Το μέγεθος της ζημιάς που θα προκαλέσει ο κορωνοϊός στην πραγματική οικονομία δεν μπορεί να εκτιμηθεί. Το επαναλαμβάνουμε καθημερινά, αλλά είναι μια πραγματικότητα που δεν μπορεί να αγνοηθεί. Αυτή η αβεβαιότητα προκαλεί μία άνευ προηγουμένου πίεση στον ιδιωτικό τομέα, την οποία αντιλαμβανόμαστε όλοι. Αυτή η πίεση όμως δεν πρέπει να οδηγήσει σε βεβιασμένες κινήσεις, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι γενικά η λήψη αποφάσεων σε καθεστώς πανικού και χωρίς ολοκληρωμένη εικόνα δεν είναι ποτέ σωστή.
Η τελευταία παρέμβαση του προέδρου της ΟΕΒ Γιώργου Πέτρου δίνει κατεύθυνση σε όλο τον ιδιωτικό τομέα, και στα μη μέλη της οργάνωσης:
«Η ΟΕΒ καλεί όλα της τα μέλη να επιδείξουν το πνεύμα εταιρικής υπευθυνότητας και τις αξίες κοινωνικής αλληλεγγύης με τις οποίες διαχρονικά πορεύονται στο επιχειρείν και να αποφύγουν απόλυση προσωπικού εξαιτίας των συνθηκών που δημιουργεί η πανδημία».
[rml_read_more]
Εδώ, για άλλη μία φορά, αποφασιστικός είναι ο ρόλος της πολιτείας. Η διάρκεια της περιόδου δημοσιονομικής στήριξης των επιχειρήσεων θα πρέπει να πηγαίνει χέρι-χέρι με την πορεία ανάκαμψης της πραγματικής οικονομίας. Όπως γράψαμε και την περασμένη εβδομάδα υπάρχουν στοιχεία που μας επιτρέπουν να είμαστε λίγο αισιόδοξοι για την επόμενη ημέρα: οι υποδομές των επιχειρήσεων και της οικονομίας δεν καταστράφηκαν, ένα σημαντικό κομμάτι της οικονομίας δεν σταμάτησε να εργάζεται και το πιο βασικό η κρίση δεν είναι αποτέλεσμα ανισορροπίας στην αγορά.
Στο σημείο αυτό προβάλει και πάλι το ερώτημα: τα όρια της δημοσιονομικής στήριξης. Η Κύπρος μπήκε στη μάχη του κορωνοϊού με υψηλά επίπεδα δημόσιου και ιδιωτικού χρέους. Το κυπριακό Δημόσιο έχει περιθώρια να αυξήσει το επίπεδο του χρέους, αλλά ο δανεισμός θα πρέπει να καλύψει και την τρύπα στα έσοδα. Το κράτος πρέπει να συνεχίσει να λειτουργεί πληρώνοντας μισθούς, συντάξεις και να υλοποιεί την κοινωνική του πολιτική.
Το στοιχείο που λείπει είναι η συμβολή της Ευρώπης. Θα υπάρξει; Η λογική λέει ναι, αν και με τρόπο διαφορετικό σε σχέση με τις ΗΠΑ. Η Κύπρος, πάντως, υποστηρίζει την ιδέα του ευρωομολόγου. Αλλά και πάλι μιλάμε -για να μην ξεχνιόμαστε- για έκδοση χρέους.
