Οι εκλογές του ’23 θα είναι πολύ διαφορετικές από τις προηγούμενες, στις οποίες δέσποζε η φύση της λύσης του Κυπριακού. Για να είμαστε ρεαλιστές, ο νέος Πρόεδρος θα κληθεί να διαχειριστεί τη διχοτόμηση κι όχι να λύσει το Κυπριακό. Μόνο αφελείς δεν αντιλαμβάνονται ότι η απόφαση της Τουρκίας και της τουρκοκυπριακής ηγεσίας για λύση δύο κρατών είναι οριστική και αμετάκλητη. Αν η λύση του Κυπριακού θα είναι εκείνη του ενιαίου κράτους ή της ΔΔΟ είναι πλέον ακαδημαϊκό θέμα, αφού αυτό το «δίλημμα» εξέπνευσε με τις δηλώσεις της Τουρκίας και των Τ/Κ, ότι μόνο τη λύση δύο κρατών συζητούν. Ο μακροχρόνιος αγώνας που εξήγγειλε με στωικό ύφος ο Μακάριος εξελίχθηκε σε εναγώνιο κυκλώνα και κατέληξε, δυστυχώς, στην παγίωση των τετελεσμένων, με αποκορύφωμα την de facto διχοτόμηση της Κύπρου, και σε μια κοινωνία έμφοβη για το μέλλον.
[rml_read_more]
Εξίσου τραγικό είναι το γεγονός ότι το κατεστημένο στην Κύπρο κατόρθωσε, μέσω των συστημικών ΜΜΕ, να πείσει τον μέσο Κύπριο ότι η αποτελμάτωση στην οποία έχει περιέλθει το εθνικό μας θέμα οφείλεται αποκλειστικά στην τουρκική αδιαλλαξία. Αμέτρητες φορές έχουμε ακούσει από το ραδιόφωνο, ή έχουμε διαβάσει, ότι «το κλειδί της λύσης του Κυπριακού βρίσκεται στην Τουρκία», ενώ οι υποστηρικτές της ΔΔΟ προπηλακίζονται από τα φερέφωνα του κατεστημένου και αναφέρονται ως «οπαδοί της όποιας λύσης». Είναι ενδεικτική η δήλωση του πρώην πτΒ Δημήτρη Συλλούρη για το ναυάγιο στο Κραν Μοντανά, το οποίο «επήλθε από ευθύνη της Τουρκίας 100%, κάτι το οποίο δεν σηκώνει συζήτηση, εκτός αν κάποιος δεν είναι Έλληνας» (βλ. «ΠΟΛΙΤΗ», 13/07/2017). Ένας πολιτικός αναλυτής θα χαρακτηρίσει τη δήλωση του Συλλούρη γελοία, αλλά ταυτόχρονα δεν μπορεί να υποβαθμίσει την απήχηση που είχε στον μέσο Κύπριο. Εν πάση περιπτώσει, αν αυτός ο ισχυρισμός του Συλλούρη είναι προϋπόθεση για κάποιον ώστε να είναι Έλληνας, τότε δηλώνω κατηγορηματικά ότι εγώ τουλάχιστον δεν την πληρώ.
Αν διερευνηθούν όλες οι προτάσεις για λύση του Κυπριακού, από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι σήμερα, τότε κονιορτοποιούνται όλα τα καθαρκτικά μυθεύματα των Ε/Κ περί τουρκικής αδιαλλαξίας. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια και, επί τη ευκαιρία, θα ΄θελα να αναφερθώ στο απόφθεγμα του Ρήγα Φεραίου που λέει «Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά». Αναγκάζομαι να το υπενθυμίσω διότι, δυστυχώς, στην Κύπρο ο ελεύθερος συλλογισμός είναι ακόμα ταμπού και παρεξηγήσιμος. Λοιπόν, η έρευνά μας θα δείξει ότι η Ε/Κ πλευρά, σε αντίθεση με την Τουρκία και τους Τ/Κ, έχει απορρίψει ΟΛΕΣ τις προτάσεις, με εξαίρεση εκείνη της Ζυρίχης-Λονδίνου (που κατέληξε στην ανακήρυξη και εγκαθίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας), την οποία όμως συμφωνία καταβάλαμε το άπαν των δυνάμεών μας να την αχρηστεύσουμε. Μας έχει ποτέ προβληματίσει γιατί η ελληνοκυπριακή πλευρά διεθνώς δεν πείθει και δεν έχει αξιοπιστία, την ώρα μάλιστα που η Τουρκία προκαλεί και παρανομεί σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, παραβιάζοντας το διεθνές δίκαιο και τα σχετικά ψηφίσματα του ΟΗΕ; Ότι η διεθνής κοινή γνώμη πιστεύει πως είναι η Ε/Κ πλευρά που δεν θέλει λύση, όπως επιβεβαιώνεται από το «ηρωικό όχι» του 2004 και την εγκατάλειψη εκ μέρους μας των συνομιλιών στο Κραν Μοντανά; Ότι οι ξένοι διπλωμάτες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα πως μετά από άκαρπες συνομιλίες πάνω από μισό αιώνα (από το 1968) είναι φυσικό να τεθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και η λύση της συνομοσπονδίας, που ουσιαστικά θα είναι λύση 2 κυρίαρχων κρατών; Μας έχει ακόμα προβληματίσει ότι ο ΓΓ των ΗΕ, στην Έκθεσή του μετά το Κραν Μοντανά, καθιστούσε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας συνυπεύθυνο για την απώλεια μιας ιστορικής ευκαιρίας για λύση και, την ίδια ώρα, επαινούσε την Τουρκία, για την εποικοδομητική στάση της; Γιατί ο Αναστασιάδης δεν έκανε τίποτα για να αλλάξει το αφήγημα του ΟΗΕ για το Κραν Μοντανά, ούτε τότε αλλά ούτε και αργότερα; Γιατί ικετεύει τώρα τους πάντες για να ξαναρχίσουν οι συνομιλίες από το σημείο που διακόπηκαν, όταν ο ίδιος τις τορπίλισε στο Κραν Μοντανά;
Διά του λόγου το ασφαλές, παραθέτω τις προτάσεις λύσης που εμείς ΑΠΟΡΡΙΨΑΜΕ και τις οποίες όμως οι Τ/Κ ΑΠΟΔΕΧΘΗΚΑΝ:
- Διασκεπτική 1947-48
- Σύνταγμα Ράντκλιφ 1956
- Συμφωνίες Κληρίδη-Ντεκτάς 1974
- Αµερικανο-καναδέζικο Σχέδιο 1978
- Δείκτες ντε Κουεγιάρ 1985
- Πρώτο Σχέδιο Ντε Κουεγιάρ 1986
- Δέσμη Ιδεών Γκάλι 1993
- Σχέδιο Ανάν 2004
- Πλαίσιο Γκουτέρες 2017
Επομένως, η Ιστορία καταρρίπτει τη θεωρία ότι το κλειδί της λύσης βρίσκεται στην Άγκυρα, που βολεύει μια χαρά τους πολιτικούς μας, αφού δίνει συγχώρεση για τα λάθη που έκαναν. To κατεστημένο θα απορρίπτει όλα τα σχέδια λύσης ενόσω υπάρχει η ΚΔ, διότι κανένα σχέδιο δεν πρόκειται να εγγυηθεί την απρόσκοπτη κυριαρχία της Ε/Κ κοινότητας, που τη θεωρεί εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση για αποδοχή λύσης. Γι΄ αυτό, άλλωστε, οι συζητήσεις σκοντάφτουν στο θέμα της πολιτικής ισότητας.
Η άγνοια της Ιστορίας δεν είναι μόνο βαρύτατο έλλειμμα παιδείας, είναι κάκιστος πολιτικός σύμβουλος. Όταν αγνοείς, νεαρέ, την Ιστορία μας, όταν αγνοείς γιατί σου παραδίδουμε μια ακρωτηριασμένη πατρίδα, όταν αγνοείς τι έχει υποφέρει η Κύπρος από κάθε φυράματος πολιτικούς, όταν αγνοείς τι εγκλήματα έχουν διαπράξει οι «υπερέλληνες», τότε είσαι καταδικασμένος να πέσεις στις αρπάγες επιτήδειων και να εξανδραποδισθείς όπως οι προπάτορές σου.
