Συλλαλητήριο που έκανε ακόμα και τον κατακτητή να πει ότι ήταν ωραίο

 

Μήπως στον νότο υπάρχουν κάποιοι που βλέπουν τις μαζικές διαδηλώσεις στον βορρά και νομίζουν ότι «οι Τουρκοκύπριοι ξεσηκώθηκαν κατά της κατοχής»; Αν είναι έτσι, σημαίνει ότι δεν αντιλαμβάνονται καθόλου τι συμβαίνει στην κατεχόμενη περιοχή. Εδώ, δεν διοργανώθηκε καμία μαζική διαδήλωση από τα κόμματα, τις συντεχνίες και τις οργανώσεις κατά της κατοχής της Τουρκίας. Ναι, κάποιοι από τα μικρά κόμματα λένε «κάτω τα χέρια από πάνω μας Άγκυρα», όμως παραμένουν πολύ περιορισμένοι σε έναν πολύ στενό κύκλο. Οι μαζικές διαδηλώσεις περιέχουν πιο πολύ αιτήματα οικονομικά. Αφορούν την ακρίβεια, τις αυξήσεις, τις παράτυπες προσλήψεις. Και αυτά συμβαίνουν παντού στον κόσμο. Δηλαδή, δεν σχετίζονται με την κατοχή.

Γι’ αυτό, δεν ωφελούν σε τίποτε άλλο από τη νομιμοποίηση του κατοχικού καθεστώτος οι διαδηλώσεις που γίνονται με οικονομικά αιτήματα σε μιαν υπό κατοχή χώρα και δεν περιέχουν απολύτως κανένα πολιτικό επιχείρημα. Ο κατακτητής δεν ενοχλείται καθόλου από τέτοιες διαδηλώσεις. Του αρέσουν, μάλιστα. Τι ωραία, λέει. Να ντρέπονται όσοι κατηγορούν την Τουρκία ως κατακτητή. Ιδού, υπάρχει δημοκρατία. Υπάρχουν νόμοι. Όλοι κάνουν χρήση του δημοκρατικού τους δικαιώματος. Και δεν ματώνει η μύτη κανενός. Η Αστυνομία και ο στρατός δεν παρεμβαίνουν. Έτσι λένε. Και χάρη σε τέτοιες διαδηλώσεις, αποδεικνύουν στον κόσμο ότι δεν είναι κατακτητές στην Κύπρο. Αν δεν είδε το βίντεο της πρόσφατης διαδήλωσης ο Ερντογάν, δείξτε του το. Θα το λατρέψει. Ίσως να μην επιδείξει ξανά την αγένεια να αποκαλέσει τρόφιμους μιαν τέτοια φρόνιμη, μιαν τέτοια υπάκουη μάζα. Άλλωστε, κατά των δούλων του λέχθηκαν όλα όσα λέχθηκαν στο συλλαλητήριο. Όχι κατά του ιδίου. Τα αφεντικά δεν ενοχλούνται και πολύ από τις προσβολές κατά των δούλων τους. Όμως, οι δούλοι εξοργίζονται όταν λεχθεί κουβέντα κατά των αφεντικών τους.

Επιπλέον, είναι ικανοποιημένος γι’ αυτό το συλλαλητήριο και ο Πρωθυπουργός Φαΐζ Σουτζούογλου. Δηλαδή, είναι ικανοποιημένος και ο δούλος. Αναφέρθηκε με επαινετικά λόγια για τη διαδήλωση. «Ήταν μια δικαιολογημένη και ειρηνική διαδήλωση», είπε. Δικαιολόγησε τους διαδηλωτές. Μάλιστα, πήγε και κοντά στους νέους που δεν διαλύθηκαν για τα σπίτια τους και διανυκτέρευσαν εκεί στο πεζοδρόμιο. Κάθισε και κουβέντιασε μαζί τους. Τους είπε ότι θα λάβουν υπόψη τις αντιδράσεις τους και ότι θα κάνουν τα πάντα για τους νέους. Μόνο ευχαριστώ δεν είπε σε εκείνους που έκαναν το συλλαλητήριο. Δηλαδή, αποδείχτηκε για άλλη μια φορά ότι αυτό το υπό κατοχή μέρος είναι ένα δημοκρατικό κράτος δικαίου.

Πάλι επιτεύχθηκε ενότητα και ομοψυχία. Οι Τουρκοκύπριοι είναι ενωμένοι! Οι δεξιοί. Οι αριστεροί. Οι οπαδοί της λύσης. Οι οπαδοί της μη λύσης. Οι οπαδοί της ειρήνης και εκείνοι που δεν είναι οπαδοί της ειρήνης. Οι φίλοι των Ελλήνων και οι εχθροί των Ελλήνων. Όλοι μαζί! Ακόμα και οι εθνικιστικοί μας κύκλοι φώναξαν «ενότητα, αγώνας, αλληλεγγύη» στην πλατεία. Άρα, τι ενώνει τελικά την κοινωνία αυτή; Το χρήμα! Όταν μυρίσει αυτό, ακόμα και η ιδεολογία έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Είμαι πολύ περίεργος. Τι θα γίνει αν η Τουρκία εκπληρώσει όλες τις οικονομικές απαιτήσεις μας; Πόσοι θα απομείνουν να έχουν παράπονο για τις οδηγίες της Τουρκίας; Για τη λήψη αποφάσεων μέσω οδηγιών; Για τον διορισμό υπουργών με οδηγίες; Άλλωστε, ποιος θα παραπονεθεί γι’ αυτό όταν μπουν στην τσέπη του τα χρήματα που χρειάζεται;

Άρα, όταν διασταυρωθούν τα οικονομικά τους συμφέροντα. Όταν η τουρκική λίρα ζαλίσει όλους, δεξιούς και αριστερούς. Επιτυγχάνεται ενότητα και ομοψυχία μέσα στην κοινωνία. Κυματίζουν στην πλατεία οι τουρκικές σημαίες δίπλα στις κόκκινες σημαίες της Αριστεράς. Κάποιος λέει από το μικρόφωνο στο βήμα «καλώς ήρθατε». Και αρχίζει αμέσως να παίζει μια μελωδία καρσιλαμά. Καταλαβαίνω, όχι στη φτωχοποίηση. Αλλά, τι πράγμα είναι το «όχι στον αφανισμό ως κοινότητα»; Μήπως αφανιζόμαστε; Ποιος μας αφανίζει; Τουλάχιστον να το έλεγαν και αυτό να το ξέραμε.

Ένας ξένος δημοσιογράφος με ρώτησε: «Μήπως δεν είστε υπό κατοχή;». «Ναι, είμαστε υπό κατοχή», του είπα. «Τότε γιατί δεν γίνεται καθόλου αναφορά σε αυτό στο συλλαλητήριο;». «Επειδή εδώ δεν αποκαλούν κατακτητή τον κατακτητή, τον αποκαλούν εγγυητή»!

Μακάρι ένα τέτοιο συλλαλητήριο να γινόταν όταν είχε κάνει πραξικόπημα η Τουρκία κατά του Ακιντζί. Πού ήμασταν τότε;