Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας οφείλει να ενεργεί και να φαίνεται ότι ενεργεί, ως Πρόεδρος όλων των Κυπρίων, Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων, Αρμένηδων, Μαρωνιτών και Λατίνων. Ποιος του ζήτησε να απαρνηθεί τη θρησκευτική του πίστη και την εκτέλεση των καθηκόντων του ως πιστός; Κανείς. Οφείλει, ωστόσο, στη δημόσια ζωή του, να συμπεριφέρεται ως Πρόεδρος και όχι ως εκκλησιαστικός επίτροπος. Τι σημαίνει, δέχθηκε παιδιά δημοτικού σχολείου στο προεδρικό, τα οποία του έψαλλαν τα κάλαντα του Λαζάρου κι έκαναν και αναπαράσταση της ανάστασης του φίλου του Χριστού, Λαζάρου; Και να είναι στο πάτωμα φαρδύς πλατύς ένας μαθητής, ο ζαρωμένος, τάχα, Λάζαρος, που ανασταίνεται και να το βλέπουμε μάλιστα και σε τηλεοπτική μετάδοση; Για να πειστούν οι άπιστοι και να μετανοήσουν οι πιστοί, όπως λένε και τα τραγούδια των Αγίων; Τα οποία αποτελούν μέρος της παράδοσης και δεν αμφισβητούνται από κανέναν. Άλλο το ένα, όμως, και άλλο το άλλο…
Είμαστε ή δεν είμαστε κοσμικό κράτος; Είναι ή δεν είναι διακριτοί οι ρόλοι κράτους και Εκκλησίας; Κι αν είμαστε κράτος κοσμικό, δεν πρέπει να φαινόμαστε κιόλας ως τέτοιο; Σκεφτείτε, αλήθεια, τι λέμε και πόσο επικριτικοί γινόμαστε κάθε φορά που παρόμοιες σκηνές διαδραματίζονται στην Τουρκία. Με έναν Ερντογάν βαθιά προσηλωμένο στην πίστη του, να δέχεται στο παλάτι του παιδιά που κάνουν αναπαραστάσεις από εδάφια του Ραμαζανιού;
Όταν βλέπουμε ανάλογες σκηνές σε Τουρκία, Ιράν, Πακιστάν, Αφγανιστάν και αλλού, θυμώνουμε ή δεν θυμώνουμε; Θεωρούμε και δικαίως ότι τέτοιοι ταγοί και τέτοιες συμπεριφορές γυρίζουν χώρες και λαούς πίσω στον Μεσαίωνα. Όταν παρατηρούμε ανάλογα κρούσματα στην ίδια μας την ευρωπαϊκή πατρίδα, πρέπει να σιωπούμε; Πρέπει να τα ανεχόμαστε; Ασφαλώς και όχι. Λέμε όχι λοιπόν στον θρησκευτικό φονταμενταλισμό και στην οπισθοδρόμηση. Όχι στα τριτοκοσμικά φαινόμενα. Κακώς συμπεριφέρθηκε όπως συμπεριφέρθηκε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Χριστοδουλίδης και κακώς προβλήθηκε και υπερπροβλήθηκε το όλο συμβάν.
Καλό είναι ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης να σταματήσει να απευθύνεται μόνο στο ακροατήριο το οποίο τον εξέλεξε στην προεδρία της Δημοκρατίας. Και να επιζητά το χειροκρότημά του. Οι εκλογές τέλειωσαν και είναι ήδη στο τιμόνι του κράτους. Ενός κράτους με θρησκευόμενους, ανεξίθρησκους, άθεους, χριστιανούς, καθολικούς, μουσουλμάνους…
Και ο Πρόεδρος είναι πια Πρόεδρος όλων των Κυπρίων, όχι μόνο των εκλεκτόρων του. Ας πάψει το εκκλησιαστικό βήμα να καθορίζει πολιτικές και –να επιμένει– να διαμορφώνει συνειδήσεις.
Ο Νίκος Χριστοδουλίδης οφείλει επιτέλους να ενεργήσει με πολιτικούς και όχι με επικοινωνιακούς όρους. Τα θρησκευτικά του πιστεύω είναι απόλυτα σεβαστά, δεν είναι όμως, δεν πρέπει να είναι, επικυρίαρχα όλων των άλλων πεποιθήσεών του. Δεν είναι μονόδρομος. Τον ίδιο σεβασμό πρέπει να επιδεικνύει και ο ίδιος προς όλους τους υπόλοιπους.
