Προχθές πραγματοποιήθηκε στη Λευκωσία η ένατη τριμερής συνάντηση Ελλάδας -Κύπρου -Ισραήλ. Για μια ακόμα φορά ακούσαμε δηλώσεις για τη σημασία των τριμερών αυτών και τους στόχους που τίθενται κάθε φορά. Η επόμενη τριμερής, όπως ανακοινώθηκε, θα είναι τετραμερής και σε αυτή θα συμμετέχει και η Ινδία.
Από την άλλη βέβαια δέκα χρόνια μετά την έναρξη των συναντήσεων αυτών, όλοι οι καλοπροαίρετοι πολίτες, χωρίς να υποτιμά κανείς τη γεωπολιτική σημασία τους, αναμένουν κάτι πολύ πιο χειροπιαστό σε ό,τι αφορά το τριμερές πεδίο συνεργασίας. Για παράδειγμα, μιας συνεργασίας σε επίπεδο διαχείρισης των κοιτασμάτων φυσικού αερίου της περιοχής, ή της παραγωγής ηλεκτρισμού ή της ανάπτυξης περαιτέρω εμπορικών σχέσεων. Μετά από 10 χρόνια ο Βενιαμίν Νετανιάχου ανακοίνωσε ότι το Ισραήλ θα ξεκινήσει τις εισαγωγές γαλακτομικών προϊόντων από Κύπρο και Ελλάδα.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας αυτής είναι ορατή επίσης μια τεράστια αποτυχία. Η τριμερής δεν κατόρθωσε ποτέ να γίνει τετραμερής, με τη συμμετοχή της Αιγύπτου αρχικά και πενταμερής με τη συμμετοχή του Λιβάνου και ίσως και της Τουρκίας.
Η Κύπρος ειδικά από τις τριμερείς αυτές ίσως έχει πετύχει τα λιγότερα, ενώ υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να ήταν ο μεγάλος κερδισμένος. Στην πραγματικότητα έχει μετατραπεί σε πεδίο βολής και ασκήσεων του Ισραήλ, ενώ ο προορισμός του δικού της φυσικού της αερίου είναι μάλλον η Αίγυπτος. Γι' αυτό βεβαίως φέρει και την κυρίαρχη ευθύνη. Όταν εισήλθε στις τριμερείς, ο στόχος ήταν η διεύρυνσή τους με την επίλυση του Κυπριακού και την είσοδο σε αυτήν της Τουρκίας. Όσο παράδοξο και οξύμωρο κι αν φαίνεται στα μάτια κάποιων, η λύση του Κυπριακού και η συνεργασία με την Τουρκία είναι αυτά τα οποία θα αναβαθμίσουν γεωπολιτικά τη χώρα μας. Αυτό επιβάλλει σε τελική ανάλυση η γεωγραφία - και αυτό πρέπει να το κατανοήσει και η Τουρκία- αφού η Κύπρος βρίσκεται ακριβώς στο κέντρο ως θαλάσσια ευρωπαϊκή χώρα στην Ανατολική Μεσόγειο μεταξύ Αιγύπτου, Ισραήλ, Τουρκίας.
Όσο απέχουμε από αυτού του είδους την ορθολογική ανάλυση, τόσο θα παραμένουν ανεπίλυτα και θα διαιωνίζονται τα προβλήματά μας, με τις τριμερείς να είναι χρήσιμες κυρίως ως όχημα δημοσίων σχέσεων των ηγετών της περιοχής μας.
