Προδρόμου, η προσωποποίηση της «νέας Δεξιάς»

 

 

Του Αντώνη Πολυδώρου

Για ακόμα μία βδομάδα ο Πρόδρομος Προδρόμου μονοπώλησε τον δημόσιο διάλογο για όλους τους λάθος λόγους. Πρώτα με την οδηγία για σκίσιμο σελίδας από βιβλιο Αγγλικών επειδή σε αυτό γινόταν αναφορά στον Ατατούρκ (πριν το υπουργείο προχωρήσει σε απόσυρσή του) και στη συνέχεια με την πειθαρχική δίωξη εναντίον του καθηγητή εικαστικού Γιώργου Γαβριήλ (για έλλειψη τιμιότητας και ηθική αισχρότητα), επειδή στον ελεύθερό του χρόνο ζωγράφιζε με τρόπο «υβριστικό προς θεσμούς», πράγμα που θα μπορούσε «να κλονίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου απέναντι σε ολόκληρη την εκπαιδευτική κοινότητα». Ενδιάμεσα, μια δεκαπεντάλεπτη παρέμβασή του στην εκπομπή της Κατερίνας Ηλιάδη, ήταν αρκετή για να επιβεβαιώσει πόσο επικίνδυνος είναι για την Παιδεία και τη χώρα, αλλά και ότι οι τελευταίες του ενέργειες δεν ήταν απλά αποτέλεσμα ανικανότητας. Σε ένα παραλήρημα ανορθολογισμού, αλαζονείας και αμοραλισμού, ταύτισε τις αντιδράσεις με την Αριστερά, διερωτήθηκε γιατί αυτοί που ενοχλήθηκαν δεν μιλάνε για την Τουρκία του Ερντογάν, ενώ, στις επίμονες ερωτήσεις της δημοσιογράφου ποιος έδωσε οδηγία να σκιστεί η σελίδα, την κατηγόρησε ότι προβάλλει τις τουρκικές θέσεις, σημειώνοντας πως υπερασπίζεται αυτά που υπερασπίστηκε το υπουργείο της Τουρκίας.

[rml_read_more]

Με αφορμή και την απόφαση του Υπουργικού για άμεσο τερματισμό της πειθαρχικής δίωξης του καθηγητή, αρκετοί έθεσαν θέμα παραίτησης ή παύσης του υπουργού Παιδείας. Λέχθηκε πως ο Πρόεδρος τον άφησε εκτεθειμένο, ότι το ίδιό του το κόμμα τον άδειασε, όπως και η πρόεδρος της Βουλής και βουλευτής του ΔΗΣΥ, ενώ τη θέση τους διαχώρισαν δημοσίως και στελέχη του κυβερνώντος κόμματος. Είναι η προσωποποίηση της πολιτικής μοναξιας, έγραψε η «Καθημερινή». Να παραιτηθεί όμως γιατί; Πώς ακριβώς τον άφησε εκτεθειμένο η κυβέρνηση; Για τους χειρισμούς που έγιναν στην περίπτωση αφαίρεσης σελίδας από το βιβλίο και απόσυρσής του, ο Πρόεδρος του έδωσε πλήρη κάλυψη. Με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να δηλώνει, μετά από συνάντηση που είχε ο Προδρόμου με τον Πρόεδρο, την ικανοποίηση του πολιτικού προϊσταμένου του από την ενημέρωση της οποίας έτυχε. «Προβληματίστηκε» κάπως με το σκίσιμο του βιβλίου, δεν είχε όμως κανένα ενδοιασμό με την απόσυρσή του. Ούτε για την πειθαρχική δίωξη του καθηγητή υπήρξαν διαφορές ως προς ουσία, ούτε καν ως προς τους χειρισμούς. Αν κάτι υπήρξε, ήταν η απόλυτη δικαίωση του Προδρόμου. Το Υπουργικό χαρακτήρισε ορθή τη δίωξη την οποία ανέστηλε, όχι επειδή αυτή πλήττει τη Δημοκρατία ή την ελευθερία της έκφρασης, αλλά διότι «πολιτικές δυνάμεις και φορείς των γραμμάτων και των τεχνών θεώρησαν πως διώκεται η ελευθερία της καλλιτεχνικής έκφρασης» (ωσάν να μπορούσε να εκλάβουν την ενέργεια αυτή διαφορετικά). Ακόμα και η επιχειρηματολογία που χρησιμοποιήθηκε από κυβέρνηση και υπουργό ήταν ταυτόσιμη. Τις αιτιάσεις του Προδρόμου περί απόφασης του γενικού εισαγγελέα για πειθαρχική δίωξη (που διέψευσε ο εισαγγελέας, εξηγώντας ότι οι πειθαρχικές διώξεις είναι ευθύνη του υπουργείου), επανέλαβε και ο Πελεκάνος.

Όπως δεν ισχύει ότι τον άδειασαν ΔΗΣΥ και Αννίτα Δημητρίου. Αντίθετα, εδώ και έναν χρόνο, όταν και η κυβέρνηση θεώρησε τους πίνακες μια καλή ευκαιρία για να στρέψει αλλού την κοινή γνώμη από το σκάνδαλο των διαβατηρίων και να ικανοποιήσει την Αρχιεπισκοπή συντηρώντας μια δίωξη που εύκολα θα μπορούσε να θεωρηθεί πολιτική, ο ΔΗΣΥ ουδέποτε εξέφρασε την αντίθεσή του. Την οποία εξέφρασε μόνο αυτή τη βδομάδα μετά την κατακραυγή και οπαδών του, με την υποσημείωση ότι θεωρεί τα έργα του Γαβριήλ προσβλητικά. Η δε Αννίτα Δημητρίου, που σήμερα δηλώνει ότι «η Δημοκρατία και η Παιδεία δεν απειλούνται από οποιαδήποτε μορφή τέχνης και κανένας δεν νοείται να διώκεται για την καλλιτεχνική του έκφραση», τότε ως εκπρόσωπος του ΔΗΣΥ, με αφορμή την έναρξη πειθαρχικής έρευνας εναντίον του καθηγητή, δήλωνε πως το δικαίωμα έκφρασης «δεν πρέπει να επεκτείνεται εκεί που προσβάλλονται σύμβολα, θεσμοί και επειδεικνύεται έλλειψη σεβασμού προς θρησκευτικές αντιλήψεις ενός ολόκληρου λαού». Και ανησυχούσε επειδή «διαμορφώνονται συνειδήσεις νέων ανθρώπων». Ακόμα και οι φωνές που για μια ακόμα φορά ακούστηκαν εντός κόμματος (όπως ακούστηκαν και στην πρόταση για επιστροφή στο Σύνταγμα του 1960) εντάσσονται στη διαχρονική προσπάθεια του ΔΗΣΥ εξισορρόπησης μεταξύ της διείσδυσης με τη ρητορική και τις πολιτικές του στον πυρήνα της ακροδεξιάς και της διατήρησης στις τάξεις του όποιου προοδευτικού κομματιού του απέμεινε με παρεμβάσεις και τοποθετήσεις μερίδας στελεχών του. Η πραγματικότητα είναι πως οι ενέργειες του υπουργού όλο το προηγούμενο διάστημα είχαν τη στήριξη (ή κατανόηση έστω) του επίσημου ΔΗΣΥ. Είναι γι’ αυτό που η όποια συζήτηση για παραίτηση ή παύση του Πρόδρομου στερείται λογικής.

Προφανώς και οι ενέργειες του Υπουργείου Παιδείας έφεραν σε εξαιρετικά δύσκολη θέση την κυβέρνηση. Έβγαλαν μια πολύ άσχημη εικόνα. Αυτή, όμως, είναι η εικόνα της κυβέρνησης (και του κυβερνώντος κόμματος). Της νέας Δεξιάς. Ο Πρόδρομος ενσαρκώνει και υπηρετεί με τρόπο απόλυτο την εκπαιδευτική- και όχι μόνο- πολιτική της. Τον βαθύ συντηρητισμό, τη δαιμονοποίηση του οτιδήποτε διαφορετικού, τη συνεχή αναζήτηση εσωτερικών εχθρών. Εκφράζει και υλοποιεί τα όσα η κυβέρνηση εκφράζει. Γι’ αυτό, άλλωστε, επιλέγηκε ως επικεφαλής του υπουργείου. Και γι’ αυτές τις θέσεις- παρέμεινε στη θέση του (παρά τον ανασχηματισμό), έχοντας ήδη δείξει δείγματα γραφής, επιβεβαιώνοντας πως στόχος της κυβέρνησης ήταν η διατήρηση της συγκεκριμένης πολιτικής.

Αν, λοιπόν, η διαχείριση θα πρέπει να οδηγήσει στην παραίτηση κάποιου, θα πρέπει να είναι ολόκληρης της κυβέρνησης. Διότι ο Πρόδρομος δεν είναι η προσωποποποίηση της πολιτικής μοναξιάς, όπως έγραψε η «Καθημερινή». Αλλά ό,τι πιο κοντινό στη νέα Δεξιά.

antopoly@cytanet.com.cy