«Έχει πέραν των 7 χρόνων να γεμίσω καλάθι να πάρω σπίτι μου», είπε σε δηλώσεις του την περασμένη Δευτέρα διασώστης, ο οποίος εργάζεται στην Υπηρεσία Ασθενοφόρων. Είχε προηγηθεί την Πέμπτη η συζήτηση στην Επιτροπή Υγείας της Βουλής, στην οποία εκπρόσωποι των διασωστών είχαν απευθύνει έκκληση στους βουλευτές να τους βοηθήσουν, ούτως ώστε από την κλίμακα Α2 που είναι αυτήν τη στιγμή να πάνε στην Α5. Από τα 1.200 ευρώ μισθό, να πάνε στα 1.400 ευρώ. Μιλάμε για 70 διασώστες, εκ των οποίων οι 50 είναι υπάλληλοι του Υπουργείου Υγείας. Αν πάρουν αυτήν την αύξηση θα επηρεαστεί ο κρατικός προϋπολογισμός κατά 200.000 ευρώ τον χρόνο. Μηδαμινό το κόστος απέναντι στην προσφορά και στη δράση των εν λόγω επαγγελματιών. Μιλάμε για τους ανθρώπους που είναι εκεί 24 ώρες το 24ωρο, δίνουν σώμα και ψυχή. Είναι οι πρώτοι που θα χειριστούν έναν πολυτραυματία, κάποιον που έπαθε εγκεφαλικό, καρδιακό επεισόδιο. Σώζουν καθημερινά δεκάδες ζωές και είτε μας αρέσει είτε όχι, όλοι μας σε κάποια φάση της ζωής μας θα τους χρειαστούμε.
Ας αφήσουμε τους διασώστες και ας πιάσουμε τα παιδιά της ειδικής εκπαίδευσης. Χθες, στην Επιτροπή Παιδείας στη Βουλή συζητήθηκε για πολλοστή φορά το θέμα των σχολικών συνοδών, οι οποίοι ποτέ δεν αρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες που υπάρχουν. Ανάμεσα σε άλλα λέχθηκε ότι μαθητές μένουν χωρίς συνοδό, γιατί δεν υπάρχουν κονδύλια για στήριξη των αναγκών των μαθητών αυτών. Μόνο τις τελευταίες 20 ημέρες είδαν το φως της δημοσιότητας πέραν των 10 καταγγελιών για παιδιά με σοβαρά προβλήματα υγείας, όπως εγκεφαλική παράλυση, τα οποία δεν έχουν συνοδό. Κάποια, μάλιστα, δεν ήταν εφικτό να πάνε σχολείο μέχρι να βρεθεί συνοδός. Τελευταία ήταν η καταγγελία του βουλευτή του ΑΚΕΛ, Αντρέα Πασιουρτίδη, για μαθητή σε Λύκειο στην επαρχία Λάρνακας, ο οποίος χρειάζεται συνοδό. Αρχικά το Υπουργείο Παιδείας δεν του είχε παραχωρήσει συνοδό, παρά τις προσπάθειες των γονιών του, γιατί δεν υπήρχε κονδύλι. Έκανε μια ανάρτηση ο βουλευτής, πήρε διαστάσεις το θέμα και ξαφνικά βρέθηκε το κονδύλι. Δεν είναι η πρώτη φορά που το κονδύλι βρίσκεται, αφού παρέμβουν βουλευτές και ΜΜΕ. Έτσι; Το χειρότερο, βέβαια, είναι να έρχεται το Υπουργείο Παιδείας και να λέει ότι δεν υπάρχει πρόνοια στον νόμο για παραχώρηση «αποκλειστικού» συνοδού.
Μπορεί τα παραδείγματα που δόθηκαν παραπάνω να μην σχετίζονται το ένα με το άλλο, αλλά δείχνουν το εξής: Σε αυτήν τη χώρα, για την υγεία και την παιδεία δίνουμε λεφτά με το σταγονόμετρο. Αν ήταν, όμως, για να αγοράσουμε λιμουζίνες ή για να αυξήσουν κάποιοι τους ήδη παχυλούς μισθούς τους δεν έχουμε πρόβλημα. Πρέπει επιτέλους αυτό το κράτος, που θέλει να ονομάζεται κράτος πρόνοιας, να ασχοληθεί με την υγεία και με την παιδεία.
