«Ο Στυλιανίδης, ο άλλος και η Κύπρος» του Χρήστου Πουργουρίδη

Ο διορισμός του Χρήστου Στυλιανίδη ως Υπουργού στην Ελλάδα μου προξένησε ανάμεικτα αισθήματα. Χαρά γιατί αναγνωρίσθηκαν οι ικανότητες και το ήθος του ανδρός από τον πρωθυπουργό της Ελλάδος και λύπη γιατί πιστεύω ότι η θέση του Χρήστου Στυλιανίδη δεν είναι στους υπουργικούς θώκους της Αθήνας αλλά στις πλατείες και τας οδούς και ρύμας της Λευκωσίας και των άλλων πόλεων και χωριών της Κύπρου. Και μαζί με όλους όσους αγωνιούν για το μέλλον της Κύπρου να αγωνιστεί για να αλλάξει ο πολιτικός πολιτισμός, το πολιτικό σύστημα και η διακυβέρνηση της χώρας, η οποία κινδυνεύει άμεσα και θανάσιμα να διχοτομηθεί και να γίνει μια τριτοκοσμική χώρα.

 

 [rml_read_more]

Πολλοί είναι οι συμπατριώτες μας που θεωρούμε ότι ο Χρήστος Στυλιανίδης διαθέτει τον χαρακτήρα, την προσωπικότητα, τις ικανότητες και τα ηγετικά χαρακτηριστικά που τον καθιστούν κατάλληλο για να ηγηθεί μιας προσπάθειας στο να αποκτήσει η Κύπρος μια χρηστή, αξιόπιστη και αποτελεσματική διακυβέρνηση. Δυστυχώς πολύ λίγες είναι οι άλλες προσωπικότητες που θα μπορούσαν να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε ένα τέτοιο εγχείρημα. Με την εξαγγελία της υπουργοποίησης του Στυλιανίδη είχα στα πλαίσια επαγγελματικής υποχρέωσης επαφή με γνωστό μεγαλοεπιχειρηματία ο οποίος δραστηριοποιείται επιχειρηματικά εκτός Κύπρου. Όπως συνήθως γίνεται, μετά την ολοκλήρωση της επαγγελματικής συνομιλίας, πιάσαμε κουβέντα για την κατάσταση στην Κύπρο. Η αγωνία του για τις εξελίξεις στο Κυπριακό ήταν μεγαλύτερη από τη δική μου. «Με το να αγωνιούμε, του είπα, τίποτε ουσιαστικό δεν αλλάζει». Και τον ρώτησα γιατί δεν αναλαμβάνει πρωτοβουλία για τη δημιουργία μιας πολιτικής κίνησης με στόχο και σκοπό να αλλάξει πορεία η πατρίδα μας. Η απάντηση του ήταν «Νόμιζα ότι με εκτιμούσες περισσότερο». «Και βέβαια σε εκτιμώ» του είπα. «Ε, τότε γιατί θέλεις να με μπλέξεις με τα σκατά» ρώτησε; Το ότι ο φίλος μου ζει σε ένα σπίτι 3000 τ.μ., με υπηρέτες και υπηρέτριες δεν οφείλεται στην κυπριακή κοινωνία.

Αφού τις τύχες του τις έφτιαξε εκτός Κύπρου. Στην κυπριακή κοινωνία όμως οφείλει την ύπαρξή του. Ο Χρήστος Στυλιανίδης από την άλλη στην κυπριακή κοινωνία οφείλει τόσο την ύπαρξή του όσο και όλα τα άλλα που διαθέτει. Ναι, δούλεψε σκληρά και έντιμα, αλλά η κυπριακή κοινωνία τον τίμησε και τον αντάμειψε γενναιόδωρα. Τώρα που τον έχει ανάγκη δεν πρέπει να ανταποδώσει σε αυτήν; Είναι δυνατόν να μην αισθάνεται την ατομική και κοινωνική ευθύνη του και να μένει αμέτοχος και εκ του μακρόθεν παρατηρητής της καταστροφής της πατρίδας μας; Οι εθνικές ασθένειες που οδήγησαν τη χώρα μας στο σημερινό κατάντημα δεν μπορούν να αντιμετωπισθούν από το σαθρό, ανίκανο και ανέντιμο πολιτικό σύστημα. Η Κύπρος βιώνει μια πολύπλευρη πολιτική χρεοκοπία. Η βασική αιτία αυτής της χρεοκοπίας είναι το έλλειμμα της ηγεσίας.

Ο Πλάτων είχε πει ότι, στην αποτελεσματική πολιτεία, οι «βασιλείς» πρέπει να είναι «φιλόσοφοι» ή «οι φιλόσοφοι» να είναι «βασιλείς». Σε εμάς, οι «βασιλείς», όχι μόνο δεν είναι «φιλόσοφοι», αλλά είναι πολύ κάτω από τον μέσο όρο μεγάλου ποσοστού των πολιτών. Αν άνθρωποι σαν τους δύο μου φίλους δεν καταδέχονται να ασχοληθούν με την πολιτική στον τόπο που τους γέννησε, πως θα αλλάξουν τα πράγματα; Άνθρωποι σαν τον Χρήστο Στυλιανίδη δεν πρέπει να λησμονούν ότι η ηγεσία συνδέεται με την αυτοθυσία. Αν χρειάζονται παραδείγματα ας στρέψουν το βλέμμα στον Γκάντι, τον Μαντέλα, τον Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ για να μην πω τον Χριστό και θεωρήσουν κάποιοι ότι βλασφημώ αφού Εκείνος δεν ήταν μόνο άνθρωπος. Ολοφάνερα η υπάρχουσα πολιτική τάξη καταστρέφει την πατρίδα μας. Οι ξένοι μας λυπούνται, μας χλευάζουν και μας λοιδορούν - Πως μπορούμε να μένουμε απαθείς, χωρίς καμία ουσιαστική αντίδραση; Η χώρα δεν μπορεί ν’ αλλάξει πορεία με μερεμέτια και μικροβελτιώσεις. Απαιτούνται βαθιές τομές παντού. Ο σχεδιασμός και η αποτελεσματική υλοποίηση των τομών αυτών απαιτούν στην πολιτική και στη διακυβέρνηση ό,τι καλύτερο διαθέτει η χώρα μας σε ικανούς και έντιμους ανθρώπους. Με δεδομένες τις υπερεξουσίες του Προέδρου της Δημοκρατίας η Κύπρος χρειάζεται επειγόντως ένα άνθρωπο που δεν θα έχει ως σκοπό την πολιτική καριέρα, το ατομικό και κομματικό συμφέρον, αλλά το κοινό καλό και το συμφέρον της πατρίδας. Έναν άνθρωπο που θα διαθέσει το μυαλό, την καρδιά και την ψυχή του για την Κύπρο. Σίγουρα η πορεία προς αναζήτηση ενός τέτοιου ανθρώπου είναι δύσκολη και γεμάτη εμπόδια. Όμως άλλος δρόμος δεν υπάρχει.