Τα τουρκικά και τα εβραϊκά της κατοχής

Είμαστε παράξενοι άνθρωποι. Αποκαλούμε κατοχικό το Ισραήλ. Δεν αποκαλούμε έτσι την Τουρκία. Φωνάζουμε βάρβαρο το Ισραήλ καθώς συνθλίβει τους Παλαιστίνιους και δεν υψώνουμε τη φωνή μας καθώς η Τουρκία συνθλίβει τους Κούρδους. Είμαστε αλληλέγγυοι με τους Παλαιστίνιους που βρίσκονται στις φυλακές του Ισραήλ και δεν κουνάμε το δαχτυλάκι μας για τους πολιτικούς κρατούμενους στις φυλακές της Τουρκίας. Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα να επιστρέψουν στα εδάφη τους οι Παλαιστίνιοι που εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους και δεν υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα επιστροφής των Ελληνοκυπρίων που εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους στην Κύπρο. Καθώς το Ισραήλ ρίχνει τόνους βόμβες στη Γάζα, εμείς εδώ γιορτάζουμε την εθνική επέτειο του κατακτητή μας. Δεν απαιτούμε ακόμα και για εμάς τα ανθρώπινα δικαιώματα που απαιτούμε για τον παλαιστινιακό λαό.

Για εσάς είναι πιο εύκολο να αντιτίθεστε στην τυραννία σε μια άλλη χώρα από το να αντιτίθεστε στην τυραννία στην ίδια την πατρίδα σας, έτσι δεν είναι; Έκτισαν θρόνο στην καρδιά σας οι επαναστάτες, οι οποίοι ξεψύχησαν στα ικριώματα στον κόσμο, όμως δεν μνημονεύσατε έστω και μία φορά τους αγωνιστές της ΕΟΚΑ οι οποίοι εκτελέστηκαν εκ μέρους των Άγγλων αποικιοκρατών στη φυλακή στην Κύπρο. Είστε οργισμένοι για την κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών από το Ισραήλ, όμως μείνατε σιωπηλοί όταν η Τουρκία κατακτούσε τα συριακά εδάφη. Μάλιστα, τη χειροκροτήσατε. Γιορτάζετε κάθε 20 Ιουλίου την εισβολή και την κατοχή των κυπριακών εδαφών. Μοιρολογείτε για τα παιδιά που σκοτώθηκαν στη Γάζα, απαιτείτε να τιμωρηθούν οι δράστες, όμως δεν ζητάτε από τους δράστες των δολοφονιών στην Κύπρο να λογοδοτήσουν. Και ουδέποτε απαιτήσατε να τιμωρηθούν. Το Ισραήλ είναι βάρβαρο για εσάς. Η δε Τουρκία απελευθερωτής. Αν το Ισραήλ βομβαρδίζει τη Γάζα, βομβάρδισε και η Τουρκία την Κύπρο. Οι Παλαιστίνιοι δεν έχουν εγγυητή. Εμείς έχουμε εγγυητή. Μήπως σε αυτό οφείλεται; Δεν ήταν δύσκολο να συνθλίψει η Τουρκία τον κατακερματισμένο και διαλυμένο ελληνοκυπριακό στρατό στην Κύπρο. Όμως, αν έβρισκε απέναντί της μια δύναμη που πρόβαλλε περισσότερη αντίσταση, θα έριχνε πιο πολλές βόμβες εδώ, έτσι δεν είναι; Είμαστε και εμείς ένας καταπιεσμένος λαός, όπως τους Παλαιστίνιους. Υπερασπιζόμαστε τους Παλαιστίνιους. Όμως, δεν υπερασπιζόμαστε τον εαυτό μας. Άλλωστε τι θα υπερασπιστούμε μετά που δεχτήκαμε ως απελευθερωτή την κατοχική δύναμη;

Ενώ καίει μέσα μας ο πόνος για τα χιλιάδες παιδιά που σκοτώνονται στη Γάζα, πρέπει παρά ταύτα να πω ότι θαυμάζω τη δημοκρατία του Ισραήλ. Στο Τελ Αβίβ υπάρχει ένας αντιπολιτευόμενος Τύπος, ο οποίος καταδικάζει έντονα την επίθεση του Ισραήλ και απαιτεί τον άμεσο τερματισμό της. Εκθέτει τα εγκλήματα πολέμου του Ισραήλ. Η εφημερίδα «Haaretz» δημοσίευσε μία προς μία τις φωτογραφίες των 67 παιδιών από τα χιλιάδες παιδιά των Παλαιστινίων που σκοτώθηκαν. Κάτι τέτοιο ούτε στην Τουρκία γίνεται, ούτε σε εμάς. Κανένας δεν μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο ενώ η Τουρκία είναι σε πόλεμο με μια χώρα. Και εδώ σε εμάς κανένας δεν μπορεί να το κάνει. Όταν η Τουρκία έμπαινε στο Αφρίν, εμείς το κάναμε πρωτοσέλιδο, αντιταχθήκαμε στον πόλεμο και μας συνέβησαν τα πάντα. «Άλλη μια επιχείρηση εισβολής από την Τουρκία», είπαμε. Μας επιτέθηκαν λυσσασμένοι. Σκεφτείτε τι θα γινόταν αν γράφαμε εμείς για την Τουρκία αυτά που γράφει για την επίθεση του Ισραήλ η εφημερίδα «Haaretz» του Τελ Αβίβ.

Υπάρχουν διδάγματα που αντλούμε από αυτόν τον πολύ καταστροφικό πόλεμο που συνεχίζεται αυτή τη στιγμή. Όμως σε τι ωφελούν. Δεν μπορούμε να κοιτάξουμε καν πλέον τις ματωμένες φωτογραφίες των παιδιών που μας έρχονται από τη Γάζα. Μου φαίνεται παράξενο ακόμα και να ασχολούμαστε με τα δικά μας προβλήματα που δεν έχουν τέλος. Οι βουλευτές στη βουλή μας μαριονέτα επιτέθηκαν ο ένας του άλλου, λέει. Η αντιπολίτευση επέκρινε σφοδρά την κυβέρνηση μαριονέτα με πορεία από την Πύλη Κερύνειας προς το Σαράι, λέει. Προσπεράστε τα αυτά, προσπεράστε τα. Κοιτάξτε τη Γάζα. Νά εκεί είναι. Κάτω από τη μύτη μας. Κοιτάξτε τα κτήρια που μετατράπηκαν σε ερείπια, τους ανθρώπους που στενάζουν κάτω από τα συντρίμμια και τα παιδιά που κλαίνε αγκαλιάζοντας το ένα το άλλο. «Παρά να βλέπω τον θάνατο ενός παιδιού, επιστρέφω το εισιτήριο έλευσής μου σε αυτόν τον κόσμο», λέει ο συγγραφέας. Δείξτε λίγη ενσυναίσθηση. Τουλάχιστον για κάποιο χρονικό διάστημα μην αναρτάτε τις φωτογραφίες από τα τραπέζια του φαγητού σας να τις βλέπουν όλοι. Δεν είναι συνηθισμένες μέρες οι σημερινές. Γινόμαστε μάρτυρες ενός μαζικού εγκλήματος. Και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο από το να σπαράζουμε.

Η Κύπρος περιμένει τον νέο ειδικό απεσταλμένου του ΟΗΕ που θα διοριστεί. Δεν είναι αυτό που περιμένω εγώ. Εγώ περιμένω να σταματήσουν τα εγκλήματα που διαπράττει στη Γάζα αυτός ο κατά συρροήν δολοφόνος.