Και εγένετο νομοθεσία που ποινικοποιεί τις ψευδοθεραπείες και τις πρακτικές μεταστροφής… Που ενοχοποιεί αυτούς που τις εκπορεύουν και αυτούς που τις προωθούν. Κερδήθηκε η μάχη. Και ήταν δύσκολη. Γιατί τα «θεριά» ήταν πολλά και οι δράκοι ακόμα περισσότεροι. Ωστόσο, ο «πόλεμος», και μιλάμε πάντα με όρους που δείχνουν το μέγεθος της υποκρισίας μας και του φαρισαϊσμού μας, μαίνεται ακόμη. Και θα μαίνεται όσο δεν γινόμαστε ειλικρινείς, ανεκτικοί, δημοκρατικοί, ανθρώπινοι.
Με αφορμή και τη συζήτηση που προηγήθηκε της ψήφισης σε νόμο της πρότασης του ΑΚΕΛ για τις πρακτικές, τεχνικές ή υπηρεσίες που σκοπό έχουν την καταστολή ή εξάλειψη του σεξουαλικού προσανατολισμού, της ταυτότητας φύλου ή της έκφρασης φύλου άλλου προσώπου αλλά και όσων -λίγων ευτυχώς- θλιβερών ακολούθησαν τη νομοθετική διαδικασία, ένα είναι το βέβαιο: Άμα πρυτανεύουν ο ορθολογισμός και η ακριβής ερμηνεία του σεβασμού του δικαιώματος στη διαφορετικότητα μπορούμε να αλλάξουμε πολλά. Όταν όμως επικρατεί ο συγκρουσιακός, εριστικός και ρατσιστικός λόγος, άμα απουσιάζουν ο διάλογος και η ανοχή στο διαφορετικό, άμα επιλέγεται ο τραμπουκισμός αντί της συνεργασίας, τότε τα πράγματα εκτραχύνονται και αυτό που μένει είναι θλιβερό και αποκρουστικό.
Αυτό που έγινε την Πέμπτη στη Βουλή, με την ψήφιση σε νόμο της πρότασης του ΑΚΕΛ, δεν συνιστά μόνο νίκη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. Αποτελεί ένα καθοριστικό βήμα εκδημοκρατισμού της κοινωνίας μας διότι δεν υπάρχουν κατ' εξαίρεση ανθρώπινα δικαιώματα. Υπάρχουν καθολικά ανθρώπινα δικαιώματα τα οποία, ωστόσο, κινδυνεύουν από την προκατάληψη, τον αποκλεισμό, τη διάκριση, τη βία.
Η ψήφιση σε νόμο της ποινικοποίησης των λεγόμενων θεραπειών μεταστροφής δεν αφορά τις ελευθερίες των ομοφυλόφιλων ατόμων μόνο. Αφορά όλη την κοινωνία στο σύνολό της και πώς αντιλαμβάνεται αυτές τις ελευθερίες. Και φαινόμενα όπως εκείνα του Ανδρέα Θεμιστοκλέους με την ξεδιάντροπη συμπεριφορά του ή του ΕΛΑΜ που ήθελε να βγάλει από το κάδρο την Εκκλησία και εκείνους τους ιερείς που μετέρχονται αυτές τις μεθόδους, η κοινωνία στο σύνολό της πρέπει να τα αποβάλει. Και όχι μόνο εκείνους τους οποίους με τη στενή έννοια του νόμου τους αφορά.
Καμία ασυλία και καμία δικαιολογία του τύπου «αυτούς εκλέγει ο λαός», πρέπει να αποτελεί το άλλοθί μας. Τα συντεταγμένα όργανα του κράτους οφείλουν να δράσουν έγκαιρα και αποτελεσματικά, ως προμηθείς και όχι ως επιμηθείς. Η δημοκρατία είναι αξία καθολική και όχι αλά καρτ επιλογή. Το ίδιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Είναι για όλους τα ίδια και είναι καθολικά, σε όποιον Θεό κι αν πιστεύουν, όποια ιδεολογία κι αν έχουν, φτάνει να μην είναι φασίστες, όποιον σεξουαλικό προσανατολισμό κι αν έχουν. Και οι πολιτικοί ταγοί μας δεν αρκεί να διαχωρίζουν τη θέση τους και να προβαίνουν σε φραστικές καταδίκες. Δεν αρκεί να ανεβαίνουν απλώς στην εξέδρα του pride parade κάθε χρόνο, να βγάζουν τις selfies και μετά να το ξεχνούν μέχρι την επόμενη χρονιά. Ολόκληρο το πολιτικό σύστημα έχει βαριές ευθύνες και μακρύ δρόμο να διανύσει…
