Το golden boy της κρατικής μηχανής

«Το ότι ο Νίκος Χριστοδουλίδης βρίσκεται στο στόχαστρο ενός κατεστημένου που δεν του συγχωρεί ότι εκλέχθηκε στην προεδρία της Δημοκρατίας, αυτό είναι δεδομένο και μπορούν να το διαπιστώσουν οι πολίτες καθημερινά» εξηγούσε στην Κατερίνα Αγαπητού ο Νικόλας Παπαδόπουλος με αφορμή το θέμα που προέκυψε με τους συνεργάτες σε Προεδρικό και υπουργεία που δεν είχαν πτυχίο. Αφήνοντας τον καθένα με την απορία πώς αντιλαμβάνεται το κατεστημένο ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ και ποιους συμπεριλαμβάνει σε αυτό. Διότι, για την εκλογή Χριστοδουλίδη συνασπίστηκε ολόκληρο σχεδόν το κατεστημένο. Απόδειξη τούτου ότι στο πλευρό του βρέθηκαν ο ίδιος ο Νικόλας Παπαδόπουλος, ο κύκλος του Νίκου Αναστασιάδη, η ΕΔΕΚ του Σιζόπουλου, η ΔΗΠΑ του Καρογιάν, η πλειοψηφία των παραδοσιακών μέσων και ένας μεγάλος αριθμός επιχειρηματιών και συμφερόντων που την προηγούμενη δεκαετία είχαν βρεθεί στο πλευρό του τέως Προέδρου. Τους λόγους τους διαπιστώνουν οι πολίτες καθημερινά. Την ίδια στιγμή που ο Νίκος Χριστοδουλίδης ανέλαβε να εκπροσωπήσει και ένα δημοσιοϋπαλληλικό σύστημα του οποίου αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Τα όσα ανέδειξε η Ελεγκτική Υπηρεσία την περασμένη βδομάδα, που ήρθαν να προστεθούν σε μια μακρά λίστα ενεργειών, ήταν επιβεβαιωτικά μιας αντίληψης που ο Πρόεδρος έδειξε καθ’ όλη την πορεία του. Σύμφωνα με την ανακοίνωση, για την περίοδο από 14/4/2014 μέχρι τις 28/2/2018 κατά την οποία ο Νίκος Χριστοδουλίδης, παράλληλα με τα καθήκοντά του ως δημόσιος υπάλληλος, εκτελούσε χρέη κυβερνητικού εκπροσώπου έλαβε -πέραν της μισθοδοσίας του- πρόσθετο ποσό ύψους €157.209 σε επιδόματα παραστάσεως και συμπληρωματική μισθοδοσία, άλλο ένα ποσό της τάξης των €41.024 ως επίδομα συντήρησης εξωτερικού, ενώ για 4 χρόνια χρησιμοποιούσε κρατικό όχημα ακόμα και για τις ιδιωτικές του μετακινήσεις, κάτι που βάσει της νομοθεσίας που ίσχυε κατά τον ουσιώδη χρόνο, δεν δικαιούταν ούτε ως κυβερνητικός εκπρόσωπος. Πριν, δε, την αφυπηρέτησή του από τη δημόσια υπηρεσία για να διοριστεί υπουργός Εξωτερικών, απαίτησε και πληρώθηκε επιπλέον άδεια 75 ημερών που επίσης δεν δικαιούταν. Το πιο σημαντικό, το Υπουργικό αποφάσισε πληρωμές (αντικανονικές εν πολλοίς) τις οποίες σκόπιμα επέλεξε να μην δημοσιεύσει και στις οποίες ο ίδιος συναίνεσε.

Προφανώς και δεν ήταν όλα τα επιδόματα παράνομα. Κάποια από αυτά ήταν νομότυπα, κάποια στα όρια της νομιμότητας. Το γεγονός όμως ότι, ενώ ανέλαβε κυβερνητικός εκπρόσωπος, παρέμεινε στη δημόσια υπηρεσία για να μην απολέσει τη μονιμότητα της δημόσιας υπηρεσίας, επιδιώκοντας την ίδια στιγμή να έχει τα οικονομικά και άλλα ωφελήματα ενός κρατικού αξιωματούχου, αλλά και το ότι καταδέχθηκε να λαμβάνει πληρωμές που για ευνόητους λόγους δεν είχαν δημοσιευτεί καθώς και αποζημίωση συσσωρευμένης άδειας (μέρος της οποίας σύμφωνα με την Ελεγκτική Υπηρεσία δεν δικαιούταν), είναι ενδεικτικό μιας απόλυτα προβληματικής νοοτροπίας, που αγγίζει και την ηθική του. Δεν είναι απλά ότι λειτούργησε και συνεχίζει να λειτουργεί ως δημόσιος υπάλληλος, αλλά ότι χρησιμοποίησε κάθε παράθυρο, κάθε τέχνασμα για να εκμεταλλευτεί δημόσιους πόρους για ίδιον όφελος. Αναδεικνύοντας εαυτόν σε golden boy της κρατικής μηχανής.

Ούτε και πρόκειται για μεμονωμένη περίπτωση. Μιλάμε για έναν άνθρωπο που δεν έχει πρόβλημα, ενώ ως Πρόεδρος λαμβάνει μισθό από το Δημόσιο πέραν των 10.000, να παίρνει και σύνταξη. Ο οποίος λάμβανε επίδομα κάλυψης διδάκτρων ιδιωτικού σχολείου ενώ ήταν στην Κύπρο. Που απέναντι στις φωνές οικονομολόγων για διασύνδεση της ΑΤΑ με την παραγωγικότητα, τις ισχυρές συστάσεις του ΔΝΤ αλλά κυρίως τις προεκλογικές του δεσμεύσεις προχώρησε σε οριζόντια καταβολή της, από την οποία επίσης αυξάνει τα έσοδά του, οδηγώντας σε εκτόξευση του κρατικού μισθολογίου. Και ο οποίος προχώρησε σε ρεκόρ διορισμών βοηθών και συμβούλων (αυξάνοντας κατά 19 τον ήδη τεράστιο αριθμό βοηθών επί Αναστασιάδη). Δημιουργώντας στην ουσία εντός Προεδρικού έναν παράλληλο δημόσιο τομέα. Έναν άνθρωπο που προσπάθησε με κάθε τρόπο να επωφεληθεί από το σύστημα, λειτουργώντας ως ο απόλυτος εκφραστής του Δημοσίου. Χρησιμοποιώντας το παράλληλα ως φέουδο για να εξυπηρετήσει τις κομματικές και προσωπικές στρατιές και ως εφαλτήριο για επανεκλογή του. Το περίεργο βλέποντας πώς λειτούργησε όλο αυτό το διάστημα δεν είναι πως παρέμεινε στο Δημόσιο ενώ ανέλαβε χρέη κυβερνητικού εκπροσώπου αλλά το ότι δεν παρέμεινε δημόσιος υπάλληλος αναλαμβάνοντας και το Υπουργείο Εξωτερικών.

«Ο Πρόεδρος δεν πρόκειται να κάνει κάτι που δεν είναι συμβατό με το αξίωμά του ή τον θεσμό που υπηρετεί», διαβεβαίωσε την Κατερίνα Ηλιάδη ο βοηθός κυβερνητικός εκπρόσωπος, Γιάννης Αντωνίου. Τι όμως από αυτά που παρακολουθούμε εδώ και 10 μήνες είναι συμβατό με το αξίωμα που υπηρετεί; Με το ήθος, την αξιοπρέπεια και την εικόνα που αναμένει ο πολίτης από τον Πρόεδρο της χώρας;

Όταν ο Νίκος Χριστοδουλίδης αναλάμβανε την προεδρία, το ερώτημα που τίθετο από πολλούς ήταν κατά πόσον ήταν ικανός (ή διατεθειμένος) να τα βάλει με το γιγαντωμένο κατεστημένο και να φέρει σε κάποιο βαθμό έστω, το «νέο» που είχε υποσχεθεί. Σε 10 μόλις μήνες κατάφερε να αναιρέσει οτιδήποτε εξέφραζε και εκπροσωπούσε προεκλογικά, ταυτιζόμενος απόλυτα με το χθες όσον αφορά τον κυνισμό με τον οποίο διορίζει και πολιτεύεται και επιβεβαιώνοντας κάθε μια από τις «παρακαταθήκες» της προηγούμενης κυβέρνησης. Κι όλα αυτά εμφανιζόμενος ως ο εκπρόσωπος της κοινωνίας και κουνώντας το δάκτυλο στο παλιό. Διαδέχθηκε μια κυβέρνηση που είχε φέρει την ασυδοσία σε πρωτόγνωρα επίπεδα, με ρεκόρ παράνομων διορισμών, ένα απόλυτα πελατειακό κράτος, και την αξιοπιστία της εξουσίας στα τάρταρα. Και κατάφερε πριν συμπληρώσει 1 χρόνο να επιβεβαιώσει όλα όσα πάνε λάθος στον δημόσιο τομέα και το κράτος. Σήμερα ο ίδιος αποτελεί τον σημαντικότερο εκπρόσωπο του κατεστημένου και του συστήματος. Μέσα στο οποίο εδώ και καιρό έχει συμπεριλάβει για τα καλά και τον εαυτό του. Αυτό εκλέχθηκε να υπηρετήσει. Αυτό υπηρετεί. Μαζί και όλες τις στρεβλώσεις του.

antopoly@cytanet.com.cy