Γιατί ένας παιδοβιαστής να αποφυλακίζεται πρόωρα; Του αξίζει δεύτερη ευκαιρία;

Το Ανώτατο Δικαστήριο που συνεδρίασε ως Εφετείο επικύρωσε προ ημερών την ποινή των 10 ετών φυλάκισης που επιβλήθηκε σε 40χρονο παιδοβιαστή, ο οποίος καταδικάστηκε από το Μόνιμο Κακουργιοδικείο Λεμεσού για σεξουαλική εκμετάλλευση και κακοποίηση παιδιών.

[rml_read_more]

Το Ανώτατο Δικαστήριο στην απόφασή του έκανε ιδιαίτερη αναφορά στην προηγούμενη καταδίκη του συγκεκριμένου παιδοβιαστή, ο οποίος, ενώ καταδικάστηκε σε 20ετή ποινή φυλάκισης για βιασμό ανηλίκων, αποφυλακίστηκε πρόωρα εκτίοντας μόλις το ήμισυ της ποινής του. Με το ίδιο το Ανώτατο Δικαστήριο να ζητά αναθεώρηση του πλαισίου μείωσης των ποινών και πρόωρης αποφυλάκισης καταδικασθέντων ιδίως σε περιπτώσεις όπου τα εγκλήματα που διέπραξαν είναι ιδιαιτέρως σοβαρά. Σ’ αυτόν τον παιδοβιαστή δόθηκε δεύτερη ευκαιρία και τι έκανε; Αφού αποφυλακίστηκε πρόωρα κακοποίησε σεξουαλικά άλλα δύο παιδάκια που είναι συγγενικά του πρόσωπα.

Δυστυχώς, κάποιοι που κυκλοφορούν ανάμεσά μας, και κόπτονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, θεωρούν ότι και οι παιδοβιαστές θα πρέπει να έχουν μια δεύτερη ευκαιρία. Όπως στην παραπάνω περίπτωση, που μετά την πρόωρη αποφυλάκισή του κατέστρεψε σωματικά και ψυχικά άλλες δύο αθώες ψυχές. Αλήθεια τι θα έλεγαν όλοι αυτοί οι υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εάν έπεφταν οι ίδιοι ή τα δικά τους παιδιά θύματα των ανώμαλων ορέξεων των παιδοβιαστών; Θα τους έδιναν, άραγε, μια δεύτερη ευκαιρία;

Οι σεξουαλικές κακοποιήσεις παιδιών στην Κύπρο, δυστυχώς, αυξάνονται συνεχώς, με τους θύτες να προέρχονται στην καταπληκτική πλειοψηφία των περιπτώσεων από το περιβάλλον των παιδιών. Αυτή η τραγική διαπίστωση θα πρέπει να ηχήσει σαν καμπανάκι στα αφτιά των αρμοδίων.

Η επιβολή ποινής φυλάκισης στους παιδοβιαστές, και μάλιστα πολυετούς, καθίσταται όχι μόνο αναπόφευκτη αλλά και επιβεβλημένη για το έγκλημά τους, για τις αθώες ψυχές που βίασαν και διέλυσαν, για τα ψυχολογικά προβλήματα που άφησαν σ’ αυτά τα παιδιά, καταστρέφοντας, κυριολεκτικά, τη ζωή τους. Που οδήγησαν παιδιά στην αυτοχειρία, διότι δεν μπορούσαν να το διαχειριστούν ή και να σηκώσουν το βάρος του στιγματισμού.

Είναι καιρός να εξεταστεί από το αρμόδιο Υπουργείο Δικαιοσύνης και η ποινή του χημικού ευνουχισμού στους παιδοβιαστές, που σήμερα επιβάλλεται από δικαστήρια σε πολιτείες των ΗΠΑ και σε άλλες χώρες. Δηλαδή, τη χορήγηση φαρμάκων τα οποία μειώνουν σημαντικά τις σεξουαλικές ορέξεις και κατά συνέπεια εμποδίζουν τον υποτροπιασμό των ατόμων που έχουν διαπράξει σεξουαλικά αδικήματα. Σκεφτείτε το κ. Γιολίτη. Γίνεται.