικές θέσεις και η άρνηση να αποδεχθούμε πως την Κύπρο την κατοικούν και Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι. Και τα ίδια λέμε και σε ό,τι αφορά την ασυνέπεια της άλλης πλευράς και συνομιλητή μας στο Κυπριακό.

Δεν είναι καθόλου εκβιασμός να πει κάποιος, πως θα φθάσει η ώρα, αν δεν έφθασε ήδη, που η διεθνής κοινότητα θα κουραστεί από το άλυτο Κυπριακό. Η κατάσταση ανά το παγκόσμιο, δεν είναι ίδια με ό,τι συνέβαινε στην προ ή και στη μετά του 1974 εποχή. Ο αδύνατος δεν βρίσκει πάντα τον στόχο που θέλει γιατί αδύνατοι σήμερα είναι πολλοί. Και οι ισχυροί που έγιναν πανίσχυροι έχουν συμφέροντα να προστατεύσουν. Τούτων λεχθέντων, δεν σημαίνει ότι πρέπει να παραδοθούμε αμαχητί. Πρέπει, ωστόσο, να αντιληφθούμε, πως δεν είμαστε μόνοι μας ή, δεν είμαστε το κέντρο της γης.