Εξαγγελίες χωρίς αντίκρισμα

Ο τρόπος που πολιτεύεται ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης κατά τους εννιά πρώτους μήνες της διακυβέρνησής του δίνει την αίσθηση ότι πολλά ζητήματα τα χειρίζεται ως εάν ακόμη βρισκόμαστε στην προεκλογική περίοδο. Με καθενυκτικές παραστάσεις στην τηλεόραση, με εγκαίνια και κορδέλες, με πατριωτικούς λόγους σε εθνικά μνημόσυνα και φεστιβάλ κάθε είδους, δεν αφήνει ευκαιρία να πάει χαμένη και να του στερήσει την προβολή στα ΜΜΕ. Η παρουσία του σε όλες τις περιπτώσεις συνοδεύεται από ομιλίες που χαϊδεύουν τα αφτιά όσων τον ακούν και δεν φείδεται υποσχέσεων, εξαγγελιών και πολλών «θα» προς ικανοποίηση του εκάστοτε ακροατηρίου. Η υποχρεωτική παρακολούθησή του από όλο τον κόσμο στην τηλεόραση, αφού προβάλλεται σε όλα τα δελτία ειδήσεων όλων των καναλιών, λειτουργεί με τέτοιο τρόπο ώστε η εικόνα του να αποτυπώνεται στο υποσυνείδητό μας και να τον θεωρούμε απαραίτητο. Αυτό, πέραν του ότι κουράζει, ίσως να είναι ο λόγος της καθημερινής υπερπροβολής του.

Θέλει να δώσει την εντύπωση ότι παλεύει αδιάκοπα, τόσο για την επίλυση του Κυπριακού όσο και για τη διεθνή εικόνα της Κύπρου. Οι προτάσεις του ακούγονται ευχάριστα στο εσωτερικό, ανεξάρτητα του ότι στις πλείστες των περιπτώσεων είναι ανέφικτες και αντικειμενικά ανεφάρμοστες. Ωστόσο, πετυχαίνουν πρόσκαιρα τους στόχους τους χαρίζοντάς του πολιτικούς πόντους. Ο λόγος του εκφέρεται με τέτοια πειθώ, που διερωτάται κάποιος αν ο ίδιος πιστεύει αυτά που διακηρύσσει, ή εντάσσονται στο σχέδιο της επικοινωνιακής του πολιτικής να δίνει πάντοτε στον κόσμο κάτι για να περιμένει. Γιατί είναι πολύ απίθανο να μη διαθέτει τη στοιχειώδη κρίση να αντιλαμβάνεται ότι οι προτάσεις του δεν μπορούν να υλοποιηθούν. Συνεπώς, ισχύει μάλλον το δεύτερο, δηλαδή οι λόγοι και οι υποσχέσεις του γίνονται για λόγους εντυπώσεων που είναι μια μορφή εξαπάτησης του λαού.

Αν δούμε τις κατά καιρούς προτάσεις του, θα διαπιστώσουμε ότι μερικά πράγματα λέγονται απλά για να λέγονται. Η δημιουργία του υποθαλάσσιου αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου, ο γνωστός East Med, δεν μπορεί να εφαρμοστεί για διάφορους λόγους. Οι ποσότητες φ.α. που διαθέτουμε δεν επαρκούν, οι μεγάλες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην Ανατολική Μεσόγειο δεν ενδιαφέρονται και δεν συζητούν το θέμα, αλλά ο πιο σοβαρός λόγος είναι ο παράγοντας Τουρκία την οποία θέλουμε να αποκλείσουμε. Ο Πρόεδρος έχει κατ’επανάληψη επιχειρήσει την ενεργότερη εμπλοκή της ΕΕ στο Κυπριακό και μάλιστα άφησε να διαρρεύσουν κάποια ονόματα προσωπικοτήτων για να αναλάβουν ως απεσταλμένοι και καλλιεργήθηκε στον κόσμο μια αισιοδοξία προς αυτή την κατεύθυνση. Η Ευρώπη δεν έδειξε το απαιτούμενο ενδιαφέρον για διάφορους λόγους. Θα υποκαθιστούσε τον ρόλο των ΗΕ; Και το σημαντικότερο, πώς θα συναινούσε η Τουρκία όταν το ένα από τα δύο μέρη, η Κύπρος, είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ η ίδια η Τουρκία όχι; Ήταν συνεπώς καταδικασμένη η πρόταση του Προέδρου να απορριφθεί. Παρ' όλα αυτά ο Πρόεδρος επέμενε να υπόσχεται στον λαό την εμπλοκή της ΕΕ. Θυμόμαστε τι ανέφερε σε δηλώσεις του τον περασμένο Ιούνιο: «Ερχόμενος στη Λεμεσό από τη Λευκωσία, έγινα αποδέκτης ενός τηλεφωνήματος βάσει του οποίου φαίνεται να υπάρχουν προοπτικές για την ενεργότερη εμπλοκή της ΕΕ στο Κυπριακό»!

Ακριβώς ανάλογα ισχύουν και για τον διορισμό απεσταλμένου του ΓΓ, ότι ήταν θέμα κάποιων ημερών και μάλιστα κυκλοφόρησαν και ονόματα. Τι σημαίνει τούτο; Τα ήξερε ο Πρόεδρός μας αλλά μας δούλευε; Για τη βοήθεια στη Γάζα, προσπάθησε να το παίξει διεθνής παίκτης και έσπευσε να ανακοινώσει τη δημιουργία θαλάσσιου ανθρωπιστικού διαδρόμου (πρωτοβουλία Αμάλθεια), γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι υπάρχουν συγκεκριμένα τεχνικά προβλήματα αφού στη Γάζα δεν υπάρχει κατάλληλο λιμάνι. Εντούτοις προχώρησε και έκανε την πρόταση της οποίας έκανε πλήρη επικοινωνιακή αξιοποίηση στο εσωτερικό. Το αποτέλεσμα είναι να καθυστερεί η αποστολή της βοήθειας.

Αυτά είναι μερικά μόνο παραδείγματα που δείχνουν την αμετροέπεια του Προέδρου που θέτει ως προτεραιότητα τη δύναμη της εικόνας και όχι την ουσία. Στοχεύει στη βραχεία μνήμη του κόσμου, ότι με την πάροδο του χρόνου θα ξεχάσει τις εξαγγελίες του, κάποιο άλλο θέμα θα προκύψει και έτσι ροκανίζεται ο χρόνος.