Η λεηλατημένη πίτα του Γιάννη

Κοιτάξτε πράγματα. Μετά την πώληση του σπιτιού του Ραούφ Ντενκτάς στη Νήσο των Εχιδνών, μάθαμε και ποιοι είναι οι πραγματικοί ιδιοκτήτες αυτού του σπιτιού. Η Μαρίνα Χριστοφίδη και η Τζέλα Ποτούδη (δύο αδελφές). Επιπλέον, μάθαμε και το εξής. Και οι δύο αποτάθηκαν στην Επιτροπή Ακίνητης Περιουσίας μας, λέει. Και ακόμα περιμένουν αποζημίωση, λέει. Πήραν την αποζημίωσή τους; Εξ όσων γνωρίζω ακόμη δεν την πήραν. Άλλωστε, μήπως υπάρχουν χρήματα στο ταμείο αυτής της επιτροπής; Όμως, το σπίτι πουλήθηκε. Δεν ανακοινώθηκε πόσα πουλήθηκε, όμως λέγεται ότι πήγε 4 εκατομμύρια στερλίνες. Ε, αυτό είναι που λένε άλλα λέει και άλλα κάνει. Οι ιδιοκτήτες περιμένουν αποζημίωση. Και από την άλλη, το σπίτι τους πωλείται σε κάποιον από την Τουρκία με ψεύτικο τίτλο ιδιοκτησίας. Η γη σε αυτό το νησί αγοράστηκε, λέει, το 1961 από τον Ελληνοκύπριο πολιτικό μηχανικό Πάρη Ποτούδη. Έκτισε μια διώροφη έπαυλη εκεί. Το 1971 αποτέλεσε το σκηνικό για παγκοσμίως γνωστά αστέρια κινηματογραφικών ταινιών. Σε αυτό το σπίτι έμεινε, λέει, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων μιας ταινίας η Ράκελ Γουέλς, η οποία είχε μοναδική γοητεία. Μάλιστα, της άρεσε τόσο πολύ αυτή η έπαυλη που θέλησε να τη νοικιάσει επί μακρόν, λέει. Την παρομοιάζω με τη «Γαλάζια Έπαυλη» που υπάρχει τώρα στην περιοχή Κορμακίτη. Κι αυτή είναι μια θρυλική έπαυλη. Πολύ πιο σαγηνευτική από την έπαυλη στη Νήσο των Εχιδνών. Λέγεται ότι ανήκε στον Ελληνοκύπριο λαθρέμπορο όπλων Πάμπλο Παυλίδη. Ιταλικής καταγωγής. Ήταν και δικηγόρος του Μακαρίου, λέει. Πάλι σύμφωνα με όσα λέγονται, κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής επιχείρησης της Τουρκίας το 1974, ο Πάμπλο διέφυγε μέσα από ένα τούνελ που βρίσκεται εδώ. Και για χρόνια έστελνε χρήματα για τη φροντίδα του σπιτιού, λέει. Σε ποιον και πόσα έστελνε παραμένουν άγνωστα. Τώρα βρίσκεται υπό τον έλεγχο του στρατού. Είναι ανοιχτή για επισκέψεις. Και τι δεν διηγούνται οι ξεναγοί στους τουρίστες που πηγαινοέρχονται εκεί. Ο Πάμπλο πετάει μήλα στην πισίνα από το παράθυρο, λέει, στα ουρί που βρίσκονται μέσα στην πισίνα. Όποια πιάσει το μήλο, πάει μαζί του το βράδυ, λέει. Στο σπίτι υπάρχουν πολλές γωνιές για εξομολόγηση. Σε μια γωνία υπάρχει και ένας καθρέφτης εννέα διαστάσεων, λέει. Κατά τη διάρκεια της εξομολόγησης, λέει, ο Πάμπλο μπορεί να βλέπει πίσω του κοιτάζοντας αυτόν τον καθρέφτη. Αν από τη Νήσο των Εχιδνών πέρασε η Ράκελ Γουέλς, από τη Γαλάζια Έπαυλη πέρασε η Σοφία Λόρεν, λένε.       

Τώρα κοιτάξτε και το εξής. Τα κτήρια Laguna Beach στην Αμμόχωστο. Εκείνα τα κτήρια που σε μελέτες οι οποίες έγιναν και εδώ μετά τον σεισμό στην Τουρκία θεωρήθηκαν επικίνδυνα και λέχθηκε ότι έπρεπε να κατεδαφιστούν. Σε ποιον ανήκουν; Κι αυτά σε Ελληνοκύπριο. Στον Λόρδο. Παραχωρήθηκαν στο Εβκάφ μας μετά το 1974, λέει. Κτήρια εξήντα χρόνων. Η οικογένεια των Λόρδων έχει προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Αυτά τα κτήρια τους ανήκουν. Όμως, το Εβκάφ θέλει να τα κατεδαφίσει χωρίς να τους ρωτήσει. Ο αγαπητός μου φίλος Αντρέας Λόρδος είναι αρχιτέκτονας. Πήγε και εκείνος και τα είδε. Μπήκε σαν ξένος στη δική του περιουσία. Επειδή ήταν κλειδωμένη η πάνω πόρτα δεν μπόρεσε να βγει στη στέγη, λέει. Μήπως δεν πρέπει να είναι ο Λόρδος αυτός που έχει τον πρώτο λόγο για τα κτήρια αυτά; Βεβαίως, αυτός πρέπει να είναι. Όμως, του αφαιρέθηκε αυτό το δικαίωμα εξαιτίας του σχεδίου Ανάν, το οποίο δεν έγινε αποδεκτό. Διότι σε αυτό το σχέδιο δίνεται στον χρήστη ο πρώτος λόγος και όχι στον πραγματικό ιδιοκτήτη!    

Ελάτε να δούμε και τον χώρο του δρος Ντίνου Ραμόν στο Μπογάζι του Τρικώμου στην Αμμόχωστο. Ο δρ Ραμόν είναι γιατρός διεθνούς φήμης. Χειροπράκτης. Έκτισε ένα κέντρο αποκατάστασης εκεί. Μια εγκατάσταση που έθεσε υποψηφιότητα να γίνει το σημαντικότερο κέντρο χειροπρακτικής στη Μέση Ανατολή. Όλα ολοκληρώθηκαν μέχρι το 1974. Όμως, έγινε ό,τι έγινε ακριβώς το διάστημα που θα άνοιγε. Με την έλευση του τουρκικού στρατού χάθηκε κι αυτό. Έτσι, ο κυπριακός λαός στερήθηκε αυτού του πολύ σημαντικού θεραπευτικού κέντρου. Ο αγαπητός Ντίνος Ραμόν προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για αποζημίωση. Και κέρδισε την υπόθεση. Το δικαστήριο αποφάσισε αποζημίωση 450 χιλιάδων ευρώ. Τώρα ανέρχεται σχεδόν στο ένα εκατομμύριο ευρώ με τους τόκους. Διότι δεν πληρώνει τα χρήματα που πρέπει να πληρώσει η Τουρκία. Κοιτάζω τώρα τις νέες φωτογραφίες αυτής της εγκατάστασης που λειτούργησε ως ξενοδοχείο για κάποιο χρονικό διάστημα μετά το 1974. Λεηλατήθηκε. Σκουπίδια παντού. Απολύτως τίποτα που κλέψαμε από τους Ελληνοκύπριους δεν είδε χαΐρι.      

Παλιά λέγαμε «λεηλατημένη πίτα του Χασάν» όταν βλέπαμε μια λεηλασία. Ποιος είναι ο Χασάν; Γιατί είναι λεηλατημένη η πίτα του δεν ξέρω. Τι λέμε τώρα; Λεηλατημένη πίτα του Γιάννη!