Η Αννίτα και η ανεύθυνη μαχητικότητα

Αφού εμείς οι Ελληνοκύπριοι παρουσιαζόμαστε στη διεθνή κοινότητα ως η πλευρά που επιθυμεί περισσότερο από όλους την επίλυση του Κυπριακού και καλούμε την τουρκοκυπριακή κοινότητα και την Τουρκία να προσέλθουν στο διάλογο τότε οφείλουμε να διατηρούμε σταθερά μια εποικοδομητική στάση ακόμη και στις πιο δύσκολες περιστάσεις.

Οφείλουμε να έχουμε συνεχώς στραμμένο το βλέμμα σε μια θετική ατζέντα και να ξοδεύουμε όλη μας την ενέργεια στην εξεύρεση τρόπων επίλυσης των ζητημάτων που προκύπτουν σε σχέση με το Κυπριακό πρόβλημα. Να καταθέτουμε προτάσεις που στόχο έχουν να δημιουργήσουν μια win-win κατάσταση. Ακόμη και όταν θεωρούμε ότι δεν βρίσκουν θετική ανταπόκριση. Οφείλουμε να είμαστε σταθεροί σε αυτό και να εξαντλούμε όλα τα περιθώρια για διπλωματικές οδούς επίλυσης του προβλήματος. Όχι μόνο για να πείσουμε την διεθνή κοινότητα για τις προθέσεις μας, αλλά διότι αυτό επιτάσσει ο ορθολογισμός. Διότι δεν είναι λογικό να θεωρείς ότι ο καταγγελτικός λόγος μπορεί να αποδώσει οποιοδήποτε όφελος.

Όταν ως άτομο θέλεις πραγματικά να αλλάξεις τις σχέσεις σου με τον γείτονα δεν τον κατηγορείς στη γειτονιά. Δεν προσπαθείς να τον εκνευρίσεις. Ψάχνεις τρόπους να τον πείσεις ότι είναι προς το συμφέρον και των δύο η αποκατάσταση των σχέσεων σας. Προσπαθείς να κερδίσεις την εμπιστοσύνη του και να τον φέρεις κοντά. Τούτο οφείλει να πράττει και το κράτος με τους γείτονες. Ειδικά όταν δεν έχει τη δύναμη να επιβληθεί στον άλλο.

Συνεπώς είναι ανορθόλογο και επιζήμιο να προσπαθείς να εκθέσεις στα μάτια των άλλων κάποιον με τον οποίο θέλεις να συνάψεις συμφωνία. Είναι παράλογο να προσπαθείς να εκνευρίσεις εκείνο με τον οποίο υποτίθεται ότι θέλεις να συζητήσεις ένα πρόβλημα. Ως εκ τούτου είναι και ανεύθυνο εάν με τη συμπεριφορά και τη στάση σου επηρεάζεις τις ζωές των άλλων.

Ούτε οι πρόσφυγες θα επιστρέψουν στα σπίτια τους μα ούτε το Κυπριακό θα επιλυθεί με καταγγελτικούς λόγους σε διεθνή φόρα. Αυτές είναι μέθοδοι που έχουμε δοκιμάσει ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν και δεν έχουν επιφέρει αποτέλεσμα. Βέβαια η συμπεριφορά μας εξαρτάται από τους σκοπούς μας. Εάν, δηλαδή, έχουμε στόχο το προσωπικό κέρδος και τα χειροκροτήματα στο εσωτερικό ή το εθνικό συμφέρον. Το γεγονός ότι κυκλοφόρησε το βίντεο με την πρόεδρο της Βουλής σε μια προσπάθεια να βάλει στη γωνιά τον Τούρκο ομόλογο της δείχνει ότι υπήρχε πρόθεση ανάδειξης της μαχητικότητας της κ. Αννίτας Δημητρίου. Τι άλλο μπορεί να εξυπηρετεί η κυκλοφορία αυτών των βίντεο;

Το θέμα είναι ότι άλλαξαν τα πρόσωπα στην πολιτική ζωή του τόπου αλλά παρέμειναν όλα ίδια. Επαναλαμβάνεται με τρόπο κουραστικό και καταστροφικό το μοτίβο με τους πολιτικούς οι οποίοι καταφέρνουν να ικανοποιήσουν το κοινό αίσθημα στο εσωτερικό αλλά δεν πετυχαίνουν τίποτα στο εξωτερικό. Και είναι μια τραγική αλήθεια ότι το Κυπριακό έγινε πολλές φορές θυσία στον βωμό του προσωπικού συμφέροντος των Ελληνοκύπριων πολιτικών.

Εάν, λοιπόν, θέλουν οι νέοι μας πολιτικοί να επιδείξουν μαχητικότητα στο Κυπριακό υπηρετώντας το κοινό καλό, τότε πρέπει να σκεφτούν κάποιους νέους τρόπους προσέγγισης της Τουρκίας ακόμη και εάν αυτοί θα τους οδηγήσουν απέναντι από την κοινή γνώμη. Διότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη και πιο υπεύθυνη μαχητικότητα από αυτή που προκαλεί προσωπικό κόστος για το καλό της χώρας.