Πού είδε η ΕΕ την αλληλεγγύη;

Πότε η Ευρώπη επέδειξε αλληλεγγύη, μία από τις ιδρυτικές πράξεις δημιουργίας της; Μήπως το 2015 όταν η Ελλάδα «βούλιαζε» από πρόσφυγες που αναζητούσαν ασφάλεια και κατακλύζαν τα νησιά της ή τις περιοχές του Έβρου; Θυμόμαστε τις εικόνες σε Μυτιλήνη, Χίο, Ειδομένη, Κιλκίς και αλλού… Την τεράστια αγκαλιά που άνοιξε η Ελλάδα για να υποδεχθεί τις χιλιάδες των προσφύγων στην έναρξη της μεγάλης εκείνης ανθρωπιστικής κρίσης. Και δεν ήταν εύκολο. Με μια παραπαίουσα οικονομία, με τα μνημόνια να την κτυπούν αλύπητα, δεν άφησε τους πρόσφυγες να πνίγονται ή να πεθαίνουν στα σύνορα, όπως έκανε η Ουγγαρία του Όρμπαν, για παράδειγμα, με τα συρματοπλέγματα που έστηνε και τα τείχη που έκτιζε για να μην περάσει μύγα στο έδαφός της. Ανάλογη ήταν και η στάση άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Με τη ρητορική, πρώτα και κύρια, που έστρεφε τον κόσμο εναντίον των προσφύγων. Και η Τουρκία, στο έδαφος της οποίας έφταναν κατά χιλιάδες πονεμένοι και ρακένδυτοι Σύροι ή άλλων εθνικοτήτων πρόσφυγες, ζητούσε ανταλλάγματα για την υποδοχή τους. Και τα πήρε. Την ίδια ώρα, που οι διακινητές θησαύριζαν, φορτώνοντας σε βάρκες – σκοτώστρες και σαπιοκάραβα εκατοντάδες απελπισμένων, που ναυαγούσαν σε θάλασσα και ξέρες, αφήνοντας το πονεμένο τους σώμα βορά στα ψάρια και στα στοιχειά της φύσης…

Τα χρόνια πέρασαν και οι ευρωπαϊκές πολιτικές ντύθηκαν με ένα ανθρώπινο χρώμα, αλλά δεν άλλαξαν και πολύ οι πρακτικές. Και φτάσαμε στην τελευταία απόφαση για το Μεταναστευτικό και το Άσυλο, την Τετάρτη, μεταξύ Ευρωκοινοβουλίου, Συμβουλίου και Κομισιόν. Οι Ευρωπαίοι θα αποφασίσουν ποιος έρχεται στην ΕΕ και ποιος μπορεί να μείνει, όχι οι διακινητές. Αυτό σημαίνει περισσότερη προστασία αυτών που έχουν ανάγκη, σύμφωνα με τη Φον ντερ Λάιεν. Είναι πραγματικά μια ιστορική μέρα και μπορούμε να καταφέρουμε να επιδείξουμε αυτήν την άνευ προηγουμένου μεταρρύθμιση πριν από τις εκλογές του επόμενου έτους, κατά τη Μέτσολα. Και κατά τον ηγέτη της Ομάδας των Σοσιαλιστών, «καταφέραμε μια συμφωνία που δεν επικεντρώνεται μόνο στην προστασία των συνόρων, αλλά περιλαμβάνει επίσης αλληλεγγύη με τους πρόσφυγες καθώς και μεταξύ των κρατών μελών και υποστηρίζει το δικαίωμα στο άσυλο». Είναι όντως έτσι τα πράγματα; Για την ευρωομάδα της Αριστεράς ήταν μια «μαύρη μέρα για την ΕΕ». Η Διεθνής Αμνηστία υποστηρίζει ότι το σύμφωνο θα οδηγήσει σχεδόν σίγουρα περισσότερους ανθρώπους στην de facto κράτηση στα σύνορα της ΕΕ και θα μειωθούν οι εγγυήσεις για τους ανθρώπους που ζητούν άσυλο, κι αντί να δίνουν προτεραιότητα στην αλληλεγγύη μέσω μετεγκαταστάσεων και ενίσχυσης των συστημάτων προστασίας, τα κράτη θα μπορούν απλώς να πληρώσουν για να ενισχύσουν τα εξωτερικά σύνορα ή να χρηματοδοτήσουν χώρες εκτός ΕΕ για να εμποδίσουν τους ανθρώπους να φτάσουν στην Ευρώπη. Αντί για δίκαιη κατανομή, «χάρη» σε όσους πληρώνουν, δηλαδή, όπως λέει η Διεθνής Αμνηστία.