Οι «κοκορομαχίες» των θεσμών

Η κόντρα Γενικού εισαγγελέα και Γενικού Ελεγκτή έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Ο μεν Γενικός Εισαγγελέας απειλεί ότι θα παύσει τον Γενικό Ελεγκτή, ο δε Ελεγκτής καθημερινά επικρίνει τις ενέργειες του Γενικού Εισαγγελέα.

Ποιος έχει δίκαιο και ποιος άδικο είναι δύσκολο να αποφανθεί κάνεις. Η κόντρα όμως αυτή θα πρέπει να σταματήσει άμεσα, γιατί ο κόσμος κουράστηκε να βλέπει καθημερινά τις «κοκορομαχίες» των θεσμών. Είτε θα πρέπει να συμφιλιωθούν, είτε ο ένας από τους δύο να παραιτηθεί. Νομίζω ο τόπος αντιμετωπίζει πολύ πιο σοβαρά προβλήματα από τα καμώματα και τα καπρίτσια των θεσμών που υποτίθεται υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον. Ίσως θα πρέπει άμεσα να παρέμβει ο ΠτΔ για να βρεθεί μια λύση για να σταματήσει ο διασυρμός των πλέον σοβαρών θεσμών του τόπου.

Αν ξεκινήσουμε από τον Γενικό Εισαγγελέα, δεν έχει το κύρος των προκατόχων του, ούτε ίσως, κατά τη γνώμη μου, τις απαραίτητες εμπειρίες για τέτοια καίρια θέση. Η υπόθεση Νικολάου και η υπόθεση Κατσουνωτού είναι δείγματα γραφής του μικρού αναστήματος τού ανδρός. Τις προάλλες κατακεραυνώθηκε με την επιστολή καταπέλτη της MFRR, για το θέμα των καταγγελιών Μακάριου Δρουσιώτη, και μέχρι τώρα δυστυχώς αγρόν ηγόρασε. Αιωρείται ακόμα η εντύπωση και η σκιά του τέως, ότι τον διόρισε για να τον προστατεύσει και με τις πράξεις του τείνει να επιβεβαιώσει αυτή την άποψη.

Τώρα η περίπτωση του Γενικού Ελεγκτή. Είναι πράγματι φαινόμενο πρωτόγνωρο για τα κυπριακά δεδομένα. Σε πολλές περιπτώσεις, με τις παρεμβάσεις του, έχει δίκαιο και είναι προς τιμήν του. Υπηρετεί τον θεσμό που ηγείται πολύ πιο αποτελεσματικά και καλύτερα από τους προκατόχους του. Το μεγάλο του όμως πρόβλημα είναι οι εμμονές του και η εμπάθειά του εναντίον ορισμένων προσώπων. Όλοι θυμούνται την εμπάθεια που είχε εναντίον του αείμνηστου Σωκράτη Χάσικου. Αντί να βρίσκεται στο ίδιο στρατόπεδο, γιατί ο αγαπητός Σωκράτης κτυπούσε τη διαφθορά όσο κανένας άλλος, τον κυνηγούσε χωρίς συγκεκριμένους λόγους, στοιχεία και τεκμηρίωση. Ας μην ξεχνούμε ότι ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα, αυτό της Δρομολαξιάς, ξεσκεπάστηκε χάριν των ενεργειών του τότε υπουργού Εσωτερικών και όχι λόγω ευρημάτων του Οδυσσέα Μιχαηλίδη.

Εάν έλειπαν τα πιο πάνω, τότε ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης θα μπορούσε να αναγνωρισθεί από όλους ως ο καλύτερος Γενικός Ελεγκτής που υπήρξε ποτέ, από ιδρύσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Δυστυχώς, στην αντίπερα όχθη, δηλαδή, ο Γενικός Εισαγγελέας, μέχρι τώρα τουλάχιστον δεν έδωσε δείγματα γραφής για τη βαρύτητα με την οποία επιτελεί τα καθήκοντά του στον θεσμό που εκπροσωπεί.

Ο Γενικός Εισαγγελέας, δυστυχώς, θα πρέπει και αυτός να δέχεται κριτική. Ως πολίτες αυτού του τόπου, όλοι δικαιούμαστε να τον κρίνουμε. Με όλο τον σεβασμό προς τον θεσμό που υπηρετεί και προς τον ίδιο προσωπικά, λυπούμαι να παρατηρήσω ότι δεν βοηθά καθόλου την κατάσταση. Το «Η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, πρέπει και να φαίνεται τίμια» δεν του έγινε βίωμα.

Τρανό παράδειγμα οι σχέσεις του με τον τέως ΠτΔ. Δεν γίνεται να έχουν γραφεί τόσα και τόσα, άρθρα και ολόκληρα βιβλία, και να μην κάνει καμία απολύτως παρέμβαση. Τουλάχιστον να διατάξει έρευνα για τα γραφόμενα αυτών που ισχυρίζονται ότι ο τέως είναι ένοχος σωρείας αδικημάτων. Πότε ο Γενικός Εισαγγελέας αυτεπάγγελτα ζήτησε την έρευνα ενός σκανδάλου από τα τόσα που είδαν το φως της δημοσιότητας; Τουναντίον, στην περίπτωση του πορίσματος της Επιτροπής Νικολάτου, η έγνοια του ήταν να τη λογοκρίνει και να αφήσει το σκάνδαλο να ξεχαστεί, δίνοντας το πόρισμα στη δημοσιότητα «μαυρισμένο».

Αντίθετα, κυκλοφορεί δημοσίως με τον τέως, δίνοντας την εντύπωση ότι δεν τον ενδιαφέρουν ποσώς τα τόσα που δικαίως ή αδίκως καταλογίζονται στον Νίκο Αναστασιάδη. Σίγουρα για τον τέως ισχύει το τεκμήριο της αθωότητας, κάτι το οποίο όλοι θα πρέπει να το σεβαστούν. Όμως, ο Γενικός Εισαγγελέας, δεοντολογικά τουλάχιστον, θα έπρεπε να κρατά αποστάσεις.

Η δικαιολογία ότι είναι φίλος του, σεβαστή μεν, αλλά ας μην ξεχνά ποιος είναι. Άλλωστε, δεν ενδιαφέρουν τον απλό πολίτη οι φιλίες του κ. Σαββίδη. Δυστυχώς, για ορισμένους αξιωματούχους ορισμένα πράγματα δεν «επιτρέπονται» για λόγους αρχής και μόνο.

Αν θέλει να συμπεριφέρεται όπως ο καθένας από εμάς, που το δικαιούται, χωρίς δεοντολογικούς φραγμούς, τότε ας παραιτηθεί για να είναι και αυτός ένας απλός πολίτης χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα για το πού κυκλοφορεί και με ποιους συναναστρέφεται.

Προς αποφυγήν της οποιασδήποτε παρεξηγήσεως, δεν αμφισβητώ την εντιμότητα του Γιώργου Σαββίδη αλλά τις συμπεριφορές του και το έργο που επιτελεί.