Ποιοι είναι τα κορόιδα;

Γράφει η Θεανώ Β. Καλαβανά

 

Έχουν λυγίσει οι ΜΕΘ και οι ΜΑΦ. Σταματήστε για ένα λεπτό και σκεφτείτε τους επαγγελματίες υγείας που φροντίζουν ασθενείς που νοσηλεύονται με κορωνοϊό. Σκεφτείτε ότι εδώ και δυο χρόνια δεν κάνουν κάτι άλλο, μονάχα φροντίζουν ασθενείς με κορωνοϊό. Σκεφτείτε πάνω από πόσα κρεβάτια στάθηκαν και ακόμα στέκονται και βιώνουν τον μοναχικό θάνατο των ασθενών, μόνο και μόνο γιατί δεν το κάνει η ψυχή τους να αφήσουν τους ασθενείς τους να φύγουν μόνοι. Δεν είναι μόνο μέρος του καθήκοντός τους, είναι οι ίδιοι που δεν επιτρέπουν να φύγουν οι ασθενείς μόνοι, μιας και οι δικοί τους άνθρωποι δεν μπορούν να είναι εκεί. Σκεφτείτε για μια στιγμή την επικοινωνία των επαγγελματιών υγείας με τους συγγενείς όσων νοσηλεύονται, σκεφτείτε τη διαχείριση που πρέπει να κάνουν για να καθησυχάσουν και να παρηγορήσουν τους συγγενείς των ασθενών για να μην αισθάνονται ανήμποροι που δεν μπορούν να δουν αλλά και να είναι δίπλα στους δικούς τους πριν φύγουν από αυτό τον κόσμο. Σκεφτείτε ακόμη κάτι που ίσως δεν σας έχει περάσει από το μυαλό, σκεφτείτε τον φόρτο εργασίας τους στις ΜΕΘ και ΜΑΦ όταν συνάδελφοί τους που δεν εμβολιάστηκαν κολλούν τον ιό και μένουν σπίτι 14 μέρες. Σκεφτείτε έναν εμβολιασμένο νοσηλευτή που κολλά τον ιό και στις 5-7 μέρες μπορεί να είναι πίσω στη δουλειά για να προσφέρει. Σκεφτείτε πότε πήραν αυτοί οι επαγγελματίες υγείας άδεια για να ξεκουραστούν. Όλοι καλούνται στις μονάδες εξαιτίας του ότι συνάδελφοί τους νοσούν με κορωνοϊό και υπάρχει έλλειψη προσωπικού.

[rml_read_more]

672 ψυχές έφυγαν μέχρι τη μέρα που έγραφα αυτό το άρθρο. Εντελώς άδικα. Πείτε μου τι αισθάνονται όλοι αυτοί επαγγελματίες υγείας που σε δυο χρόνια είδαν 672 ψυχές να φεύγουν. Πείτε μου ποια είναι η παρηγοριά των συγγενών για τους ανθρώπους τους που έφυγαν μέσα σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Που ούτε ένα αντίο δεν μπόρεσαν να πουν ή/και να κρατάνε το χέρι του αγαπημένου τους μέχρι να ξεψυχήσει. Μέχρι σήμερα έχουν νοσήσει 218 χιλιάδες στην Κύπρο και καθημερινά οι νοσηλείες αυξάνονται, υποχρεώνοντας τους επαγγελματίες υγείας να δουλεύουν ασταμάτητα και χωρίς να παίρνουν ανάσες. Την ίδια ώρα που συμβαίνει και αυτό: ασθενείς με χρόνια προβλήματα, ή με άλλα προβλήματα υγείας, δεν μπορούν να λάβουν τη φροντίδα που έχουν ανάγκη ή να προχωρήσουν με το χειρουργείο τους γιατί δεν υπάρχουν κρεβάτια και κυρίως δεν υπάρχει προσωπικό να τους περιθάλψει. Χάθηκαν ζωές και χάνονται ακόμα και αυτή τη στιγμή που διαβάζετε αυτό το άρθρο χάνονται ζωές γιατί δεν έλαβαν τη φροντίδα την ώρα που έπρεπε και όπως έπρεπε. Ένα σύστημα υγείας που δεν μπορεί να αντεπεξέλθει και να φροντίσει τους ασθενείς του.

Και μέσα σε όλα αυτό, να έχεις αρνητές του εμβολιασμού, ενώ βλέπουν ότι 73% των σοβαρών περιπτώσεων με κορωνοϊό στις ΜΕΘ και ΜΑΦ είναι ανεμβολίαστοι. Δεν το χωράει το μυαλό μου να υπάρχουν άτομα από τις επιστήμες υγείας που είναι σήμερα ανεμβολίαστα. Αλήθεια, γιατί κάποιος να σπουδάσει επιστήμες υγείας αφού δεν πιστεύει στις επιστήμες υγείας; Και με ποιο δικαίωμα εσύ ο ανεμβολίαστος μας θεωρείς κορόιδα όλους εμάς που εμβολιαστήκαμε; Με βάση τον αριθμό κρουσμάτων που έχουμε αυτή τη στιγμή θα έπρεπε να φεύγει και ένα φέρετρο από το σπίτι του καθενός μας και ο μόνος λόγος που δεν συμβαίνει αυτό είναι ο εμβολιασμός. Ο εμβολιασμός μείωσε τις νοσηλείες και τους θανάτους. Φανταστείτε με 3.000 κρούσματα αν δεν υπήρχαν τα εμβόλια, πόσες νοσηλείες και θανάτους θα είχαμε. Με ποιο δικαίωμα εσύ ο ανεμβολίαστος χλευάζεις τους υπόλοιπους συναδέλφους ότι έμειναν να δουλεύουν ενόσω εσύ κολλάς για δεύτερη φορά μέσα σ έναν χρόνο κορωνοϊό και κάθεσαι σπίτι σου έναν μήνα κοροϊδεύοντας τους υπόλοιπους που έμειναν χωρίς άδειες για να κάνουν τη δουλειά σου;

Κορόιδο δεν είναι κανένας, και σίγουρα δεν είναι όσοι εμβολιάστηκαν!