Συντρίμμια σε δευτερόλεπτα

Η ζωή μας συντρίμμια σε δευτερόλεπτα. Όπως άλλοτε, το 2004, όταν ξαφνικά περίπου 400.000 άνθρωποι χάθηκαν σε μία μέρα στο τσουνάμι που χτύπησε την Ινδονησία. Αυτό συνέβη πάνω-κάτω και τις προάλλες στην Τουρκία και τη Συρία. Μέσα σε λίγα λεπτά ο σεισμός άφησε πίσω του περισσότερους από 200.000 αγνοουμένους οι οποίοι σταδιακά καταμετρώνται ως νεκροί. Και τα «μικρά θαύματα» που ανακοινώνουν οι ειδήσεις παραμένουν πολύ μικρά για να χαίρεται κανείς μπροστά σε τέτοιο αφανισμό. Πληθυσμός όσος η Λεμεσός εξαφανίστηκε σε λίγα λεπτά.

Εκτός λοιπόν από τη συμπάθειά μας και τη βοήθεια προς τους δοκιμαζόμενους γείτονες που έχασαν φίλους ή συγγενείς και έμειναν χωρίς σπίτια, αναλογίζεται κανείς πόσο εφήμερη και ασταθής είναι η ζωή μας σε τούτη τη γη και πόσο τυχαία ή συμπτωματική ή κατά τη θρησκεία πόσο καθορισμένη είναι η παρουσία μας στον πλανήτη. Γιατί το τυχαίο και συμπτωματικό εύκολα καταγράφεται ως πεπρωμένο, θεία πρόνοια κ.λπ. Όπως και να ‘χει, τα 70-80 χρόνια που έχει ο καθένας (μακάρι) να ζήσει σε αυτόν τον πλανήτη είναι πολύ λίγα στο σύνολο της ζωής της Γης, που σε τελική ανάλυση αν ο άνθρωπος εμφανίστηκε σε αυτήν πριν από κάποιες χιλιάδες χρόνια, υποθετικά αν είναι τυχερή η ανθρωπότητα θα έχει ακόμα 4 δισεκατομμύρια.

Το πιο πάνω φυσικά υπό προϋποθέσεις, όπως π.χ. να μην μας πλακώσει κανένας κομήτης, να μην γίνει καμιά ηφαιστειακή έκρηξη όπως αυτή που εξαφάνισε τη Θήρα, να μην λιώσουν τελείως οι πάγοι και να αλλάξει η επιφάνεια του πλανήτη κ.λπ. Σε αυτές τις περιπτώσεις ο άνθρωπος πιθανόν να επιβιώσει στην ίδια μορφή ή σε διαφορετική. Εκτός ίσως από τη σύγκρουση με κομήτη… (βλέπουμε… ή μάλλον απίθανο να το δούμε αν γίνει). Υπάρχει επίσης και το ενδεχόμενο να αυτοκαταστραφούμε φυσικά. Τα πυρηνικά τα έχουμε για στραγάλια. Μόνο που προς το παρόν δεν τα πετάει ο ένας στον άλλον.

Επανέρχομαι λοιπόν στον σεισμό και σε αυτά που η γη μας επιφυλάσσει. Και αν είσαι τη μια μέρα ιδιοκτήτης ακινήτων, την επόμενη μέρα όλα όσα είχες δεν υπάρχουν γιατί η γη ξύπνησε και άρχισε να τα κουνάει. Δυστυχώς μπορεί και να βρεθείς κάτω από αυτά που κουνούσες ως αξία ζωής, ως δύναμή σου, εξουσία σου. Και αν αυτό η Εκκλησία το λέει πεπρωμένο και άλλοι το λένε τύχη ή συγκυρία δεν έχει καμία σημασία, γιατί πίσω από αυτά δεν απομένει τίποτα και είναι η ζωή μας μια ανάσα, και αφού είναι να βγει, που θα βγει, στοχεύστε στον συνάνθρωπό σας για να τον δροσίσετε εκεί που καίγεται. Γιατί σήμερα κουνάει εκεί, μα αύριο μπορεί να κουνήσει εδώ!