Toυ Πάνου Ιγνατίου
Κύριε Ντένζελ Ουάσινγκτον σας γράφω στα γρήγορα. Πολύ βιαστικά. Μόλις που προλαβαίνω να κλειδώσω πίσω μου την πόρτα, να ετοιμάσω το κυνηγετικό όπλο στο σπίτι για ασφάλεια και να σκουπίσω την καρέκλα από τις σκόνες.
Ξέρω, έχετε αποσυρθεί από τη ζωή της εκδίκησης και της δικαιοσύνης στη Νότια Ιταλία. Η μαφία έχει εξαρθρωθεί, κανένας δεν χρειάζεται τη βοήθειά σας και είστε πλέον ήσυχος.
Μέρος της ιστορίας σας αφορά Σύρους τρομοκράτες που πουλούσαν ναρκωτικά στον όχλο για να χρηματοδοτήσουν την τρομοκρατία τους και αναζητούσαν αγοραστές, και όπως διαπίστωσα ενοχλήθηκαν πολύ. Σας γράφω επειδή οι δικοί μας έμποροι μετά από μια σειρά δολοφονιών οργανώθηκαν και προσπαθούν να επιβληθούν στο ποιος θα πουλά σε ποιους από το δικό εμπόρευμά του για να έχουν τον απόλυτο έλεγχο. Μου λένε απίστευτες ιστορίες, πως θέλουν να ελέγξουν τα πρακτορεία στοιχημάτων τους κουλοχέρηδες και έναν σωρό άλλα σώματα προς πώληση. Μάλιστα, όπως μου λένε, όλα αυτά τα οργανώνουν κατάδικοι από τις φυλακές ή μάρτυρες κατηγορίας σε πολύ σοβαρά εγκλήματα. Στη χώρα σας αυτοί εξαφανίζονται σε άλλες χώρες, σε άλλες πόλεις με νέα ονόματα, νέα διαβατήρια, αλλά σε εμάς δεν συμβαίνει αυτό. Δεν ξέρω γιατί μου τα ψιθυρίζουν όλα αυτά στο αφτί αλλά τους εξήγησα ότι δεν είμαι ο Ντένζελ Ουάσινγκτον, δεν είμαι πεζοναύτης, δεν ήμουν στη CIA για να ξέρω όλα αυτά τα κόλπα που έχετε μάθει και σκέφτηκα να σας τα πω. Έτσι, μια νέα ταινία θα μπορούσε να σας δει να φτάνετε στις κυπριακές ακτές για να δείτε το πρόβλημα ως ΜακΚολ. Εύχομαι η προφορά του επιθέτου να γίνει σωστά, με δύο κ.
Δεν ξέρω αν θα καταφέρετε να συναντήσετε μια πρώην συνάδελφό του ή κάποιον πιστό φίλο για να σας εξοπλίσει ώστε να ξεκινήσετε δουλειά. Τι γίνεται αν χρειαστείτε τη βοήθειά του σε μια υπόθεση που απαιτεί συγκεκριμένες δεξιότητες; Κάτι τρομακτικό.
Και μετά, υπάρχει η πιθανότητα που ανοίγει μια εντελώς άλλη όψη του παρελθόντος μας. Θα μπορούσαμε να δούμε άλλες τρομακτικές εποχές, οποιαδήποτε από τις εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες εμπιστευτικές επιχειρήσεις εγκλημάτων.
Προς ενημέρωσή σας ο Ντένζελ Ουάσινγκτον ενώ περιπλανιέται στην πόλη και γίνεται φίλος με ιδιοκτήτες καφέ, αστυνομικούς και άλλους, επικοινωνεί με την Έμα Κόλινς (Ντακότα Φάνινγκ), μια αξιωματούχο της CIA που ειδικεύεται στο οικονομικό έγκλημα, για να την ενημερώσει για μια πιθανή «επιχείρηση επανασυσκευασίας» στον αμπελώνα. Όταν ερευνούν, βρίσκουν «ναρκωτικά τζιχάντ» μέσα στα μπουκάλια και φαίνεται ότι η επιχείρηση χρηματοδοτεί Σύρους τρομοκράτες.
Οι δικοί μας, όπως μαθαίνω, πουλούσαν εν πλω τα πλοία με καύσιμα που αγόραζαν από τους τρομοκράτες του ISIS οι οποίοι τα έκλεβαν από τη Συρία. Πολλά χρήματα κύριε ΜακΚολ. Όπως με πληροφορούν μέσω τρίτων χωρών.
Εν τω μεταξύ, ο ΜακΚολ βαριέται τους μαφιόζους να έρχονται στην πόλη και να τρομοκρατούν τους ανθρώπους, έτσι σκοτώνει μια μεγάλη ομάδα από αυτούς - αρχηγός της οποίας τυχαίνει να είναι ο αδερφός του αρχηγού της μαφίας Βίνσεντ (Αντρέα Σκαρντούτσιο). Όταν απειλεί να δολοφονήσει τον τοπικό αστυνομικό, αν ο δολοφόνος δεν αποκαλυφθεί, ο ΜακΚολ βγαίνει στην πλατεία της πόλης και τους ζητά να τον πάρουν αλλά να αφήσουν τους άλλους ήσυχους.
Ο Βίνσεντ λέει ότι είναι το καλύτερο μέρος, αλλά όλοι στην πόλη ξαφνικά επαναστατούν ενάντια στη μαφία σαν να αυτοαποκαλούνται Σπάρτακος, κάτι που τρομάζει τον όχλο προς στιγμήν. «Θα περιμένω εδώ, βιάσου», του λέει ο ΜακΚολ, αλλά δεν περιμένει πολύ. Ο ΜακΚολ βρίσκει το σπίτι του Βίνσεντ και δολοφονεί όλους τους φρουρούς με βάναυσο τρόπο, προτού χτυπήσει τον Βίνσεντ, τον ταΐζει με τα ναρκωτικά που πουλούσαν και τον σέρνει στον δρόμο πριν σταματήσει η καρδιά του.
Εδώ οι τυφλές γριές τα βλέπουν όλα αυτά, αλλά ακόμη δεν κατάλαβα γιατί οι δικοί μας αστυνομικοί δεν τα βλέπουν.
Δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά ότι υπάρχει κάτι ύποπτο, αλλά συχνά αρρωσταίνει η πεθερά ή η σύζυγος που πρέπει να πάει για θεραπεία στο εξωτερικό και χρειάζονται χρήματα, οπότε δανείζονται μερικά από αυτούς.
Εσείς όμως βρήκατε μια βαλίτσα που περιείχε περίπου 360.000 δολάρια σε μετρητά, τη σύνταξη ενός τυχαίου άνδρα στη Βοστώνη που του έκλεψε τα χρήματά του ένας κλέφτης στον κυβερνοχώρο. Όταν ρωτά γιατί βοήθησε έναν άγνωστο, λέει: «Του έδωσα ένα Lyft μια φορά». Φεύγει αλλά αφήνει την τσάντα στο δωμάτιο και ο Κόλινς επιστρέφει στη Βοστώνη για να παραδώσει τα χρήματα. Θυμηθείτε, το The Equalizer λειτουργεί ανώνυμα, επομένως όποιος χρειάζεται τη βοήθειά του δεν γνωρίζει ότι είναι ο ΜακΚολ με τον οποίο επικοινωνούν.
Υπάρχει ένα τελευταίο δώρο: Ο ΜακΚολ στέλνει ένα δέμα στον Κόλινς που περιέχει το μικρό του μαύρο βιβλίο με τις κυβερνητικές επαφές, με τη σημείωση: «Η μητέρα σου θα ήταν περήφανη για σένα». Σωστά, η Κόλινς είναι η κόρη της Σούζαν και του Μπράιαν Πλάμερ (Μελίσα Λίο και Μπιλ Πούλμαν), πρώην συναδέλφων της CIA του ΜακΚολ, ο πρώτος από τους οποίους δολοφονήθηκε στο πρώτο σίκουελ.
Πριν τελειώσει η ταινία, βλέπουμε τον ΜακΚολ να κάθεται σε ένα καφέ στο Alta Monte κατά τη διάρκεια μιας τοπικής γιορτής. Είναι χαρούμενος και δεν χρειάζεται πλέον να βασίζεται στη βία. Καθώς σηκώνεται για να συμμετάσχει στη διασκέδαση, είναι τόσο χαλαρός που ξεχνά ακόμα και το κουτάλι του στο τραπέζι. Η ιστορία του Equalizer τελείωσε.
Τα δικά μας όμως συνεχίζουν.
Ξέρεις γιατί;
Διότι είναι όλα στημένα.
Δημιουργούν μια αλυσίδα μαφιόζων και αναδεικνύουν αρχηγούς. Μετά διορίζουν κάποιον να καθαρίσει τους προηγούμενους και μετά στήνουν ξανά το κύκλωμα.
Φτου και απ' την αρχή.
Γι' αυτό σου λέω, κύριε ΜακΚολ, έλα να χαρείς εδώ γιατί και οι ναύτες φορούν μαύρα πλέον.
Υ.Γ.: Κύριε ΜακΚολ έλαβα την επιστολή-απάντησή σας και κατανόησα ότι δεν είναι όλα σινεμά μωρό μου.
