#hacked #instahacked #Ουφφου #ΤαΝεύρα μου

Μια κάποια Μπουμπού, φίλη αληθινή, πολύ μελωδική, γνωστή φιλόζωη και γατομάνα, μου πάσαρε άθελά της τον ιό. Όχι αυτόν του Κόβιντ, κάτι ακόμα πιο μοντέρνο και χωρίς εμβόλιο και boost. Με ένα μήνυμα στο messenger, πολύ αληθοφανές και πειστικό, μιας και το προηγούμενο βράδυ ήμασταν μαζί, μου σκότωσε το Instagram εν ψυχρώ κι ακαριαία.

Τώρα θα μου πεις, τι γύρευαν δυο μεσήλικες κυριούλες στα σόσιαλ, αλλά η αλήθεια είναι πως όπως όλες οι διασημότητες, θέλαμε κι εμείς να διευρύνουμε την επιρροή μας, να ενημερώνουμε τους οπαδούς μας και γιατί όχι να αναρτούμε καλλιτεχνικές φωτό με σύννεφα, θάλασσες κι ηλιοβασιλέματα, ενίοτε και καμιά καλή σέλφι. Παρασυρθήκαμε. Καθόλου δεν της κράτησα κακία. Σε τελική ανάλυση ας πρόσεχα. Και η αμοιβαία μας αντίδραση ήταν «σιγά τ’ αβγά, ας μην έχουμε ίνστα». Αιωνία του η μνήμη!

Όμως το θέμα δεν ήταν απλό, γιατί το λαμόγιο ο χάκερ άρχισε να στέλνει μηνύματα στους φίλους μου ότι έγινα πλούσια μέσω crypto, καλώντας τους να πατήσουν κάποιο λινκ για να κάνουν κι αυτοί την τύχη τους. Πήρα την Μπουμπού τηλέφωνο τρομοκρατημένη: «Mayday, Mayday! Xρυσό μου, βαλλόμεθα πανταχόθεν. Πρέπει να πάρουμε τη δικαιοσύνη στα χέρια μας».

Και έτσι ξεκίνησε ένας γολγοθάς, μιας και το ’χουν κι οι μέρες. Ουδεμία απάντηση από το ίνσταγκραμ, από όλες τις πλατφόρμες και τις ηλεκτρονικές διευθύνσεις που υποτίθεται ότι διαθέτει για να παρέχει βοήθεια, μήτε η Meta ανταποκρίθηκε, ο δε Μαρκ Ζούκερμπεργκ έγινε πρόσφατα ξανά μπαμπάς και είναι επίσης άφαντος, ενώ το τμήμα καταπολέμησης ηλεκτρονικού εγκλήματος της Αστυνομίας μου είπε «που Δευτέρας».

Και έτσι, εκείνο το μοιραίο Σάββατο, δύο μέρες μετά το συμβάν, απόγευμα με τα νεύρα ρετάλια, αφού πέρασα ένα οκτάωρο να προσπαθώ να διασώσω τραπεζικούς λογαριασμούς και να περισώσω το Facebook που με πέταξε στον δρόμο, άρχισα να καθαρίζω τα παράθυρα με μανία, εγώ που πάντα λέω πως η ζωή είναι πολύ σύντομη και η Κύπρος πολύ σκονισμένη για να γυαλίζεις παράθυρα, μη ξέροντας πού αλλού να ξεσπάσω. Στο ένα χέρι κρατούσα το τηλέφωνο να διακωμωδώ την τραγική κατάσταση με την Μπουμπού και με το άλλο έκανα wax on, wax off αλά κύριος Μιγιάγκι στάιλ στο Καράτε Κιντ.

Ποιο είναι όμως το δίδαγμα της κάκιστης αυτής εμπειρίας; Τι κερδίσαμε απ’ αυτήν την ταλαιπωρία; Κατ’ αρχάς, η συνειδητοποίηση ότι ενώ η ζωή μας μετακόμισε στον ψηφιακό πλανήτη, δεν έχει συμβεί το ίδιο με την ασφάλεια. Ο ιδιοκτήτης της πολυκατοικίας που λέγεται Instagram λείπει διακοπές, πίνει κοκτέιλ με ομπρελίτσες, και εκτός αυτού δεν φταίει αν άφησες ξεκλείδωτα τα 15 λεπτά της φήμης σου. Όσο ακριβά κι αν είναι τα κοινόχρηστα που πληρώνεις, αυτή είναι η αλήθεια. Γι’ αυτό σαν μια πρώην της παρέας των πέραν των δύο δις χρηστών, λέω μετά βεβαιότητας πως πρέπει να προσέχεις γιατί το διακύβευμα δεν είναι μόνο το εγκεφαλικό. Ο χάκερ επικοινωνεί εκ μέρους μου, εισέβαλε στην προσωπική μου ζωή… και επαναλαμβάνω διότι μου άρεσε πολύ, η Αστυνομία θα σου πει «που Δευτέρας».

Με τη δε Μπουμπού γελάσαμε πολύ πάντως την ώρα που εξουθενωμένες από την υπερπροσπάθεια του Mission Impossible συζητούσαμε στο τηλέφωνο και σκεφτήκαμε να γράψουμε ένα σενάριο. Για δύο αφελείς κυριούλες, που μπήκαν στον θαυμαστό νέο κόσμο και την ώρα που η μια γυάλιζε παράθυρα και η άλλη σκεφτόταν αν θα πάει θέατρο, ο χάκερ τους ξάφρισε όλη την προσωπική ζωή, τους έκλεψε την ταυτότητα, τους άδειασε τους λογαριασμούς και στο τέλος τις εξαφάνισε. Με ένα κλικ.

ΥΓ: BTW, ο χάκερ εξακολουθεί να κάνει στόρι και λάικ αδιακρίτως και εκ μέρους μου, ο άτιμος.